မြန်မာနိုင်ငံအရှေ့မြောက်ဘက်ရှိ နေရပ်စွန့်ခွာအသိုက်အဝန်းများအားစွမ်းဆောင်ရည်မြှင့်တင်ပေးခြင်း

၂၀၂၁ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလမှစတင်၍ မြန်မာနိုင်ငံတွင် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အခြေအနေများ ပိုမိုဆိုးရွားလာခဲ့ပြီး၊ ၂၀၂၂ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလအထိ လူပေါင်း ၁.၅ သန်း နေရပ်စွန့်ခွာနေရကြောင်း ကုလသမဂ္ဂက ခန့်မှန်းထားသည်။ နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းတွင် လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခများကြောင့် ပြည်သူများ နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင် နေကြရသည်။ ၎င်းတို့ထဲမှ အများစုသည် ဘေးမကင်းသည့်အခြေအနေများကြောင့် ပိုမိုလုံခြုံသောနေရာများသို့ ရွှေ့ပြောင်းနိုင်ခြင်းမရှိကြသေးပေ။

မြန်မာနိုင်ငံ အရှေ့မြောက်ပိုင်း ကချင်ပြည်နယ်နှင့် ရှမ်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်းတို့တွင် လူပေါင်း ၁၂၁,၀၀၀ ကျော် နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်နေရဆဲဖြစ်သည်။ အဆိုပါဒေသများတွင် ၂၀၂၁ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလမှစတင်ကာ အတင်းအကြပ်နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်စေခြင်းခံရသူအရေအတွက်တိုးပွားလာသော်လည်း အများစုမှာ ရှည်လျား ကြာမြင့်သည့်ပဋိပက္ခအခြေအနေကြောင့် နှစ်ပေါင်းများစွာ နေရပ်စွန့်ခွာရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်နေကြရသူများ ဖြစ်သည်။

ကုလသမဂ္ဂဒုက္ခသည်များဆိုင်ရာအေဂျင်စီ - UNHCR သည် မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝှမ်းရှိ နေရပ်စွန့်ခွာပြည်သူများကို ထောက်ပံ့ကူညီရန် ကတိပြုထားလျက်ရှိသည်။ ဥရောပသမဂ္ဂ၏ငွေကြေးကူညီပံ့ပိုးမှုဖြင့် UNHCR သည် မြန်မာနိုင်ငံ၏အရှေ့မြောက်ဘက်ပိုင်းတွင် နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်ရသူများနှင့်ပဋိပက္ခဒဏ်ခံရပ်ရွာများအတွက် အခြေခံလိုအပ်ချက်အကူအညီများမှသည်ရပ်ရွာပြည်သူများ၏ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်စွမ်းရည်ကိုတည်ဆောက်ပေးသည့်အစီအစဥ်များအထိပါ၀င်သည့်   ပိုမိုကျယ်ပြန့်သည့်လုပ်ငန်းဆောင်ရွက်မှုများကူညီပံ့ပိုးပေးပါသည်။ ယင်းဆောင်ရွက်မှုများကို ရပ်ရွာအခြေပြုကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေးလှုပ်ရှားမှုများ၊ စခန်းညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်မှု၊ စီမံခန့်ခွဲမှုနှင့် ပံ့ပိုးကူညီမှု (CCCM)နှင့် နေအိမ်အမိုးအကာနှင့် အစားအစာမဟုတ်သော ပစ္စည်းအကူအညီများ အပြင် ရေရှည်ဖြေရှင်းချက်များအတွက် လမ်းခင်းပေးသည့် ကနဦးနေရပ်ပြန်ခြင်းနှင့် နေရာပြောင်းရွှေ့ နေထိုင်ခြင်းများအတွက်ပံ့ပိုးကူညီခြင်းများမှတဆင့် ဆောင်ရွက်ပါသည်။ ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်စွမ်းရည်ရှိမှုနှင့် စည်းလုံးညီညွတ်မှုကို တည်ဆောက်ခြင်းအားဖြင့်၊ အသက်အရွယ်အမျိုးမျိုး၊ နောက်ခံအကြောင်းအရာမျိုးစုံနှင့် အရည်အချင်းအသီးသီးပိုင်ဆိုင်ထားကြသည့် အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီး၊ ယောက်ျားလေးများနှင့် မိန်းကလေးများ အနေဖြင့် နွေးထွေးလုံခြုံသည့်လူမှုပတ်၀န်းကျင်တစ်ခုရရှိစေရန် နှင့် ပိုမိုကောင်းမွန်သောအနာဂတ်ကို တည်ဆောက်နိုင်ရန်ရည်ရွယ်၍ UNHCRမှရေရှည်တည်တံ့သောဖြေရှင်းနည်းများကို ဦးတည်လုပ်ဆောင်နေ ပါသည်။

