Story
Local groups offer vital assistance to newly displaced in Myanmar
မြန်မာဘာသာဖြင့်လည်း ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်။
Read more
Latest
The Sustainable Development Goals in Myanmar
The Sustainable Development Goals are a global call to action to end poverty, protect the earth’s environment and climate, and ensure that people everywhere can enjoy peace and prosperity. These are the goals the UN is working on in Myanmar:
Press Release
19 July 2021
UN Country Team in Myanmar Steps up COVID-19 Response Efforts
အောက်တွင် မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်။
(Yangon) - The UN Country Team in Myanmar is stepping up its response efforts following an alarming spike in the reported number of COVID-19 cases in the country.
Even with very limited testing and people experiencing difficulties in accessing testing, 5497 new cases were reported on July 17 bringing the test positivity rate to 39.12 per cent compared to 22.34 per cent two weeks earlier. In addition, several COVID-19 variants have been detected, including the highly transmissible Delta variant.
Stay-at-home orders in over 70 townships across Myanmar have been imposed, as well as nationwide public holidays declared from 17-25 July in efforts to curb virus spread. Access to hospital beds and oxygen is limited due to insufficient supplies and manpower.
The UN Country Team is working to address the oxygen shortage through the procurement of oxygen concentrators and other necessary equipment through multiple channels.
The immediate scaling up of the provision of critical health services and COVID-19 vaccination efforts, remains an urgent priority.
WHO, UNICEF and partners are redoubling their efforts to accelerate COVID-19 vaccination availability through multiple channels, including through the COVAX facility. Myanmar is expected to receive enough COVID-19 vaccines through the COVAX facility during 2021 to cover 20 per cent of the population which is required to be distributed according to WHO guidelines for prioritizing vaccination. The first batch of these vaccines is expected in the current round of allocations.
Efforts are underway to re-operationalize testing and COVID-19 treatment centres are being established with available resources and capacities.
Currently, COVID-19 testing is occurring in states and regions at the rate of 12,000-15,000 tests per day. With testing at limited levels, however, many cases are expected to be unreported.
The current outbreak of COVID-19 is expected to have devastating consequences for the health of the population and for the economy. A renewed ‘whole of society’ approach is needed now more than ever, allowing all health professionals to work in safety, and both public and private providers enabled to contribute to the response.
မြန်မာနိုင်ငံရှိကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများ ကိုဗစ်-၁၉ ဆိုင်ရာတုန့်ပြန်ဆောင်ရွက်မှုများကို အရှိန်မြှင့်လုပ်ဆောင်။
(ရန်ကုန်-) မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများသည် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါကူးစက်မှုထုတ်ပြန်ချက်များအရ နိုင်ငံအတွင်း ကူးစက်မှုအရေးအတွက်များစိုးရိမ်ဖွယ်မြင့်တက်နေသည့်အပေါ် တုန့်ပြန်ဆောင်ရွက်မှုများကို အရှိန်အဟုန်မြှင့် လုပ်ဆောင်လျက်ရှိပါသည်။
စမ်းသပ်စစ်ဆေးနိုင်မှုမှာလွန်စွာအကန့်အသတ်ရှိနေပြီး စမ်းသပ်စစ်ဆေးမှုပြုရန် ပြည်သူများအခက်အခဲများ ကြုံတွေ့နေရသည့်ကြားမှပင် ဇူလိုင်လ ၁၇ ရက်နေ့တွင် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါ လူနာသစ် ၅၄၉၇ ဦးတွေ့ရှိခဲ့ရာ ပိုးတွေ့ရှိမှုရာခိုင်နှုန်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ပတ်နှင့်နှိုင်းယှဥ်ပါက ၂၂.၃၄ ရာခိုင်နှုန်းမှ ၃၉.၁၂ ရာခိုင်နှုန်းသို့ မြင့်တက်သွားခဲ့ပါသည်။ ထို့အပြင် ကူးစက်မြန်သော Delta မျိုးကွဲအပါအဝင် အခြားသော မျိုးကွဲများကိုလည်း စမ်းသပ်တွေ့ရှိခဲ့သည်။
မြန်မာနိုင်ငံတစ်၀ှမ်း မြို့နယ်ပေါင်း ၇၀ ကျော်တွင် နေအိမ်တွင်သာနေထိုင်ခြင်းအမိန့်ကို ထုတ်ပြန်ထားပြီး နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းတွင် ဗိုင်းရပ်စ်ပြန့်ပွားမှုထိန်းချုပ်နိုင်ရေးအတွက် အများပြည်သူရုံးပိတ်ရက်ကို ဇူလိုင်လ ၁၇ ရက်မှ ၂၅ ရက်နေ့အထိ ကြေငြာထားသည်။ ဆေးရုံတွင် ဆေးကုသမှုခံယူရရှိနိုင်မှုနှင့် အောက်ဆီဂျင်ရရှိနိုင်မှုတို့တွင် ပစ္စည်းအထောက်အပံ့နှင့်လူအင်အား မလုံလောက်မှုကြောင့် အကန့်အသတ်ရှိနေပါသည်။
မြန်မာနိုင်ငံရှိကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများသည် အောက်ဆီဂျင်လိုအပ်ချက်ကို ဖြေရှင်းနိုင်ရန်အတွက် အောက်ဆီဂျင်စက်များနှင့် အခြားလိုအပ်သော ကိရိယာများကို နည်းလမ်းမျိုးစုံဖြင့်ဝယ်ယူရန် လုပ်ဆောင်လျက် ရှိပါသည်။
အရေးပေါ်ကျန်းမာရေးဝန်ဆောင်မှုများပေးခြင်းနှင့် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါ ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းဆိုင်ရာ ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုများသည် အဆောတလျင်အရှိန်မြှင့်လျက် ဦးစားပေးလုပ်ဆောင်ရမည့် အရေးကြီးကိစ္စရပ် တစ်ခု အဖြစ်ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။
ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့၊ ကုလသမဂ္ဂ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ကလေးများရန်ပုံငွေအဖွဲ့ နှင့် မိတ်ဖက်အဖွဲ့များက ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါကာကွယ်ဆေးထိုးနှံရေးကို အရှိန်အဟုန်မြှင့်လုပ်ဆောင်နိုင်ရန် COVAX အစီအစဥ်အပါအဝင် နည်းလမ်းမျိုးစုံမှတစ်ဆင့် ဆထက်ထမ်းပိုးလုပ်ဆောင်လျက်ရှိပါသည်။ COVAX အစီအစဥ်အရ ၂၀၂၁ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံလူဦးရေ၏ ၂၀ ရာခိုင်နှုန်းကို လွှမ်းခြုံနိုင်သော ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါကာကွယ်ဆေးများရရှိရန် မျှော်မှန်းထားပြီး အဆိုပါကာကွယ်ဆေးများကို ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့၏ ကာကွယ်ဆေးထိုးရာတွင် ဦးစားပေးမှုနှင့်ဆိုင်ရာလမ်းညွှန်ချက်များနှင့်အညီ ကာကွယ်ဆေးကိုဖြန့်ဝေသွားမည်ဖြစ်သည်။ ယခုအသုတ် ဖြန့်ဝေမှုတွင် မြန်မာနိုင်ငံအတွက် ကာကွယ်ဆေး ပထမအသုတ်ရရှိနိုင်မည်ဟု မျှော်မှန်းသည်။
ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါစမ်းသပ်မှုများနှင့်ကုသရေးစင်တာများ လုပ်ငန်းပြန်လည် လည်ပတ်နိုင်ရေးအတွက် ရရှိနိုင်သော အရင်းအမြစ်များ၊ စွမ်းဆောင်ရည်များနှင့် ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်လျက်ရှိသည်။
ယခုအချိန်တွင် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါ စမ်းသပ်မှုများကို ပြည်နယ်နှင့်တိုင်းများတွင် တစ်ရက်လျှင် ၁၂,၀၀၀ မှ ၁၅,၀၀၀ နှုန်း စမ်းသပ်စစ်ဆေးပေးလျက်ရှိသည်။ စမ်းသပ်စစ်ဆေးမှုတွင် အကန့်အသတ်များရှိနေရာ ကူးစက်မှု အရေအတွက် အမြောက်အများမှာ သတင်းမပို့နိုင်မှု ရှိနိုင်သည်။
ယခုဖြစ်ပွားနေသော ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုသည် ပြည်သူများ၏ ကျန်းမာရေးနှင့် စီးပွားရေးတွင် အကြီးအကျယ်ဆိုးရွားသော သက်ရောက်မှုများရှိနိုင်ပါသည်။ ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာကာကွယ်ကုသသူများအားလုံး ဘေးကင်းစွာ လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်နိုင်ခွင့်နှင့် ကိုဗစ်ရောဂါတုန့်ပြန်ရေးတွင် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာဝန်ဆောင်မှု ပေးလျက်ရှိသော အများပြည်သူပိုင်နှင့် ပုဂ္ဂလိကကတို့မှ ပံ့ပိုးပါဝင်နိုင်စေရန် လူမှုအသိုက်အဝန်းအားလုံး ပါဝင်သည့် ချည်းကပ်ဖြေရှင်းနည်း ‘Whole of society’ ဖြင့် ဖြေရှင်းရန်မှာ ယခုအခါ များစွာလိုအပ်လျက်ရှိသည်။
Story
28 July 2021
Local groups offer vital assistance to newly displaced in Myanmar
UNHCR is partnering with local communities and faith groups to help an estimated 200,000 people driven from their homes by fresh violence since February’s military takeover.
Armed conflict is sadly nothing new for 27-year-old Nway Nway Htay. An ethnic Rakhine woman originally from Myanmar’s western Rakhine State, she became familiar with the sounds of artillery and gunfire as the Myanmar Armed Forces, locally known as the Tatmadaw, battled ethnic armed groups in her native state. Security was something she constantly worried about.
“I may be used to the sound of gunshots, but the fear is always there,” she said. “Last year, I came back to Rakhine to give birth when fighting erupted near the hospital. The explosions made the process even more stressful.”
Following the birth of her son, Nway Nway Htay returned to Kachin State, a mountainous region wedged between India and China, where she had been living with her ethnic Kachin husband for two years. There, the couple worked the land along with a small group of villagers, growing oranges as cash crops in Injangyang Township to support themselves.