ကချင်နှင့်ရှမ်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်းတို့တွင် ပြည်တွင်းနေရပ်စွန့်ခွာသူများအတွက်စခန်းများနှင့်နေရာများကို အရေးပေါ်ထူထောင်ရလေ့ရှိသည်။ လက်ခံကူညီပေးသည့်လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းများသည် ပုံမှန်အားဖြင့် ပထမဦးဆုံးတုံ့ပြန်ဆောင်ရွက်ပေးကြသူများဖြစ်ပြီး နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်ရသူများကို ကူညီထောက်ပံ့ရာတွင် ဦးဆောင်သူများဖြစ်သည်။ နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်သူများကိုရပ်ရွာသစ်တွင် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်စေခြင်းနှင့် ၎င်းတို့အားပံ့ပိုးကူညီပေးလိုသည့်စိတ်စေတနာများကိုပိုမိုဖြစ်ပေါ်စေခြင်းဖြင့် အဆိုပါလက်ခံလူမှုအသိုင်းအဝိုင်း များသည် လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခမှထွက်ပြေးလာသူများအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော အသက်သွေးကြော တစ်ခုအဖြစ် ကူညီပံ့ပိုးပေးပါသည်။

UNHCR၏လုပ်ဆောင်မှုသည် လက်ခံလူမှုအသိုင်းအဝိုင်းများမှပံ့ပိုးပေးသော ကျယ်ပြောလှသည့်ပံ့ပိုးကူညီမှုကို ဖြည့်ဆည်းဆောင်ရွက်ပေးခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ကချင်ပြည်နယ်၊ ဝိုင်းမော်မြို့နယ်ရှိ ဤလက်ခံလူမှုအသိုင်းအဝိုင်း အတွက် UNHCR နှင့် မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများမှလတ်တလောပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည့်နေရပ်စွန့်ခွာပြည်သူများအား အိမ်မိုးသွပ်ပြားများပေးအပ်ခြင်းဖြင့်ပံ့ပိုးကူညီခဲ့ပြီး၊  နေရပ်စွန့်ခွာသူများအနေဖြင့် ၎င်းတို့၏ ယာယီနေအိမ်များ ကိုယ်တိုင်ဆောက်လုပ်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

နေရပ်စွန့်ခွာရမှုဖြစ်ပေါ်လာသည့်အခါ အဆိုပါနေရပ်စွန့်ခွာထွက်ပြေးရသူများသည် မိမိတို့၏ပိုင်ဆိုင်မှု အနည်းငယ်မျှကိုသာ ယူဆောင်နိုင်လေ့ရှိသည်။ ခြင်ထောင်၊ မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်း၊ ရေပုံးပျော့၊ အ၀တ်အစားများ၊ ဖျာများ၊ စောင်များနှင့်ဆိုလာမီးအိမ်များအစရှိသည့်အခြေခံအိမ်သုံးပစ္စည်းများပါ၀င်သည့် အဓိကကယ်ဆယ်ရေးပစ္စည်းများအား အရန်သင့်ပေး‌ေ၀နိုင်ရန်ရှမ်းပြည်နယ်မြောက်ပိုင်း၊ လားရှိုးမြို့တွင် အသင့်ထားရှိသကဲ့သို့ပင် မြန်မာနိုင်ငံတစ်၀ှန်းတွင်လဲထားရှိသည်။ လိုအပ်သည့်အခြေအနေပေါ်ပေါက် လာသည့်အခါ အဆိုပါပစ္စည်းများကို နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်ရသူများထံ အမြန်ဆုံးရောက်ရှိနိုင်စေရန်အတွက် မြေပြင်ရှိ အရေးပေါ်ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့များထံသို့ လွှဲပြောင်းပေးအပ်သည်။

ဒေါ်အူဒီရွယ်၊၅၆နှစ်နှင့်သူမ၏မိသားစု၉ဦးသည် ၂၀၁၁ခုနှစ်တွင်လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခကြောင့် သူမတို့၏ရွာမှ ထွက်ပြေးခဲ့ရပြီးအခြားဘေးကင်းရာနေရာကိုရှာဖွေခဲ့ရသည်။ တိုက်ပွဲများဆက်လက်ဖြစ်ပွားနေပြီး ဘေးကင်း လုံခြုံမှုမရှိသေးခြင်းကြောင့် ၎င်းတို့၏ကျေးရွာသို့ပြန်လည်နေထိုင်နိုင်ရန်အလားအလာမှာ မှေးမှိန်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ စိန်ခေါ်မှုများရှိနေသော်လည်း ၎င်းတို့ကဲ့သို့နေရပ်စွန့်ခွာပြည်သူများအနေဖြင့် အခက်အခဲများကို ကြံ့ကြံ့ခံနေဆဲဖြစ်ပြီး တစ်နေ့နေ့တွင် ၎င်းတို့၏နေရပ်သို့ပြန်လည်နေထိုင်နိုင်ရန်မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ၎င်းတို့၏ ဘဝကို ဆက်လက်နေထိုင်ရန် နည်းလမ်းများကို ရှာဖွေကြသည်။

နေရပ်စွန့်ခွာနေရသူများသည် ဂုဏ်သိက္ခာရှိစွာနေထိုင်နိုင်စေရန် လုံလောက်သောနေအိမ်အမိုးအကာများ ရရှိ ပိုင်ခွင့်ရှိသည်။ ခြောက်လသို့မဟုတ်ထို့ထက်ပို၍ နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်ရသည့်အခြေအနေမျိုးတွင် UNHCRသည် ခိုလှုံရာနေအိမ်အမိုးအကာကိုဦးတည်သည့်အကူအညီကိုထောက်ပံ့ပေးသည်။ ကချင်ပြည်နယ်၊ ဝိုင်းမော် မြို့နယ်ရှိ နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်သူများ၏စခန်းတွင် မိသားစုများအတွက် သဘာ၀ဘေးအန္တရာယ်များမှ ကာကွယ် ပေးနိုင်ယုံမျှမက နေထိုင်ရာနေရာ၊ပိုင်ဆိုင်သည့်ပစ္စည်းများကိုသိမ်းဆည်းရာနေရာဖြစ်သကဲ့သို့ သီးသီးသန့်သန့်၊ သက်တောင့်သက်သာနှင့်စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာလုံခြုံမှုကိုပါပေးစွမ်းနိုင်ရန်ရည်ရွယ်၍နေအိမ်အသစ်များဆောက်လုပ် ပေးလျက်ရှိသည်။ စခန်းတွင်းရှိလမ်းများအလင်းရောင်ရရှိစေရေးနှင့်ဘေးကင်းလုံခြုံမှုကိုခံစားရရှိစေရန် အတွက် ဆိုလာမီးတိုင်များကိုလည်း တပ်ဆင်ပေးထားပါသည်။

စခန်းကော်မတီဝင်တစ်ဦးဖြစ်သည့် အသက်၃၈ နှစ်ရှိ မအာချီမီးသည် သူမ၏ရပ်ရွာအတွက်ဆောက်လုပ်လျက် ရှိသည့် နေအိမ်အသစ်များအား လေ့လာကြည့်ရှုခြင်းဖြစ်သည်။ သူမ၏ ဦးခေါင်းအထက်တွင် လက်ရှိ ဆောက်လုပ်လျက်ရှိသည့် ခေါင်မိုးတစ်ခုအားကျေးဇူးတင်စွာဖြင့်ကြည့်ရှုနေခြင်းဖြစ်ပြီး၊ သူမသည် သူမ၏ ရပ်ရွာအသိုင်းအဝိုင်းအတွင်း အခြေခံဝန်ဆောင်မှုများရရှိနိုင်ရန်ကူညီစီစဉ်ပေးသည်။ ရေစုပ်စက်များကဲ့သို့  အခြေခံ အထောက်အပံ့ပစ္စည်းပစ္စယများစွာသည် အများပိုင်ဖြစ်ပြီး စောင့်ရှောက်မှုနှင့် ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းမှု လိုအပ်ပါသည်။