Nway Nway Htay’s move to a rural corner of Myanmar’s northernmost state in 2019 was made in the hopes of living a more peaceful life. While also embroiled in its own ethnic armed conflict, prospects for peace in Kachin State had been improving. Negotiations between the Tatmadaw and Kachin Independence Army (KIA) were making headway. Major hostilities ceased in late 2018, while smaller-scale skirmishes had largely subsided by the end of 2020.
That all changed in 2021. Following a military takeover on 1 February, Myanmar was plunged into a crisis that saw the spread and intensification of fighting in many areas. Violence resurfaced once again in Kachin State, including frequent heavy clashes and airstrikes.
Nway Nway Htay is one of an estimated 200,000 people across the country forced to flee their homes by the upsurge of armed conflict. One sunny day in mid-March, she was at home with her son when the sound of gunshots echoed between the hills. Having experienced similar incidents before in Rakhine State, Nway Nway Htay’s first instinct was to stay inside the safety of her home. Moments later, her husband burst through the door saying they had to leave. The fighting was getting closer.
By the time Nway Nway Htay stepped outside, the village had emptied and they were the last to leave. Her anxiety grew as they fled. “The Tatmadaw and KIA were constantly firing at each other and a soldier we encountered warned us of landmines in the area. Each step we took filled me with dread,” she recalled.
The family eventually reached the banks of the Malikha River where a boat transported them to a nearby safe zone. There, they hid with other villagers for five days before making their way by motorbike to the Kachin State capital, Myitkyina. With little more than what they could carry on their backs, the family called on a relative who took them in.
Seeking the assistance of relatives is often the preferred choice for internally displaced people (IDPs) in Myanmar, a country with a strong tradition of extended family support and community solidarity. Religious affiliation often also determines how assistance is sought. Buddhists prefer to approach Buddhist charities and shelter at monasteries while Christians often receive assistance from Christian organizations and seek refuge at church compounds.
Host families and communities therefore act as crucial first responders, offering material assistance such as shelter and food as well as psychological support in the form of emotional and spiritual security.
In Nway Nway Htay’s case, her husband’s religious affiliation as a Baptist led to the family seeking assistance from the Kachin Baptist Convention (KBC). The ethnic Kachin are predominantly Christian and faith-based organizations like KBC play a prominent role in supporting IDPs within Kachin State. Many facilitate the day to day running of IDP camps and mobilize resources to support new arrivals.
“These organizations spearhead humanitarian responses and our role is to reinforce their capacity, introduce best practices and complement their interventions,” explained Cliff Alvarico, UNHCR’s Head of Office in Myitkyina. Since 2012, UNHCR, the UN Refugee Agency, has been helping KBC and other faith-based organizations optimize resources to assist displaced populations and ensure a swift response.
“We also ensure that those who stay outside of IDP camps remain on our radar and receive the same level of assistance as those inside,” he added. “Wherever they are, we have to find them so that no one is left behind.”
The focus on assisting IDPs outside of camps is particularly pertinent in Kachin State. Many existing camps in urban centres face space constraints as they already host thousands of IDPs displaced up to a decade before the recent resurgence of armed conflict. New arrivals have therefore on occasion been asked to seek temporary accommodation elsewhere.
Though hosted by a relative, Nway Nway Htay and her family are entitled to the same level of assistance as those living in camps. UNHCR ensures this by having them registered as members of a nearby IDP camp. A coalition of humanitarian agencies provide food and other support to the population on a regular basis. For its part, UNHCR distributes domestic items such as blankets, sleeping mats and mosquito nets to new arrivals as well as the rest of the registered population.
While relieved that her immediate material needs have been taken care of, Nway Nway Htay is worried about what lies ahead. Four months after their arrival in Myitkyina, the family has been unable to return to their village due to continued insecurity. Finances remain tight as they seek alternative means to make ends meet.
“My husband has left to work at a mine. It’s not a stable job and when fighting occurs nearby, he has to stop work and flee,” she said. “Restarting will not be easy. We’ve already lost one harvest and have to wait until the rainy season ends.”
Nway Nway Htay’s focus in the meantime remains on caring for her child. “My priority is my son. I want him to be strong and healthy before we return in case we ever have to run again.”
ဒေသခံလူမှုအဖွဲ့အစည်းများမှ မြန်မာနိုင်ငံရှိ အသစ်တိုးပွားလာသော နေရပ်စွန့်ခွာတိမ်းရှောင်သူများအား အရေးပါသော အကူအညီများ ထောက်ပံ့
ဖေဖော်ဝါရီလ စစ်တပ်အာဏာလွှဲပြောင်းယူချိန်မှစ၍ လတ်တလောအကြမ်းဖက်မှုများကြောင့် နေအိမ်မှ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်နေရသူ ၂၀၀,၀၀၀ ခန့်ကိုကူညီရန် UNHCR သည် ဒေသခံရပ်ရွာလူထူများ၊ ဘာသာရေးအဖွဲ့အစည်းများနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်လျက်ရှိပါသည်။
လက်နက်ကိုင် ပဋိပက္ခများသည် ၂၇နှစ်အရွယ် မနွေးနွေးဌေးအတွက် အသစ်အဆန်း မဟုတ်တော့ခြင်းသည် ဝမ်းနည်းစရာကောင်းလှသည်။ မြန်မာနိုင်ငံအနောက်ပိုင်း ရခိုင်ပြည်နယ်တွင် နေထိုင်သော ရခိုင်တိုင်းရင်းသား အမျိုးသမီးတစ်ဉီးအနေဖြင့် တပ်မတော်ဟုလူသိများသော မြန်မာလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့နှင့် သူမ၏ ဇာတိပြည်နယ်ရှိ တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များကြား တိုက်ပွဲများကြောင့် အမြောက်သံနှင့် သေနတ်သံများအား အကျွမ်းတဝင် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ လုံခြုံရေးသည် သူမအမြဲတမ်းစိတ်ပူနေရသော အရာတစ်ခု ဖြစ်သည်။
“သေနတ်သံတွေကို ကျွန်မ မစိမ်းတော့ပေမယ့် အကြောက်တရားကတော့ အမြဲတမ်း ရှိနေပါတယ်”ဟု သူမပြောခဲ့သည်။ “မနှစ်က ကျွန်မ ရခိုင်ကို ကလေးမွေးဖို့ ပြန်လာတော့ မွေးမယ့် ဆေးရုံနားမှာ တိုက်ပွဲ ဖြစ်နေတယ်၊ ပေါက်ကွဲသံတွေက ပိုပြီးတော့ စိတ်ဖိစီးစေတယ်”
သူမ၏ သားကလေး မွေးပြီးနောက် မနွေးနွေးဌေးသည် သူမ၏ ကချင်လူမျိုး အမျိုးသားနှင့်အတူ နှစ်နှစ်ကြာနေထိုင်ခဲ့သည့် အိန္ဒိယနှင့်တရုတ်နိုင်ငံကြားရှိ တောင်တန်းဒေသတစ်ခုဖြစ်သော ကချင်ပြည်နယ်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့သည်။ သူတို့လင်မယားနှစ်ဉီးသည် ရွာသားအနည်းငယ်နှင့်အတူ အင်ဂျန်းယန်မြို့နယ်တွင် လိမ္မော်သီးများ စိုက်ပျိုးရင်း ဝမ်းစာရှာခဲ့သည်။
မနွေးနွေးဌေးသည် ပိုမိုငြိမ်းချမ်းသောဘဝတွင် နေထိုင်နိုင်ရန် မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် ၂၀၁၉ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံ မြောက်ဘက်ဆုံးပြည်နယ်၏ ကျေးလက်ဒေသသို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကချင်ပြည်နယ်တွင် တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင်များ၏ ပဋိပက္ခများ ရှိနေသေးသော်လည်း ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် အလားအလာ ကောင်းများ ရှိနေခဲ့သည်။ တပ်မတော်နှင့် ကချင်လွတ်မြောက်ရေးတပ်မတော် (KIA) တို့အကြား စေ့စပ်ညှိနှိုင်းမှုများလည်း အရှိန်အဟုန် မြင့်တက်နေခဲ့သည်။ ၂၀၁၈ ခုနှစ် နောက်ပိုင်းတွင် အဓိကတင်းမာမှုများ ပြီးဆုံးခဲ့ပြီး အသေးစားတိုက်ပွဲများသည်လည်း ၂၀၂၀ နှစ်ကုန်ပိုင်းတွင် သိသိသာသာ လျော့နည်းသွားခဲ့သည်။
“သေနတ်သံတွေကို ကျွန်မ မစိမ်းတော့ပေမယ့် အကြောက်တရားကတော့ အမြဲတမ်း ရှိနေပါတယ်”
၂၀၂၁ခုနှစ်တွင် အရာအားလုံး ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပါသည်။ ဖေဖော်ဝါရီ ၁ရက်နေ့၊ စစ်တပ်အာဏာလွှဲပြောင်းယူပြီးနောက်ပိုင်း မြန်မာနိုင်ငံဒေသအနှံ့တွင် တိုက်ပွဲများ ပိုမိုပျံ့နှံ့လာပြီး ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ ကချင်ပြည်နယ်တွင် မကြာခဏ ပြင်းထန်သောတိုက်ပွဲများ၊ လေကြောင်း တိုက်ခိုက်မှုများနှင့်အတူ အကြမ်းဖက်မှုများ ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။
မနွေးနွေးဌေးသည် လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခများကြောင့် နိုင်ငံအနှံ့ အိုးအိမ်စွန့်ခွာထွက်ပြေးရသူ လူ ၂၀၀,၀၀၀ ခန့်အနက်မှ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ မတ်လလယ် နေသာသောနေ့တစ်နေ့ တောင်ကုန်းများကြား သေနတ်သံများကြားရသည့်အချိန်တွင် သူမသည် သူမ၏သားလေးနှင့်အတူ နေအိမ်တွင်ရှိနေခဲ့သည်။ ရခိုင်ပြည်နယ်တွင်လည်း အလားတူဖြစ်ရပ်များ ကြုံတွေ့ခဲ့ရဖူးသောကြောင့် မနွေးနွေးဌေးသည် သူမအိမ်အတွင်း လုံခြုံသည့်နေရာတွင် နေရမည်ဟု အလိုလိုသိနေခဲ့သည်။ ခဏအကြာတွင် သူမ၏ ခင်ပွန်းသည် တံခါးဖွင့်ပြီး အိမ်ကိုစွန့်ခွာရန် ပြောသည်။ တိုက်ပွဲက ပိုမိုနီးကပ်လာနေပြီဖြစ်သည်။
မနွေးနွေးဌေး နေအိမ်အပြင်သို့ ထွက်ခွာသည့်အချိန်တွင် ရွာ၌ တစ်ဉီးမှ မကျန်တော့ဘဲ သူတို့သည် နောက်ဆုံးထွက်ခွာသူများ ဖြစ်ကြသည်။ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်နေစဉ် သူမ၏ စိုးရိမ်ပူပန်မှုသည် ပိုမို တိုးပွားလာခဲ့သည်။ “ကျွန်မတို့နဲ့ တွေ့တဲ့ စစ်သားတစ်ယောက်က တပ်မတော်နဲ့ KIA အပြန်အလှန် ပစ်နေကြတယ်၊ အဲဒီဒေသက မြေမြှုပ်မိုင်းတွေကို သတိထားဖို့ပြောတယ်၊ ခြေတစ်လှမ်းချတိုင်း ဘယ်အချိန် အသက်ပါသွားမလဲလို့ စိုးရိမ်ခဲ့ရတယ်” ဟု သူမက ပြန်ပြောသည်။
သူမတို့မိသားစု မလိခမြစ်ကမ်းနံဘေးသို့ ရောက်သည့်အချိန်တွင် လှေတစ်စီးက အနီးအနားရှိ လုံခြုံစိတ်ချရသောနေရာသို့ ပို့ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ ကချင်ပြည်နယ်မြို့တော်၊ မြစ်ကြီးနားသို့ မော်တော်ဆိုင်ကယ်ဖြင့် ခရီးမဆက်မီ ထိုနေရာတွင် အခြားသော ရွာသူရွာသားများနှင့်အတူ ငါးရက်ကြာ ပုန်းအောင်းနေခဲ့ရသည်။ သူတို့ ကျောပေါ်တွင် သယ်ဆောင်နိုင်သော အရာထက် အနည်းငယ်ပိုယူပြီး၊ သူမတို့မိသားစုသည် သူမတို့ကို လက်ခံမည့် ဆွေမျိုးတစ်ယောက်ထံ ဆက်သွယ်ခဲ့သည်။
မိသားစုအထောက်အပံ့နှင့် ရပ်ရွာစည်းလုံးညီညွတ်မှု အစဉ်အလာရှိသော တိုင်းပြည်ဖြစ်သည့် မြန်မာနိုင်ငံတွင် နေရပ်စွန့်ခွာရွေ့ပြောင်းနေထိုင်ရသူများ(IDPs) အတွက် ဆွေမျိုးများထံမှ အကူအညီရယူခြင်းသည် ဦးစားပေး ရွေးချယ်မှုတစ်ခု ဖြစ်လေ့ရှိသည်။ ဘာသာရေးဆိုင်ရာ ဆက်နွယ်မှုများသည်လည်း အကူအညီရှာဖွေသည့်နေရာတွင် အဆုံးအဖြတ်ပေးသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များသည် ဗုဒ္ဓဘာသာပရဟိတအသင်းများနှင့်၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းများတွင် ခိုလှုံနေစဉ်၊ ခရစ်ယာန်များသည်လည်း ခရစ်ယာန်အဖွဲ့အစည်းများထံမှ အကူအညီများ ရယူပြီး ဘုရားကျောင်းများတွင် ခိုလှုံရန် ချဉ်းကပ်ကြသည်။
သို့ဖြစ်၍ အိမ်ရှင်မိသားစုများနှင့် ရပ်ရွာလူထုများသည် အမိုးအကာနှင့် အစားအစာကဲ့သို့သော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအထောက်အပံ့များအပြင်၊ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအားဖြင့် အထောက်အကူပေးသော ပထမဆုံး တုံ့ပြန်သူများအဖြစ် ပါဝင်လာကြသည်။
မနွေးနွေးဌေးကိစ္စတွင်ဆိုလျှင် ဘာသာရေးဆက်နွယ်မှုအရ သူမ၏ ခင်ပွန်းသည် နှစ်ခြင်း ခရစ်ယာန်တစ်ဦး ဖြစ်သည့်အလျောက် ကချင်နှစ်ခြင်းခရစ်ယာန်အဖွဲ့ချုပ် (KBC)မှ အကူအညီတောင်းခံခဲ့သည်။ ကချင်တိုင်းရင်းသား အများစုသည် ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်များဖြစ်ကြပြီး၊ KBC ကဲ့သို့ ဘာသာရေး အခြေပြု အဖွဲ့အစည်းများသည် ကချင်ပြည်နယ်အတွင်းရှိ IDP များအား ထောက်ပံ့ရာတွင် အဓိကအခန်းကဏ္ဍ မှပါဝင်သည်။ အများစုမှာ IDP စခန်းများ၏ နေ့စဉ်လည်ပတ်ဆောင်ရွက်မှု အဆင်ပြေစေရန်နှင့် အသစ်ရောက်ရှိလာသူများကို ထောက်ပံ့ရန်အတွက် အရင်းအမြစ်များရှာဖွေသည့်နေရာတွင် ကူညီဆောင်ရွက်ကြသည်။
“ကျွန်တော်တို့ ရှာဖို့ လိုပါတယ်။ ဒါမှသာ ဘယ်သူမှ နောက်မှာ မကျန်ခဲ့မှာပါ”
“ဒီအဖွဲ့အစည်းတွေက လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ တုံ့ပြန်မှုတွေကို ဦးဆောင်နေပြီး ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အခန်းကဏ္ဍကတော့ သူတို့ရဲ့ စွမ်းဆောင်ရည်ကို အားဖြည့်ပေးဖို့ ဖြစ်ပါတယ်။ သူတို့ကို အကောင်းဆုံး အလေ့အကျင့်များတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီးတော့ သူတို့ရဲ့ ဝင်ရောက်ဆောင်ရွက်မှုတွေကို အားဖြည့်ပေးဖို့ပါ” ဟု UNHCR မြစ်ကြီးနားရုံး၏ အကြီးအကဲ Cliff Alvarico က ရှင်းပြသည်။ ၂၀၁၂ ခုနှစ်မှစ၍ UNHCR၊ ကုလသမဂ္ဂဒုက္ခသည်များဆိုင်ရာအေဂျင်စီသည် KBC နှင့် အခြား ဘာသာရေးအခြေပြု အဖွဲ့အစည်းများအား နေရပ်စွန့်ခွာတိမ်းရှောင်သူများကို ကူညီရန်နှင့် လျင်မြန်သောတုန့်ပြန်မှုများအား ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ လုပ်ဆောင်နိုင်ရန် အကူအညီပေးခဲ့သည်။
“IDP စခန်းတွေရဲ့ အပြင်ဘက်မှာနေတဲ့ သူတွေဟာလည်း ကျွန်တော်တို့ စောင့်ကြည့်မှု အတွင်းမှာရှိနေပြီးတော့ စခန်းတွင်းထဲမှာနေတဲ့ လူတွေလိုပဲ အကူအညီ အထောက်အပံ့တွေ ရနိုင်ပါတယ်” ဟု သူက ထပ်ပြောသည်။ “သူတို့ဘယ်နေရာမှာပဲရှိနေနေ၊ ကျွန်တော်တို့ ရှာဖို့ လိုပါတယ်။ ဒါမှသာ ဘယ်သူမှ နောက်မှာ မကျန်ခဲ့မှာပါ”
ဒုက္ခသည်စခန်းများ၏ အပြင်ဘက်ရှိ နေရပ်စွန့်ခွာတိမ်းရှောင်သူများကို အထောက်အပံ့ပေးခြင်းအား ကချင်ပြည်နယ်တွင် အထူးသဖြင့် အားစိုက်လုပ်ဆောင်ရသည်။ မြို့ပြစင်တာများရှိ လက်ရှိစခန်းများသည် မကြာသေးမီက ဖြစ်ပွားခဲ့သော လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခများ ပြန်လည်မစတင်မီ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုတိုင် အိုးအိမ်စွန့်ခွာထွက်ပြေးရသည့် IDP ထောင်ပေါင်းများစွာကို လက်ခံထားပြီး ဖြစ်သောကြောင့် နေရာအခက်အခဲများနှင့် ကြုံတွေ့နေရသည်။
“ပြန်စရတာ မလွယ်ဘူး”
ဆွေမျိုးများကစီစဉ်ပေးသည့် နေရာတွင် နေထိုင်နေသော်လည်း မနွေးနွေးဌေးနှင့် သူမ၏မိသားစုသည် ဒုက္ခသည်စခန်းများတွင် နေထိုင်သူများကဲ့သို့ တူညီသော အကူအညီများကို ခံစားခွင့်ရသည်။ UNHCR မှ ၎င်းတို့အား အနီးအနားရှိ IDP စခန်းတွင် မှတ်ပုံတင်ထားစေခြင်းဖြင့် အကူအညီများ ခံစားခွင့်အား သေချာစေသည်။ လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အေဂျင်စီများ၏ ညွန့်ပေါင်းအဖွဲ့သည် လူထုအား ပုံမှန်အစားအစာနှင့် အခြားသော အထောက်အပံ့များပေးသည်။ ဤအပိုင်းတွင် UNHCR အနေဖြင့်စောင်များ၊ ဖျာများနှင့် ခြင်ထောင်များကဲ့သို့သော အိမ်သုံးပစ္စည်းများအား အသစ်ရောက်ရှိလာသူများနှင့် မှတ်ပုံတင်ထားပြီးသူများ အားလုံးထံ ဖြန့်ဝေလျက်ရှိသည်။
မနွေးနွေးဌေးသည် လိုအပ်သော ပစ္စည်းများအား လက်ခံရရှိသောကြောင့် စိတ်သက်သာရာရသော်လည်း၊ ရှေ့တွင် ရင်ဆိုင်ရမည့် အရာများအတွက် စိုးရိမ်နေသည်။ မြစ်ကြီးနားသို့ရောက်ရှိပြီး လေးလကြာသော်လည်း ဆက်တိုက်ပေါ်ပေါက်ခဲ့သော မလုံခြုံမှုများကြောင့် မိသားစုသည် ရွာသို့မပြန်နိုင်ခဲ့ပေ။ စားဝတ်နေရေး အဆင်ပြေစေရန် အခြားနည်းလမ်းများ ရှာဖွေခဲ့သော်လည်း ငွေရေးကြေးရေး ကြပ်တည်းဆဲ ဖြစ်သည်။
“ကျွန်မယောက်ျားကတော့ သတ္တုတွင်းမှာ အလုပ်လုပ်ဖို့ ထွက်သွားပြီ။ အဲ့ဒါကလည်း ရေရှည် တည်ငြိမ်တဲ့ အလုပ်မဟုတ်ဘူး။ အနီးအနားမှာ တိုက်ပွဲဖြစ်ရင် လုပ်နေတဲ့ အလုပ်ကို ရပ်ပြီး ထွက်ပြေးရတာ” ဟု သူမ ဆိုသည်။ “ပြန်စရတာ မလွယ်ဘူး၊ ကျွန်မတို့ သီးနှံကာလတစ်ခု အလဟဿ ကုန်သွားပြီးပြီ အခု မိုးကုန်တဲ့အထိ စောင့်ရဉီးမယ်”
လတ်တလောတွင် မနွေးနွေးဌေးသည် သူမ၏ကလေးအား ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန်သာ အာရုံထားသည်။ "ကျွန်မရဲ့ ဦးစားပေးက ကျွန်မသားလေးပဲ၊ နောက်တစ်ခါထပ်ပြေးရမယ့် အချိန်ရောက်မလာခင် သူ့ကို ပိုပြီး ကျန်းကျန်းမာမာနဲ့ သန်မာစေချင်တယ်”
1 of 5
Story
24 June 2021
Women Garment Factory Workers - The Distance Travelled And The Road Ahead
အောက်တွင် မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်။
The UNOPS-managed Livelihoods and Food Security Fund (LIFT) in partnership with ILO and IOM remain committed to supporting projects that invest in the resilience of these women despite the changing political, social and economic landscape.