ကချင်ပြည်နယ် ဝိုင်းမော်မြို့နယ်ရှိ ပြည်တွင်းနေရပ်စွန့်ခွာနေရသူများအတွက် စခန်းအတွင်းနေ့စဉ်ဘဝ။ အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် သူမမွေးမြူထားသည့်ဝက်များကို အစာကျွေးရန်ပြင်ဆင်နေသည်။ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် မြေကွက်ငယ်များဖြင့်စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ကိုင်ခြင်းနှင့် ကြက်များနှင့်၀က်များမွေးမြူခြင်းအားဖြင့် မိမိတို့ကိုယ်တိုင် ပြန်လည်ရပ်တည်နိုင်စွမ်းရှိရန်ကြိုးပမ်းနေပြီး မိမိတို့ဘ၀ကိုပြန်လည်တည်ဆောက်နိုင်ရန် လုပ်ဆောင် နေသူများနှင့် အထူးသဖြင့်နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်ရသူအသစ်များအတွက်လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အကူအညီများသည် ဆက်လက်အရေးပါလျက်ရှိသည်။

သူ၏မိသားစုကိုထောက်ပံ့နိုင်ရန်အတွက် အခြေခံလူသုံးကုန်ပစ္စည်းများနှင့်မုန့်ပဲသရေစာများရောင်းချသည့် ဆိုင်ငယ်တစ်ဆိုင်ကို စခန်းအတွင်းဖွင့်ထားပြီး အပိုဝင်ငွေရရှိစေရန်အတွက် စခန်းပြင်ပတွင်လည်း ကျပန်း အလုပ်များလုပ်ကိုင်သည်။ သို့သော်လည်း မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဖြစ်ပွားလျက်ရှိသည့် ပဋိပက္ခအခြေအနေများနှင့် စီးပွားရေး အခက်အခဲများကြောင့် အလုပ်အကိုင်ရရှိရန်မှာ ပိုမိုခက်ခဲလာပါသည်။

ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်း နမ္မတူမြို့နယ်မှအမျိုးသမီးတစ်ဦး ယင်း၏နေအိမ်တွင်းတွင် UNHCR မှ ပံ့ပိုးပေးသည့် ဆိုလာမီးအိမ်တစ်လုံးကို ကိုင်ဆောင်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံအရှေ့မြောက်ပိုင်းရှိ နေရပ်စွန့်ခွာစခန်း အများအပြားသည် လျှပ်စစ်ဓာတ်အားလိုင်းနှင့် ချိတ်ဆက်ထားခြင်း မရှိပေ။ ဆိုလာမီးအိမ်များသည် အိမ်မှု ကိစ္စများလုပ်ခြင်း၊ စာကြည့်ခြင်း၊ ဖုန်းအားသွင်းခြင်းနှင့် ညဘက်တွင်ဘေးကင်းစွာဖြင့် ရေအိမ်အသုံးပြုနိုင်ခြင်း စသည့် မိသားစုလုပ်ဆောင်ဖွယ်ရာများကိုညပိုင်းအချိန်တွင် နာရီအနည်းငယ် ပိုမိုလုပ်ဆောင်နိုင်စေသည်။

ကချင်ပြည်နယ်၊ဝိုင်းမော်မြို့နယ်အတွင်းရှိ ပြည်တွင်းနေရပ်စွန့်ခွာရသူများနေထိုင်ရာစခန်းတွင် နေထိုင်သူ ဦးလွမ်းဇောင်း။ စခန်းအတွင်းရှိနေအိမ်အမိုးအကာများပြုပြင်ရန် သို့မဟုတ် ပြန်လည်တည်ဆောက်ရန် လိုအပ်သည့်အခါတွင် သူ၏ရပ်ရွာအသိုက်အ၀န်းမှအခြားသောစေတနာ့ဝန်ထမ်းများနှင့်အတူ ကူညီဆောင်ရွက် ပေးသည်။ စခန်းများစွာတွင် ထိုသို့သော ကိုယ်ထူကိုယ်ထအဖွဲ့များဖွဲ့စည်းခြင်းသည် ရပ်ရွာအသိုက်အ၀န်းများ ကြံ့ကြံ့ခံရပ်တည်နိုင်စွမ်းရည်ရှိရေး၏ အဓိကပင်မကျောရိုးဖြစ်သည်။