Pre-COVID-19 the garment sector employed 700,000 workers, 80% of whom were women
In the past few years the garment manufacturing sector has become a significant source of employment for women in Myanmar; a critical contribution in a country where women are 30% less likely than men to be in the labour force. Women in the sector are largely internal migrants and played an active role in Myanmar’s transition from a rural to urban economy. Work in garment, textile and footwear factories can, however, be fraught with challenges. Many internal migrants take out significant loans to facilitate their migration, working conditions within garment factories remain largely unregulated and wages can be relatively low for long, often excessive hours. Even so, the increasing external focus on Myanmar’s garment sector attracted efforts to improve ethical business practices and at the same time, the UN agencies includingILO, IOM, the UNOPS-managed LIFT and other partners have worked to address workplace harassment and discrimination and strengthen worker empowerment and labour organising initiatives.
COVID-19 had a significant impact on the garment industry
COVID-19 resulted in supply chain disruptions and cancellations of orders that culminated in a significant slow down of the garment sector in 2020 - at that point worth around US $4.6billion. A reported 75% decline in orders meant that many garment workers lost their jobs. This heightened the vulnerability of garment workers in some of Myanmar's most vulnerable communities in peri-urban areas, already characterised by poor nutrition, hygiene and housing, with one survey finding over a quarter of women garment workers to be undernourished. COVID-19 related loss of livelihoods exacerbated the challenges in accessing nutritious foods and many households resorted to taking on unsustainable levels of debt to support themselves. During this time the UNOPS-managed Livelihoods and Food Security Fund (LIFT) in partnership with ILO and partners worked to support factories to shift production to masks, and continued providing skills development training for garment sector workers to improve their employment options through and post-pandemic as well as providing direct support to garment factory workers.
Women’s labour organizing in the garment sector has been on the rise
In spite of the multiple challenges facing women garment factory workers, their labour organizing has been on the rise, making them one of the most organized groups of workers in the country. Myanmar only started allowing workers to legally organize in 2012 and since then unions have been established from the ground up, with women’s labour organizing in the garment sector taking a significant role. In the past two years alone, garment workers have taken to the streets in their thousands to demand better pay, protest the unlawful firing of union leaders, and to challenge COVID-related lay-offs. LIFT and partners including ILO have supported this strengthened labour rights movement as a critical part of a decent work environment, partnering with civil society, labour rights activists and unions to provide support to workers to resolve collective labour disputes and strengthening the peer networking of garment workers.
Women garment workers played a key role resisting the coup
On 1 February, the military coup saw thousands of Myanmar citizens taking to the streets as part of a national civil disobedience movement (CDM). Women garment factory workers were at the front and centre of this resistance, using the skills developed in organizing workers, whilst leveraging the attention of international fashion brands. The CDM has been met by the military with brutal and deadly force with the death toll currently reaching 782 lives lost, a tragic example is the shooting of a women garment factory worker, who had led a group of workers to a factory to claim for unpaid wages following the coup. The military intervened and after shooting her, proceeded to arrest the remaining 70 workers and kill five further people when shooting into the crowd. Violence and instability has also resulted in factories being set alight and several large brands sourcing from Myanmar announcing that they would stop all further orders.
As the military cracks down on dissenting voices, workers call on brands to come to their aid
The military response to the CDM and worker resistance has been an unforgiving and relenting crackdown on dissenting voices, with authorities heavily targeting worker organizations and labour rights activists in their attempt to suppress the growing power of the labour movement. This has included the rendering of multiple labour unions as illegal and the arbitrary arrest and detention of countless labour activists and union leaders. It is estimated that 3,700 people are in detention and that women make up 40% of those arrested. There are now multiple documented reports of women being beaten, tortured and sexually assaulted in detention. Despite this, women garment factory workers continue to call on international brands to hold the factories to account for worker rights and unpaid wages, and to make clear that any halt in orders is due to opposition to the military coup, and not logistical issues.
The strength of the resistance obscures the desperation of the reality
The further shock to livelihoods as a result of the coup has rendered households in peri-urban areas unable to meet their basic needs. Accumulation of new debt is rising as half of the factories and business in the area are not operational. Reports indicate that as many as 70% of internal migrants who had lost their jobs left the cities and returned to their rural homelands, many to Rakhine and Ayeyarwady. Yet many of these rural homes are already in conflict-affected areas reliant on remittances from workers in employment in the cities and overseas. Banking challenges have compounded the loss of remittance from internal migrants, with rural households also facing the difficulties accessing remittances from overseas.The reduction in income in remittance reliant households has meant that home communities have little to offer those who return. LIFT and its partners, including ILO and IOM have adjusted programming to meet the emergency needs of those who remain in peri-urban spaces with IOM additionally undertaking assessments of increased mobility while providing support to those increasingly vulnerable migrants on the move. Through UNOPS-managed LIFT-funded activities, partners provided cash and food assistance as well as psychosocial support where possible, reaching more than 5,000 individuals to date and ensuring that migrant women are included in the targeting, specifically those who are head of their household, pregnant or single mothers.
A vulnerable migrant population face decreasing migration options
With limited employment opportunities in rural homelands, and with families reliant on them for money, women garment factory workers along with other internal migrant workers are on the move again. Some are returning to the cities to seek work in the few factories that remain operational. For those who succeed, continued curfews have put a limitation on available working hours and wages. In the absence of opportunities in the cities, many are looking to neighbouring countries for opportunities. Reports from IOM indicate that thousands have crossed the border into Thailand and India. In the face of a significant COVID-19 wave, however, the opportunities to enter these countries and access the labour market are increasingly limited. Indeed, indications are that both Thailand and India will likely take a hostile approach to migrants and refugees seeking to escape the Myanmar coup. The result being that there is a population of women garment factory workers and other vulnerable migrant workers, who are faced with limited options in an increasingly volatile situation.
LIFT is engaging partners from the UN family and civil society to provide continued support to migrants and other vulnerable workers
In addition to adjusting its project work to ensure that there is an emergency response to the immediate needs of households, LIFT recognises that there is a critical need to maintain the space for interventions that support the employment, employability and labour rights of women and men migrants and other vulnerable workers. LIFT continues to work with the UN sister agencies and partners to identify ways to provide information, training and support services to migrant workers and to ensure protection of vulnerable workers who are at risk of, or have been subject to violence, forced labour or trafficking. This includes access to legal assistance, shelter and support and advice on safe migration and the risks of trafficking.
More must be done to protect labour rights
Myanmar’s women garment sector workers have already demonstrated strength, creativity and resilience in the actions they have taken to support their families, workers, communities and country. There is no doubt they will continue to demonstrate these qualities as the situation unfolds. It is imperative that they are supported in their role as breadwinners and as labour rights activists and that donors and international brands call on Myanmar to protect labour rights, cease violence, and end arbitrary arrests and detention.