ဘဝကိုရှေ့ဆက်သွားရမှာပဲ။ ကချင်ပြည်နယ်၊ဝိုင်းမော်မြို့နယ်မှဒေါ်မရစ်ကိုင်သည် ပြုပြင်ဆောက်လုပ်လျက် ရှိသည့် သူမ၏နေအိမ်ဘေး၌ စေတနာ့ဝန်ထမ်းများအား နေ့လယ်စာကျွေးမွေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူမနေထိုင်သည့် ယာယီနေအိမ်အမိုးအကာသည် နှစ်အတော်ကြာအသုံးပြုပြီးနောက် ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းရန် လိုအပ်နေသည်။

နေရပ်စွန့်ခွာပြည်သူများ ဂုဏ်သိက္ခာရှိစွာဆက်လက်နေထိုင်နိုင်ရေးအတွက် ကူညီဆောင်ရွက်ပေးရန် UNHCR သည် မိတ်ဖက်များနှင့်ပူးပေါင်း၍ နေအိမ်အမိုးအကာပြုပြင်ထိန်းသိမ်းမှုလုပ်ဆောင်ရန် ဆောင်ရွက်လျက် ရှိသည်။ တံခါးသော့အိမ်လဲလှယ်ခြင်းနှင့် ပျက်စီးနေသောပြတင်းပေါက်များကို ပြုပြင်ခြင်းကဲ့သို့သော ရိုးရှင်းသည့်ပြုပြင်ခြင်းလုပ်ငန်းမှ နံရံများနှင့် အမိုးများအစားထိုးပြုပြင်ခြင်း အပါအဝင် ပိုမိုပြည့်စုံသော ပြုပြင်မွမ်းမံခြင်းလုပ်ငန်းအထိ လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်။

မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝှမ်းရှိ နေရပ်စွန့်ခွာစခန်းအများအပြားတွင် နေအိမ်အမိုးအကာများ ပြုပြင်ထိန်းသိမ်းမှုများ ပြုလုပ်ရန်လိုအပ်လျက်ရှိပြီး အကန့်အသတ်ရှိသောရန်ပုံငွေအရင်းအမြစ်များကြောင့် အထူးသဖြင့် နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်ရဆဲဖြစ်သည့်လူမှုအသိုက်အ၀န်းများနှင့်တကွ နေရပ်စွန့်ခွာသူအသစ်များအတွက် အခက်အခဲများစွာဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသည်။

မြန်မာနိုင်ငံအရှေ့မြောက်ပိုင်းရှိ နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်ရသူများအတွက်UNHCRမှပံ့ပိုးကူညီမှု၏အဓိကအချက်မှာ ရပ်ရွာလူထုစွမ်းဆောင်နိုင်မှုပင်ဖြစ်သည်။ နေရပ်စွန့်ခွာပြည်သူများသည်၎င်းတို့၏ရပ်ရွာများကို ပံ့ပိုးကူညီရန် အခြေခံဝန်ဆောင်မှုလုပ်ငန်းဆောင်ရွက်ချက်များတွင်တက်ကြွစွာပါဝင်ဆောင်ရွက်ကြသည်။ UNHCRကဲ့သို့ လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာအေဂျင်စီများသည် အသေးစားထောက်ပံ့ငွေများနှင့် ပစ္စည်းများ ကဲ့သို့သော အခြေခံပံ့ပိုးမှုများကိုကူညီပံ့ပိုးပေးပြီး လူမှုအသိုက်အ၀န်းများမှ ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင်လိုအပ်ချက်များ အပေါ်အခြေခံ၍ ဦးစားပေးစီမံကိန်းများကိုမိမိတို့ဘာသာခွဲခြားသတ်မှတ်ကာလုပ်ဆောင်ကြခြင်းဖြစ်သည်။                                                                                                                                                                                                               