[May ‘21] DWLM Brief: Situation of Women Garment Factory Workers
အထည်ချုပ်စက်ရုံများမှ အမျိုးသမီး အလုပ်သမားများ - လျှောက်လှမ်းကျော်ဖြတ်ခဲ့ရသော ခရီးလမ်းနှင့် ရှေ့ဆက်ရမည့် အနာဂတ်
လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်အတွင်းတွင် အထည်ချုပ်ကဏ္ဍမှ အမျိုးသမီး အလုပ်သမားများသည် လျစ်လျူရှုခံရပြီး လုပ်ကိုင်နိုင်စွမ်းမရှိသည့် အလုပ်သမားများ အဖြစ်မှ အလုပ်သမားအခွင့်အရေးများအတွက် ဦးဆောင်လှုပ်ရှားသူများအဖြစ် သို့ တစ်စထက် တစ်စ ပြောင်းလဲ တိုးတက်လာခဲ့ပြီး ၂၀၂၁ ခုနှစ် စစ်တပ်၏ အာဏာသိမ်းမှုအား ဆန့်ကျင် တွန်းလှန်ရာတွင် အများ အာရုံစိုက်ခြင်း ခံရသည့် အဆင့် သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ကြပါသည်။ သို့သော်လည်း အလုပ်အကိုင်ခန့်ထားခြင်း နှင့် ရွှေ့ပြောင်း သွားလာမှု ဆိုင်ရာ အခွင့်အလမ်းများ ရပ်ဆိုင်းသွားသောကြောင့် အဆိုပါ အမျိုးသမီးများအနေဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုအတွက် ဝင်ငွေ ရရှိရန် နှင့် ၎င်းတို့၏ မိသားစုများအတွက် ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ရန် အခွင့်အလမ်းများ ဆုံးရှုံးနေကြပါသည်။ UNOPS မှ စီမံခန့်ခွဲသည့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှု နှင့် စားနပ်ရိက္ခာဖူလုံရေး ရန်ပုံငွေ (LIFT) အနေဖြင့် IOM နှင့် ILO တို့နှင့်အတူ လက်တွဲ၍ နိုင်ငံရေး၊ လူမှုရေးနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ အခြေအနေများ ပြောင်းလဲသွားသော်လည်း အဆိုပါ အမျိုးသမီးများ၏ ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်စွမ်းတည်ဆောက်ရေးတွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံထားသည့် စီမံချက်များအား ဆက်လက် ပံ့ပိုးပေးသွားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားပြီး ဖြစ်ပါသည်။
COVID-19 ကပ်ရောဂါ မဖြစ်ပွားမီက အထည်ချုပ်ကဏ္ဍတွင် အလုပ်သမား ၇၀၀,၀၀၀ အလုပ်ခန့်ထားနိုင်ခဲ့ပြီး ယင်းတို့ အနက်မှာ ၈၀% မှာ အမျိုးသမီးများ ဖြစ်ကြပါသည်။
လွန်ခဲ့သည့် နှစ်အနည်းငယ်အတွင်းတွင် အဝတ်အထည်ထုတ်လုပ်သည့် ကဏ္ဍသည် မြန်မာနိုင်ငံရှိ အမျိုးသမီးများအား အလုပ် အကိုင် ခန့်ထားရာတွင် အရေးပါသည့် ရင်းမြစ်တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့ရာ လုပ်သားအင်အားစုတွင် အမျိုးသမီးများ သည် အမျိုးသား များထက် ၃၀% နီးပါး လျော့နည်းနေသည့် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံအတွက် ဤသို့ဖြစ်ထွန်းလာမှုမှာ အရေးပါသည့် အချက် ဖြစ်ပါသည်။ ဤကဏ္ဍတွင် အမျိုးသမီး အများစုမှာ ပြည်တွင်း ရွှေ့ပြောင်းသွားလာသူများ ဖြစ်ကြပြီး ကျေးလက်စီးပွားရေးမှ မြို့ပြ စီးပွားရေး သို့ အသွင်ကူးပြောင်းရာတွင် ထိရောက်သည့် အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်လျက်ရှိပါသည်။ အထည်ချုပ်၊ အထည် အလိပ်နှင့် ဖိနပ် စက်ရုံများတွင် လုပ်ကိုင်နိုင်ကြသော်လည်း စိန်ခေါ်မှုများ ပြည့်နှက်နေပါသည်။ များစွာသော ပြည်တွင်း ရွှေ့ပြောင်းသွားလာသူများသည် ၎င်းတို့ ရွှေ့ပြောင်းသွားလာမှုတွင် အထောက်အပံ့ဖြစ်စေရန်အတွက် ချေးငွေ အများအပြား ရယူကြပါသည်။ အထည်ချုပ် စက်ရုံများအတွင်း လုပ်ငန်းခွင် အခြေအနေမှာ များသောအားဖြင့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းထိန်းချုပ်မှု ကင်းမဲ့နေပြီး အလုပ်ချိန် ကြာမြင့်ခြင်း၊ မကြာခဏ ဆိုသလို အချိန်ပိုလုပ်ကိုင်ရခြင်းတို့ ရှိသော်လည်း လုပ်ခလစာမှာ အလွန်နည်းပါး ပါသည်။ သို့ရာတွင် မြန်မာ့ အထည်ချုပ်ကဏ္ဍအပေါ် ပြင်ပမှ အာရုံစိုက်မှုများ မြင့်တက်လာခဲ့ရာ စီးပွားရေး ကျင့်ဝတ်ဆိုင်ရာ အလေ့အကျင့်များ တိုးတက် ကောင်းမွန်လာစေရန် အတွက် ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုများ ပြုလုပ်ရန် ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ပါသည်။ တချိန်တည်းမှာပင် ကုလသမဂ္ဂ အေဂျင်စီများဖြစ်သည့် ILO၊ IOM၊ UNOPS မှ စီမံခန့်ခွဲသည့် LIFT ရန်ပုံငွေ နှင့် အခြားသော မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်း များသည် လုပ်ငန်းခွင်အတွင်း ခေါင်းပုံဖြတ် အမြတ်ထုတ်ခြင်း၊ ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်း ပြဿနာများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန်နှင့် အလုပ်သမားများ၏ လုပ်ကိုင်နိုင်စွမ်း နှင့် အလုပ်သမား အဖွဲ့အစည်းများ ခိုင်မာအားကောင်းစေရေးတို့အတွက် လုပ်ကိုင် ဆောင်ရွက်နေ ပါသည်။
COVID-19 ကပ်ရောဂါသည် အထည်ချုပ်လုပ်ငန်းအပေါ် သိသာထင်ရှားသည့် သက်ရောက်မှု ရှိခဲ့ခြင်း
၂၀၂၀ခုနှစ်တွင် ကန်ဒေါ်လာ ၄.၆ ဘီလျံ တန်ဖိုးရှိသည့် အထည်ချုပ်ကဏ္ဍမှာ COVID-19 ကပ်ရောဂါကြောင့် ထောက်ပံ့ရေး ကွင်းဆက်များ ပြတ်တောက်ခြင်းနှင့် အမှာစာများ ဖျက်သိမ်းခြင်းတို့ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ရာ လုပ်ငန်းလည်ပတ်မှုများ အလွန်အမင်း ကျဆင်းသည့် အခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်ခဲ့ပါသည်။ အမှာစာ ၇၅% လျော့ကျခဲ့သည်ဟု အစီရင်ခံ တင်ပြခဲ့ခြင်းသည် အထည်ချုပ် အလုပ်သမား အများအပြား အလုပ်အကိုင်ဆုံးရှုံးခဲ့သည်ဟု မှတ်ယူရပါသည်။ ဤသည်မှာ မြန်မာနိုင်ငံ၏ မြို့ပြ ဝန်းကျင်ဒေသများရှိ အားနည်းထိခိုက်လွယ်ဆုံးသောသူများထဲတွင် ပါဝင်သည့် အထည်ချုပ် အလုပ်သမားများ၏ အားနည်းထိခိုက်လွယ်မှုကို ပိုမို ဆိုးရွားစေခဲ့ပါသည်။ မြို့ပြဒေသများသည် ယခင်ကတည်းက အာဟာရ ဖွံ့ဖြိုးမှု၊ ပတ်ဝန်းကျင် သန့်ရှင်းရေး ၊ တစ်ကိုယ်ရည် သန့်ရှင်းရေး နှင့် နေရာထိုင်ခင်းတို့တွင် နိမ့်ကျနေရာ စစ်တမ်းတစ်ခုအရ အမျိုးသမီး အထည်ချုပ် အလုပ်သမား များ၏ လေးပုံတစ်ပုံကျော်မှာ အာဟာရ မပြည့်ဝကြောင်း ရှာဖွေတွေ့ရှိ ခဲ့ပါသည်။ COVID-19 နှင့် ဆက်နွယ်နေသည့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုများ ဆုံးရှုံးခြင်းသည် အာဟာရ ပြည့်ဝသည့် စားနပ်ရိက္ခာများ လက်လှမ်းမီ ရယူနိုင်ရန် ကြိုးပမ်းရာတွင် စိန်ခေါ်မှုများအား ပိုမိုဆိုးရွားစေခဲ့ပြီး အိမ်ထောင်စု အများအပြားမှာ မတတ်သာသည့်အဆုံးတွင် ၎င်းတို့ ရပ်တည်နိုင်ရန်အတွက် ဒုက္ခကြုံတွေ့နိုင်မည် အကြွေးများ ယူခဲ့ကြပါသည်။ ထိုကာလအတွင်း UNOPS မှ စီမံခန့်ခွဲသည့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုနှင့် စားနပ်ရိက္ခာဖူလုံရေး ရန်ပုံငွေ LIFT၊ ILO နှင့်မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများ လက်တွဲကာ အထည်ချုပ် စက်ရုံများအား နှာခေါင်းစည်းများ ပြောင်းလဲ ထုတ်လုပ်နိုင်ရန် ကူညီပံ့ပိုးပေးခဲ့ပြီး ကမ္ဘာ့ကပ်ရောဂါ ကာလတလျှောက်နှင့် ကပ်ဘေးလွန် ကာလတို့တွင် အထည်ချုပ် အလုပ်သမားများ အနေဖြင့် ၎င်းတို့၏ အလုပ်အကိုင် အတွက် ရွေးချယ်နိုင်မည့် အခွင့်အလမ်းများ ပိုမိုတိုးတက်ကောင်းမွန် စေရန် ကျွမ်းကျင်မှုဖွံ့ဖြိုး တိုးတက်ရေးဆိုင်ရာ သင်တန်းများ ဆက်လက်ပို့ချပေးခြင်း နှင့် အထည်ချုပ် အလုပ်သမား များ အား တိုက်ရိုက် ကူညီပံ့ပိုးခြင်း တို့လည်း ဆက်လက် လုပ်ဆောင်ခဲ့ပါသည်။
အထည်ချုပ်ကဏ္ဍတွင် အမျိုးသမီး အလုပ်သမား အဖွဲ့အစည်းများ ပြန်လည်သက်ဝင်လာခဲ့ပါသည်။
အထည်ချုပ်စက်ရုံ များမှ အမျိုးသမီး အလုပ်သမားများသည် စိန်ခေါ်မှု မျိုးစုံ ကြုံတွေ့နေကြရသော်လည်း အမျိုးသမီး အလုပ်သမား အဖွဲ့အစည်းများ ပြန်လည် သက်ဝင်လာခဲ့ပြီး နိုင်ငံအတွင်း၌ စုစည်းမှုအရှိဆုံးသော အလုပ်သမားအုပ်စု များ အနက် တစ်စု ဖြစ်လာခဲ့ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၌ အလုပ်သမား အဖွဲ့အစည်းများ တရားဝင် ဖွဲ့စည်းနိုင်ရန် ၂၀၁၂ ခုနှစ်တွင်မှ စတင်ခွင့်ပြုပေးခဲ့ပါသည်။ ထိုအချိန်မှ စ၍ သမဂ္ဂများသည် အောက်ခြေမှစပြီး အဆင့်ဆင့် စတင်ထူထောင်ခဲ့ကြရာ အမျိုးသမီး အလုပ်သမား အဖွဲ့အစည်းများသည် အထည်ချုပ် ကဏ္ဍ တွင် အရေးပါသည့် အခန်းကဏ္ဍအား ရယူနိုင်ခဲ့ပါသည်။ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်နှစ်တာ ကာလ အတွင်း၌ပင် အထည်ချုပ်အလုပ်သမား ထောင်ပေါင်းများစွာသည် ပိုမိုကောင်းမွန်သည့် လုပ်ခလစာ ရရှိရေး တောင်းဆိုရန်၊ သမဂ္ဂ ခေါင်းဆောင်များအား ဥပဒေနှင့်အညီ မဟုတ်ဘဲ အလုပ်ထုတ်ပယ်ခြင်းအား ဆန္ဒဖော်ထုတ်ရန်နှင့် COVID နှင့် ဆက်နွယ်၍ အလုပ်မှ ထုတ်ပယ်ခြင်းအား လက်မခံကြောင်း ပြသရန်တို့အတွက် လမ်းမများပေါ်သို့ ထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။ LIFT နှင့် ILO အပါအဝင် မိတ်ဖက် အဖွဲ့အစည်းများသည် အလုပ်သမား အငြင်းပွားမှုများ စုပေါင်းဖြေရှင်းရာတွင် အလုပ်သမားများအား ကူညီ ပံ့ပိုးပေးရန်နှင့် အထည်ချုပ် အလုပ်သမားများအတွက် အချင်းချင်းဖေးမနိုင်မည့် ကွန်ရက်ချိတ်ဆက်ခြင်း၊ ခိုင်မာ အားကောင်း စေခြင်းတို့အတွက် အရပ်ဘက် လူမှုအဖွဲ့အစည်းများ၊ အလုပ်သမား အခွင့်အရေးဆိုင်ရာ တက်ကြွ လှုပ်ရှားသူ များ၊ သမဂ္ဂများနှင့် မိတ်ဖက်ပြုကာ ခိုင်မာအားကောင်းသည့် အလုပ်သမား အခွင့်အရေးဆိုင်ရာ လှုပ်ရှားမှုအား သင့်တင့် လျောက်ပတ်သည့် လုပ်ငန်းခွင် ပတ်ဝန်းကျင်၏ အရေးပါသော အစိတ်အပိုင်းတစ်ရပ် အနေဖြင့် ကူညီပံ့ပိုးပေးခဲ့ပါသည်။