ကချင်ပြည်နယ်ရှိစခန်းတစ်ခုမှ ရပ်ရွာစေတနာ့ဝန်ထမ်းများသည် အစည်းအဝေးများနှင့် အခြားလူထုပွဲများ အတွက် အသုံးများသောနေရာဖြစ်သည့် ရပ်ရွာခန်းမကို ပြန်လည်တည်ဆောက်ရာတွင်ကူညီရန် အတူတကွ လုပ်ဆောင်နေကြခြင်းသည်။ မြစ်ကြီးနားနှင့်ဝိုင်းမော်မြို့နယ်များရှိစခန်းအသီးသီးမှ စေတနာ့ဝန်ထမ်း လူငယ်များပါဝင်သော ကချင်နေရပ်စွန့်ခွာလူငယ်ကော်မတီအဖွဲ့ဝင်များမှ အဆိုပါလှုပ်ရှားမှုများကို ဦးဆောင် လုပ်ကိုင်ကြခြင်းဖြစ်သည်။ UNHCRသည် စခန်းများအတွင်း ရပ်ရွာခေါင်းဆောင်မှုနှင့် ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှတ်ခြင်း လုပ်ငန်းစဉ်များတွင် လူငယ်များကိုပါ၀င်လာစေရန် ကြိုးပမ်းမှုတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအနေဖြင့် ကော်မတီများအား ၂၀၂၂ ခုနှစ်တွင် လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးခဲ့ပါသည်။

ကချင်ပြည်နယ်၊ မြစ်ကြီးနားမြို့ရှိစခန်းတစ်ခုမှ သောမတ်စ် (၂၂) နှစ်သည် လူငယ်များ၏ ဦးဆောင်မှုဖြင့် စခန်းတွင်းအခြေခံအဆောက်အအုံများတိုးတက်လာမှုများကို လိုက်လံပြသနေခြင်းဖြစ်သည်။ စခန်းစီမံခန့်ခွဲမှု အေဂျင်စီများထံသို့လွှဲပြောင်းပေးအပ်မည့်အစား  လူငယ်များအား UNHCR မှ ပံ့ပိုးကူညီပေးသည့် အသေးစား ထောက်ပံ့ငွေများမှတဆင့် စခန်းပတ်ဝန်းကျင်တိုးတက်ကောင်းမွန်လာစေ‌ရေးအတွက် ၎င်းတို့၏ ဒေသန္တရ အသိပညာကိုအသုံးချလုပ်ဆောင်နိုင်စေရန် လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးထားပါသည်။

ကချင်နေရပ်စွန့်ခွာလူငယ်ကော်မတီ၏တက်ကြွသောအဖွဲ့ဝင်တဦးအနေဖြင့် သောမတ်စ်သည် မိမိ ဆယ်စုနှစ် တစ်စုကျော်ကြာနေထိုင်ခဲ့သည့်စခန်းတွင် ဖြစ်ပေါ်လာသည့်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် ဂုဏ်ယူပါသည်။ "ကျွန်တော်တို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်နဲ့ကျွန်တော်တို့ရဲ့အသိုက်အဝန်းကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စေဖို့အတွက် အကြံဥာဏ်တွေ ဖလှယ်ကြပြီး အချင်းချင်း အသိပညာတွေမျှဝေကြပါတယ်" ဟု ၎င်းကဆိုသည်။

ရှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်း၊ နမ္မတူမြို့နယ်၊ ဆိုင်ဂျာကျေးရွာမှ ရပ်ရွာပြည်သူများ အသစ်တည်ဆောက်ပြီးစီးခဲ့သည့် ရပ်ရွာခန်းမရှေ့တွင် ဓာတ်ပုံအတူတူရိုက်ကူးခဲ့ကြခြင်းဖြစ်ပါသည်။ နေရပ်စွန့်ခွာမိသားစုများနှင့် ၎င်းတို့အား လက်ခံကူညီပေးသည့်လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းကြား လူမှုစည်းလုံးညီညွတ်မှုကို မြှင့်တင်ရန်ကြိုးပမ်းမှု တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအနေဖြင့် အဆိုပါအဆောက်အအုံကိုတည်ဆောက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဆိုင်ဂျာသည် မိသားစုပေါင်း၅၀၀ခန့်ရှိသည့်ခရစ်ယာန်အများစုနေထိုင်သည့်ကျေးရွာတစ်ရွာဖြစ်ပြီး၊ ယင်းတို့အနက် အနည်းစုမှာဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များဖြစ်ကာ ပြည်တွင်းနေရပ်စွန့်ခွာရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများဖြစ်သည်။