အထည်ချုပ် စက်ရုံများမှ အမျိုးသမီးများသည် အာဏာသိမ်းမှုအား ဆန့်ကျင်တော်လှန်ရာတွင် အဓိက အခန်းကဏ္ဍမှာ ပါဝင်လာခဲ့သည်။
ဖေဖော်ဝါရီလ (၁) ရက်နေ့တွင် စစ်တပ်မှ အာဏာသိမ်းခြင်းကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံရှိ ပြည်သူ ထောင်ပေါင်းများစွာတို့သည် အကြမ်းမဖက် ပြည်သူ့ အာဏာဖီဆန်မှု (CDM) ၏ အစိတ်အပိုင်း အဖြစ် လမ်းမများပေါ်သို့ ထွက်လာသည်ကို တွေ့မြင်ခဲ့ ကြ ရပါသည်။ အထည်ချုပ်စက်ရုံများမှ အမျိုးသမီး အလုပ်သမားများသည် အလုပ်သမားများအား စည်းရုံးရာတွင် တတ်မြောက်လာခဲ့သည့် ကျွမ်းကျင်မှုများကို အသုံးပြုကာ ဤ ဆန့်ကျင်လှုပ်ရှားမှုတွင် ရှေ့တန်းမှ ပါဝင်ခဲ့ပြီး တစ်ဖက်တွင်လည်း နိုင်ငံတကာ ဖက်ရှင် အမှတ်တံဆိပ်များ၏ အာရုံစိုက်မှုအား အသုံးချနိုင်ခဲ့ရာ လူအများ၏ အာရုံစိုက်မှုကို ရရှိခဲ့ကြသည်။ စစ်တပ်သည် CDM လှုပ်ရှားမှုအပေါ် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပြီး အသက် သေဆုံးစေသည်အထိ အင်အားသုံး နှိမ်နင်းခဲ့ရာ လက်ရှိတွင် သေဆုံးသူ စာရင်းမှာ ၇၈၂ ဦးအထိ ရှိလာပြီ ဖြစ်သည်။ ဝမ်းနည်းကြေကွဲဖွယ် ဖြစ်ရပ်တစ်ခုမှာ အမျိုးသမီး အထည်ချုပ် အလုပ်သမား တစ်ဦးမှာ စစ်တပ်မှ သေနတ်ဖြင့် ပစ်ခတ်မှု ခံခဲ့ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအမျိုးသမီးသည် အာဏာသိမ်းပြီးနောက် အထည်ချုပ် စက်ရုံမှ မရသေးသည့်လစာများ တောင်းဆိုရန်အတွက် ဆန္ဒပြရာတွင် အလုပ်သမား အချို့ကို ဦးဆောင်ခဲ့သူ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုဆန္ဒပြမှုအား စစ်တပ်မှ နှိမ်နင်းခဲ့ပြီး သူမအား ပစ်သတ်ပြီးနောက် ကျန် အလုပ်သမား (၇၀)ဦးအား ဆက်လက်ဖမ်းဆီးခဲ့သည်။ လူအုပ်အတွင်းသို့ ပစ်ခတ်သဖြင့် နောက်ထပ် (၅)ဦး ထပ်မံ သေဆုံးခဲ့ပါသည်။ စက်ရုံများတွင် အကြမ်းဖက်မှုများ၊ မငြိမ်မသက် ဖြစ်မှုများ ဖြစ်လာခဲ့ပြီး မြန်မာနိုင်ငံမှ မှာယူလျက်ရှိသည့် နာမည်ကျော် အမှတ်တံဆိပ် အများအပြားမှာ နောက်ထပ်အမှာစာများ ပေးပို့မှာယူခြင်းအား ရပ်ဆိုင်းမည် ဖြစ်ကြောင်း ကြေညာခဲ့ ကြပါသည်။
စစ်တပ်သည် ဆန့်ကျင် ဆန္ဒဖော်ထုတ်နေသူများအား နှိမ်နင်းဖြိုခွင်းနေသဖြင့် အထည်ချုပ် အလုပ်သမားများမှ နာမည်ကျော် အမှတ်တံဆိပ် ကုမ္ပဏီများအား ၎င်းတို့အတွက် ကူညီ ရပ်တည် ပေးရန် တောင်းဆိုနေကြပါသည်။
အားကောင်းလာသည့် အလုပ်သမား လှုပ်ရှားမှုကို နှိပ်ကွပ်ရန်အတွက် အာဏာပိုင်များက အလုပ်သမား အစည်းအရုံးများနှင့် အလုပ်သမားအခွင့်အရေး လှုပ်ရှားတက်ကြွသူများအား အသည်းအသန်ပစ်မှတ်ထား နှိမ်နင်းခြင်းဖြင့် စစ်တပ်သည် CDM နှင့် အလုပ်သမား ဆန့်ကျင်ဆန္ဒပြသူများအား ခွင့်လွှတ်နိုင်စရာမရှိသည့် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့် နှိမ်နင်းမှုများဖြင့် တုံ့ပြန်ခဲ့ပါ သည်။ ယင်းတို့တွင် အလုပ်သမား သမဂ္ဂ အများအပြားအား တရားမဝင် အဖွဲ့အစည်းများ အဖြစ် ကြေညာခြင်း၊ မရေတွက် နိုင်သည့် အလုပ်သမားအရေး လှုပ်ရှားတက်ကြွသူများနှင့် သမဂ္ဂ ခေါင်းဆောင်များအား မတရား ဖမ်းဆီး ချုပ်နှောင်ခြင်း တို့ ပါဝင်ပါသည်။ ခန့်မှန်းချေ လူပေါင်း ၃,၇၀၀ ခန့် ဖမ်းဆီး ထိန်းသိမ်းခံနေကြရပြီး ထိုအထဲတွင် အမျိုးသမီး ၄၀% ပါဝင်ပါသည်။ ယခုအခါ ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်းထားသည့် နေရာများတွင် အမျိုးသမီးများအား ရိုက်နှက်ခြင်း၊ ညှင်းပန်း နှိပ်စက်ခြင်း၊ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကိုယ်ထိလက်ရောက် ကျူးလွန်ခြင်းများ ပြုလုပ်သည် ဆိုသည့် အထောက်အထားများ ပါဝင် သည့် အစီရင်ခံစာ အများအပြား ထွက်ရှိနေပါသည်။ ထိုသို့ ဖိနှိပ်မှုများ ကြားမှပင် အထည်ချုပ်စက်ရုံများမှ အမျိုးသမီး အလုပ်သမား များသည် နိုင်ငံတကာ အမှတ် တံဆိပ် ကုမ္ပဏီများအား အလုပ်သမား အခွင့်အရေးများနှင့် မရသေးသည့် လုပ်ခလစာများ အတွက် စက်ရုံများမှ တာဝန်ခံပေးရန် နှင့် အမှာစာများ ရပ်တန့်သွားခြင်းမှာ ထောက်ပံ့ပို့ဆောင်ရေးဆိုင်ရာ ကိစ္စရပ်များ ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ စစ်တပ်မှ အာဏာသိမ်းမှုအား ဆန့်ကျင်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ထုတ်ပြန်ပေးရန် ဆက်လက် တောင်းဆိုနေကြပါသည်။
အမှန်တရားအတွက် မျှော်လင့်ချက်မဲ့နေခြင်းအား တော်လှန်ရေး၏ စွမ်းပကားများမှ မှေးမှိန်စေပါသည်။
စစ်တပ်မှ အာဏာသိမ်းလိုက်ခြင်း၏ အကျိုးဆက်ကြောင့် မြို့ပြဝန်းကျင်ဒေသများရှိ အိမ်ထောင်စုများ အနေဖြင့် ယင်းတို့၏ အခြေခံ လိုအပ်ချက်များကို မဖြည့်ဆည်းနိုင်သည့် အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရာ အသက်မွေး ဝမ်းကျောင်း လုပ်ငန်း များအပေါ် ထပ်မံ၍ ဖိစီးစေပါသည်။ မြို့ပြဝန်းကျင်ဒေသများရှိ စက်ရုံနှင့် စီးပွားရေး လုပ်ငန်း ထက်ဝက်ခန့်မှာ လုပ်ငန်း လည်ပတ်နိုင်ခြင်းမရှိသဖြင့် အကြွေးသစ်များဖြင့် ထပ်မံဝန်ပိလာပါသည်။ အစီရင်ခံစာများအရ အလုပ် လက်မဲ့ ဖြစ်ခဲ့သည့် ပြည်တွင်း ရွှေ့ပြောင်း သွားလာသူ များ၏ ၇၀% ခန့်သည် မြို့ကြီးများကို စွန့်ခွာ၍ ကျေးလက်ဒေသရှိ နေရပ်များသို့ ပြန်သွားခဲ့ကြပြီး ပြန်သွားခဲ့သူများတွင် ရခိုင်ပြည်နယ်နှင့် ဧရာဝတီတိုင်းမှ အများအပြားပါဝင်သည်ဟု ဖော်ပြထားပါသည်။ အဆိုပါကျေးလက်နေ အိမ်ထောင်စု အများအပြားမှာ မြို့ကြီးများနှင့် ပြည်ပတွင် အလုပ်လုပ်ကိုင်နေသည့် အလုပ်သမား များထံမှ ငွေလွှဲ ပေးပို့မှုများ အပေါ် မှီခို နေရသည်ဖြစ်ပြီး ၎င်းဒေသများမှာ ယခုထိတိုင် ပဋိပက္ခဒဏ် ခံစားနေရဆဲ ဒေသများ ဖြစ်ပါသည်။ ဘဏ်လုပ်ငန်းဆိုင်ရာ စိန်ခေါ်မှုများကြောင့် ကျေးလက်နေ အိမ်ထောင်စုများ အနေဖြင့် ပြည်ပမှ ငွေလွှဲ ပေးပို့မှုများ ထုတ်ယူရန် အခက်အခဲ ကြုံတွေ့ရသည့်အပြင် ပြည်တွင်းရွှေ့ပြောင်း သွားလာသူများ ထံမှ ငွေလွှဲပို့မှုများ မရနိုင်တော့သဖြင့် ပိုမိုဆိုးရွားစေခဲ့ပါသည်။ ငွေလွှဲပေးပို့မှုအပေါ် မှီခိုနေရသည့် အိမ်ထောင်စုများ၏ ဝင်ငွေလျော့ကျလာခြင်းသည် နေရပ်ပြန်လာသူများ အတွက် ဒေသခံများမှ ပံ့ပိုးပေးနိုင်သည့် အခွင့်အလမ်း အလွန်နည်းပါးသည်ဟု အဓိပ္ပါယ် သက်ရောက်ပါသည်။ IOM အနေဖြင့် ထပ်မံ၍ တိုးမြင့်လာနေသည့် ရွှေ့ပြောင်းသွာလာမှုများကို စူးစမ်းလေ့လာမှုများ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ LIFT ILO၊ နှင့် IOM အပါအဝင် မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများသည် မြို့ပြဝန်းကျင် နေရာများတွင် ဆက်လက်နေထိုင်နေသူများနှင့် ပြောင်းရွှေ့ နေထိုင်နေရသဖြင့် အားနည်းထိခိုက်လွယ်မှုများ တိုးတက်များပြားလာသည့် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာသူ များ၏ အရေးပေါ် လိုအပ်ချက်များကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန်အတွက် ငွေကြေးနှင့် စားနပ်ရိက္ခာ အကူအညီသာမက စိတ်လူမှုဆိုင်ရာ ကူညီထောက်ပံ့မှုများ တတ်နိုင်သမျှ ပေးနိုင်ရန် စီမံကိန်းလုပ်ငန်းများအား ညှိနှိုင်း ပြင်ဆင်မှုများ ပြုလုပ်ခဲ့ပါသည်။ UNOPS မှ စီမံခန့်ခွဲသည့် LIFT ရန်ပုံငွေ၏ ပံ့ပိုးမှုများဖြင့် မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများသည် ယနေ့အချိန် အထိ လူဦးရေ ၅,၀၀၀ကျော်ထံ သို့ အကူအညီများ ပေးနိုင်ခဲ့ပြီး ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမား အမျိုးသမီးများ အထူးသဖြင့် အိမ်ထောင်ဦးစီး အမျိုးသမီးများ၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင်များ၊ သားသမီး များကို တကိုယ်တည်း ပြုစုပျိုးထောင်ပေးနေရသည့် မိခင်များကို အကျိုးခံစားခွင့်ရ ရှိသူများတွင် ပါဝင်နိုင်အောင် ဆောင်ရွက်လျက်ရှိပါသည်။
အားနည်းထိခိုက်လွယ်သည့် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာသူများသည် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာခြင်းဆိုင်ရာ ရွေးချယ်စရာ နည်းလမ်းများ လျော့နည်းလာသည်ကို တွေ့ကြုံ နေကြရသည်။
ဇာတိမြေ ကျေးလက်ဒေသတွင် အလုပ်အကိုင် အခွင့်အလမ်းများ နည်းပါးခြင်း၊ မိသားစုများမှ ငွေကြေး အတွက် ယင်းတို့ အပေါ် မှီခိုနေရခြင်းတို့ကြောင့် အမျိုးသမီး အထည်ချုပ် အလုပ်သမားများသည် အခြား ပြည်တွင်း ရွှေ့ပြောင်း အလုပ် သမားများ နှင့်အတူ နေရပ်မှ ထပ်မံ၍ စွန့်ခွာနေကြပါသည်။ အချို့ အလုပ်သမား များသည် လုပ်ငန်း ဆက်လက် လည်ပတ်နေသော စက်ရုံ အနည်းငယ် တွင် အလုပ်ရှာဖွေရန်အတွက် မြို့ကြီးများဆီသို့ ပြန်လာနေကြပါသည်။ အလုပ်အကိုင်ရရှိသူများမှာလည်း ညမထွက်ရအမိန့်များ ထုတ်ပြန်ထားခြင်း ကြောင့် အလုပ်ချိန်နှင့် ရရှိသည့် လုပ်ခလစာ များတွင် အကန့်အသတ်များ ရှိနေပါသည်။ မြို့ကြီးများတွင် အခွင့်အလမ်းများ မရှိသည့်အတွက်ကြောင့် လူအများအပြားသည် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံများသို့ သွားရောက်၍ အခွင့်အလမ်းများ ရှာဖွေနေကြပါသည်။ IOM မှ ပြုစုထားသည့် အစီရင်ခံစာများအရ ထောင်ပေါင်းများစွာသော ပြည်သူများသည် နယ်စပ် ဖြတ်ကျော်၍ ထိုင်းနှင့် အိန္ဒိယ နိုင်ငံများသို့ သွားရောက်ခဲ့ကြသည်ဟု သိရှိရပါသည်။ သို့သော်လည်း COVID-19 ကပ်ရောဂါလှိုင်းအား ကြုံတွေ့နေရချိန်တွင် အဆိုပါ နိုင်ငံများသို့ သွားရောက်နိုင်မည့် အခွင့်အလမ်းများနှင့် အလုပ်သမား ဈေးကွက်အား လက်လှမ်းမီမှုတို့တွင် အကန့်အသတ်များ ပိုမို များလာခဲ့ပါသည်။ ထိုင်းနှင့် အိန္ဒိယ နှစ် နိုင်ငံလုံးသည် ရွှေ့ပြောင်း သွားလာသူများနှင့် မြန်မာနိုင်ငံတွင် အာဏာသိမ်းမှုမှ လွတ်မြောက်ရန်အတွက် ကြိုးပမ်းနေကြ သည့် ဒုက္ခသည်များအား အပြင်းအထန် ဆန့်ကျင်သည့် နည်းလမ်းဖြင့် ကိုင်တွယ်မည့် အရိပ်အယောင်များကို တွေ့မြင် နေရပါသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် မငြိမ်သက်မှုများ တစ်စထက်တစ်စ ဆိုးရွားလာသည့် အခြေအနေတွင် အထည်ချုပ်စက်ရုံ များမှ အမျိုးသမီး အလုပ်သမားများနှင့် အခြား အားနည်း ထိခိုက်လွယ်သည့် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာသူများအနေဖြင့် ရွေးချယ်စရာ နည်းလမ်း အနည်းငယ်သာ ရှိသည်ကို တွေ့ကြုံနေကြရပါသည်။
LIFT အနေဖြင့် ကုလသမဂ္ဂ အေဂျင်စီများ၊ အရပ်ဘက်အဖွဲ့အစည်းများနှင့် ပိုမို လက်တွဲကာ ရွှေ့ပြောင်းသွားလာသူ အမျိုးသမီးများ၊အမျိုးသားများနှင့် အခြားအားနည်း ထိခိုက်လွယ်သည့် အလုပ်သမား များ အား ကူညီပံ့ပိုးမှုများ ဆက်လက် ပေးအပ်မည် ဖြစ်ပါသည်။
LIFT သည် လတ်တလော လိုအပ်ချက်များနှင့် အိမ်ထောင်စုများအတွက် အရေးပေါ်ကူညီပံ့ပိုးနိုင်ရန် ယင်း၏ စီမံချက်များ အား ချိန်ညှိခြင်းကို ဆောင်ရွက်လျက်ရှိသည့် အပြင် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာသူ အမျိုးသမီးများ၊ အမျိုးသားများနှင့် အခြား အားနည်းထိခိုက်လွယ်သည့် အလုပ်သမားများ၏ အလုပ်အကိုင်ရရှိမှု၊ အလုပ်အကိုင် ခန့်ထားနိုင်မှု နှင့် အလုပ်သမား အခွင့်အရေးများ ကို ကူညီပံ့ပိုးပေးသည့် စီမံကိန်းဆောင်ရွက်ချက်များအား ဆက်လက် ဆောင်ရွက်ရန်မှာ အရေးကြီးသည့် လိုအပ်ချက် တစ်ရပ် ဖြစ်ကြောင်းကို LIFT မှ အသိအမှတ်ပြုပါသည်။ LIFT သည် ရွှေ့ပြောင်း အလုပ်သမားများအတွက် သတင်း အချက်အလက်များ ၊ သင်တန်းများနှင့် ကူညီပံ့ပိုးပေးသည့် ဝန်ဆောင်မှုများ ပေးအပ်နိုင်မည့် နည်းလမ်းများကို ရှာဖွေ ဖော်ထုတ်ရန်နှင့် အကြမ်းဖက် ခံရခြင်း၊ အဓမ္မ ခိုင်း စေခြင်း (သို့) လူကုန်ကူးခံရခြင်း အန္တရာယ်တို့ ကြုံတွေ့နိုင်ချေ ရှိသည့် အားနည်းထိခိုက်လွယ်သော အလုပ်သမားများအား ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးရန် ကုလသမဂ္ဂအေဂျင်စီများ၊ မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများ နှင့် ဆက်လက် ပူးပေါင်း လုပ်ကိုင်ပါမည်။ ၎င်းတို့တွင် ဥပဒေအရအကာအကွယ်ခြင်း၊ လူကုန်ကူးခံရခြင်း နှင့် ဘေးကင်းသော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာခြင်းတို့အတွက် အကြံဉာဏ်ပေးခြင်း၊ အထောက်အပံ့ပေးခြင်း တို့ကို လက်လှမ်းမီရယူနိုင်မည့် အထောက်အပံ့များ ပါဝင်ပါသည်။
အလုပ်သမား အခွင့်အရေးများအား ပိုမို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးရန် လိုအပ်လာပါသည်။
မြန်မာနိုင်ငံရှိ အထည်ချုပ် ကဏ္ဍမှ အမျိုးသမီး အလုပ်သမားများသည် ၎င်းတို့၏ မိသားစုများ၊ အလုပ်သမားများ၊ လူမှု အသိုက်အဝန်းများနှင့် နိုင်ငံတော် အား ကူညီပံ့ပိုးပေးရန်အတွက် ၎င်းတို့၏ စွမ်းရည်၊ ဖန်တီးနိုင်မှု နှင့် ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်စွမ်းတို့ကို ပြသခဲ့ပြီး ဖြစ်ပါသည်။ ဖြစ်ပေါ်နေသည့်အခြေအနေများအရ အမျိူးသမီးများအနေဖြင့် အဆိုပါ အရည်အချင်းများဖြင့် ဆက်လက် ရပ်တည်နေမည် ဆိုသည်မှာ ယုံမှား သံသယဖြစ်ဖွယ် လုံးဝ မရှိပါ။ မိသားစုကို လုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေသူများ၊ အလုပ်သမားအခွင့်အရေးဆိုင်ရာ တက်ကြွ လှုပ်ရှားသူများ အဖြစ်ရှိနေသည့် အထည်ချုပ်စက်ရုံများမှ အမျိုးသမီး အလုပ်သမားများအား ကူညီထောက်ပံ့ပေးခြင်း၊ အလှူရှင် အဖွဲ့များနှင့် နိုင်ငံတကာ ကုန်အမှတ် တံဆိပ်များအနေဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံရှိ အလုပ် သမား အခွင့်အရေးများ ကာကွယ်ပေးရန်၊ အကြမ်းဖက်မှု ရပ်တန့်ရန် နှင့် မတရား သဖြင့် ဖမ်းဆီးချုပ်နှောင် ထိန်းသိမ်းထားခြင်းတို့ ရပ်တန့်ရန် တို့အတွက် တောင်းဆိုပေးရန်မှာ အလွန် အရေးကြီးလှပါသည်။
1 of 5
Story
21 April 2021
Peri-Urban Yangon Approaches a Food and Nutrition Crisis in the Face of Loss of Livelihoods
(အောက်တွင် မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်။)
In the wake of Myanmar’s military coup on February 1, 2021, the UNOPS-managed Livelihoods and Food Security Fund (LIFT) signals a warning about the rapidly deteriorating food and nutrition security of thousands of migrant workers and their children in impoverished peri-urban Yangon. As the political crisis continues to unfold, families, who were already surviving on the edge prior to the COVID-19 outbreak, are now living in growing insecurity, facing the complete loss of or reduced income, limited access to food amidst skyrocketing food prices and barriers to accessing health services. The threat of an emerging nutrition and health crisis in peri-urban Yangon is real as thousands of people, women and children in particular, can no longer meet their basic food and healthcare needs.
Even before the arrival of COVID-19, only 40 per cent of the Myanmar population could afford a diet that met their nutrient needs.[1] In some pockets of the country, including peri-urban Yangon, the nutrition context before 2020 reflected particular vulnerability including a high rate of child wasting (9.3%), stunting (28.8%) and maternal underweight (13.7%) while the coverage of essential nutrition and health services was low in Yangon’s informal settlements. The onset of the COVID-19 pandemic has dramatically worsened the nutrition situation with estimations suggesting an additional 110,000 children under-five have become wasted. The ongoing political crisis will certainly trigger a further stark increase in hunger and child malnutrition, particularly among a growing number of vulnerable households in peri-urban townships.
Access to food is becoming harder