နေရပ်စွန့်ခွာမိသားစုများ၏ လိုအပ်ချက်များကို သတိချပ်ကာ ရပ်ရွာခေါင်းဆောင်များက UNHCR နှင့် ဒေသခံ မိတ်ဖက်အဖွဲ့ထံချဉ်းကပ်ပြီး ရပ်ရွာလူထုအားလုံးစု‌‌‌ေ၀းတွေ့ဆုံ၍အစည်းအဝေးများကျင်းပနိုင်ရန်အတွက် ခန်းမဆောင်တစ်ခုဆောက်လုပ်ပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်သူများကိုရပ်ရွာသစ်တွင် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်စေခြင်းနှင့် ၎င်းတို့အားပံ့ပိုးကူညီပေးလိုသည့် စိတ်စေတနာများပိုမိုဖြစ်ပေါ်လာ စေခြင်းဖြင့်၊ ဆိုင်ဂျာကဲ့သို့သောလက်ခံလူမှုအသိုင်းအ၀ိုင်းများသည် ဘေးကင်းလုံခြုံမှုကိုရှာဖွေနေသူများ အတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော အသက်သွေးကြောတစ်ခုအဖြစ်ကူညီပံ့ပိုးပေးပါသည်။

အသက် ၄၆ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည့် ဦးအင်ဒေါင်လရော်အား ကချင်ပြည်နယ်၊ ဝိုင်းမော်မြို့နယ်မှ မိုင်းနားဆွတ်ကြိုင် အမည်ရှိ နေရပ်စွန့်ခွာနေထိုင်သူများမှအသစ်တည်ထောင်ထားသည့်ကျေးရွာတွင်ရှိသည့် သူ၏ အိမ်အသစ်ဘေးတွင်ဖွင့်လှစ်ထားသောကုန်စုံဆိုင်ငယ်ရှေ့တွင်ဓါတ်ပုံရိုက်ကူးထားခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ဘဝ ပြန်လည်စတင်နိုင်ရေးအတွက်ကူညီပံ့ပိုးပေးရန်ရည်ရွယ်၍ UNHCR မှ ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူမိသားစုတိုင်း အတွက် နေအိမ်များဆောက်လုပ်ပေးခဲ့သည်။ နေရပ်စွန့်ခွာပြည်သူများအနေဖြင့် ခိုလှုံရာစခန်းများမှ ထွက်ခွာနိုင်သည့်အခွင့်အလမ်းများရှာဖွေလာခြင်းနှင့် ပိုမိုကောင်းမွန်သည့်ပေါင်းစည်းနေထိုင်မှုမျိုးရရှိနိုင်သည့် မိုင်းနားဆွတ်ကြိုင်ကဲ့သို့သောနေရာများသို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်လာခြင်းသည်ကချင်ပြည်နယ်အတွင်းပိုမိုဖြစ်ပေါ် လာခဲ့သည်။

ကချင်ပြည်နယ်၊ ဝိုင်းမော်မြို့နယ်ရှိ ပြည်တွင်းနေရပ်စွန့်ခွာပြည်သူများတည်ထောင်ထားသည့် မိုင်းနားဆွတ်ကြိုင်ရွာသစ်မှကလေးတစ်ဦး ရွာသားများအတွက်တပ်ဆင်ပေးထားသည့်လက်နှိပ်ရေတုံကင်မှ ရေထုတ်ယူနေခြင်းဖြစ်သည်။ ကျေးရွာအတွက် စစ်မှန်သောအနာဂတ်အာမခံချက်ရရှိနိုင်ရန် ဒေသခံများသည် အဓိကအခြေခံအဆောက်အဦဆိုင်ရာအကူအညီများတောင်းခံရာတွင်လည်း တက်ကြွစွာလှုပ်ရှားဆောင်ရွက် ခဲ့ကြသည်။ UNHCR နှင့် ၎င်း၏မိတ်ဖက်အဖွဲ့များသည် ကျေးရွာလူထုအတွက် နေအိမ်အမိုးအကာများနှင့် ရပ်ရွာခန်းမများ ဆောက်လုပ်ပေးခြင်းအပြင် အိမ်သာများတပ်ဆင်ပေးခြင်းဖြင့်လည်း ကူညီပေးလျက်ရှိသည်။