The widespread closure of markets, shops and grocery stores has limited access to food, especially for the most vulnerable families. Where food is available, prices are rising, particularly for staple foods such as rice, oil and fuel which have already gone up on average by 10-15 per cent and continue rising, intensifying the food insecurity of the poorest families. Many families struggle to afford basic foodstuffs, let alone all those other food products that make up a diverse, nutrient-dense diet. This puts nutritionally vulnerable groups, particularly young children, adolescents and women of reproductive age at greater risk of undernutrition.
A mother of a six-day old infant in Shwe Pyi Tar said, “I really want to have meat sometimes, but it is not affordable for me.”
Loss of income is widespread
At the same time, workers in peri-urban Yangon are facing significantly reduced income.“None of my family members has a job now. My husband used to drive a sand truck before... We are not financially secure at the moment,” said a mother of a fifteen-month-old in Shwe Pyi Tar.
Many of the factories that sustain peri-urban families have shut down due to reduced orders and supply chain issues; while others face significant cash flow issues. This has led to significant numbers of workers (primarily migrant women) losing their employment altogether with many factories refusing, or unable, to pay outstanding wages.
Facing food shortages, loss of work, and increasing violence, many of the migrants previously employed in the industrial sector have left Yangon, affecting incomes of many smallholder urban vendors. For those who remain, there are further challenges to livelihoods as many are facing debt or have had their assets destroyed. For those who have managed to save money in bank accounts or who are reliant on social protection schemes, there are challenges in accessing cash, as most bank branches are closed. Khin is the head of a twelve person household (with 9 adults and 3 children), which relies on the salary of two adults. She said that although they can purchase food now, they cannot access their money, as banks are closed and ATMs are not reliable.
Reductions in income coupled with movement restrictions further hinder people’s access to healthcare, medicine and other basic needs.
Nutrition and health services are at standstill
In many parts of the city, health facilities are either not functioning or performing at reduced capacity. Difficulties crossing townships mean that health professionals cannot reach patients; this is a particular problem for midwives unable to provide safe and sanitary conditions for pregnant women to deliver their babies and HIV-positive individuals who face challenges accessing HIV services and antiretroviral medication. Even where facilities do function, lack of or reduced resources, military occupation of public hospitals, and restrictions in movement lead to limited or lack of access to routine and emergency nutrition and health services including pre and postnatal care, treatment of malnutrition, breastfeeding counseling, and immunizations, among other services.
A mother of a six-month-old child reported that, “due to the political situation, we are afraid to go to clinics and hospitals now.”
Rise in violence against women
With many peri-urban townships under martial law, communities are facing aggression and random acts of violence on the streets, at workplaces, and increasingly in their homes. Women garment workers have taken a predominant position in demonstrations against the military. In addition to facing the violent crackdown of such demonstrations, there is an increase in incidents of gender-based violence and sexual harassment, which poses another threat to women and children’s nutrition security.
Insecurity is causing spikes in psychosocial stress
Escalating violence affects women’s health and caregiving capacity. Moreover, children’s mental health and wellbeing is a major concern, as children have now been out of school for one year and are surrounded by an increasingly insecure context.
A young mother in Yangon’s industrial zone said, “I feel depressed due to shortage of money. Adults are scared and my baby cries all the time because of the noise at night.”
Coordinated nutrition response is required for peri-urban Yangon
To prevent the sharp increase in hunger and malnutrition, the Livelihoods and Food Security Fund (LIFT) is engaging with partners to scope out immediate needs and respond in close coordination with the Access to Health Fund and the Humanitarian Assistance and Resilience Programme Facility (HARP-F). Partners are mobilising to support a series of social protection interventions such as in-kind transfers, vouchers and/or cash transfers, nutrition counseling, breastfeeding support and treatment of severe acute malnutrition in the absence of functional public services. Response will also focus on ensuring widespread access to safe water and sanitation services and facilities to safeguard health and nutrition. Wherever possible, Social Behaviour Change Communication will continue to support the adoption of positive nutrition, health and hygiene behaviours. This will be combined with legal counseling, psychosocial support and child protection interventions, such as counseling services to women, children, youth and others who have been exposed to physical or emotional trauma. Where available, shelter accomodation will also be offered to the most vulnerable.
[1] WFP. (2019). Fill the Nutrient Gap Survey
အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း ဆုံးရှုံးမှုများ ကြုံတွေ့ရသဖြင့် စားနပ်ရိက္ခာနှင့် အာဟာရဖွံ့ဖြိုးမှု အကျပ်အတည်း ဖြစ်ရန် နီးကပ်လာနေပြီဖြစ်သည့် ရန်ကုန်မြို့ပြဝန်းကျင်
၂၀၂၁ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ ၁ ရက်နေ့တွင် မြန်မာ စစ်တပ်မှ အာဏာသိမ်းလိုက်သဖြင့် ရန်ကုန် မြို့ပြဝန်းကျင်ဒေသနေ ဆင်းရဲ နွမ်းပါးသည့် ထောင်ပေါင်း များစွာသော ရွှေ့ပြောင်း အလုပ်သမားများနှင့် ၎င်းတို့၏ ကလေးငယ်များ၏ စားနပ်ရိက္ခာဖူလုံမှုနှင့် အာဟာရဖွံ့ဖြိုးမှုတို့မှာ လျင်မြန်စွာ ဆိုးရွားနိမ့်ကျလာလျက်ရှိကြောင်းကို UNOPS မှ စီမံခန့်ခွဲသည့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုနှင့် စားနပ်ရိက္ခာ ဖူလုံရေး ရန်ပုံငွေ (LIFT) မှ သတိပေးပြောကြားလိုက်ပါသည်။ ယခုအခါတွင် နိုင်ငံရေး အကျပ်အတည်း ဆက်လက် အရှိန်မြင့်တက်လာသည်နှင့်အမျှ COVID-19 ကပ်ရောဂါ ဖြစ်ပွားမှုကြောင့် ယိုင်နဲ့နေသည့် အခြေအနေတွင် ရှင်သန်နေထိုင်နိုင်ရန် ခက်ခက်ခဲခဲ ကြိုးပမ်းနေကြရသည့် မိသားစုများသည် တစ်စထက်တစ်စဆိုးရွားသည့် လုံခြုံမှုမရှိသော အခြေအနေတွင် နေထိုင်နေကြရခြင်း၊ ဝင်ငွေ ကျဆင်းမှု (သို့) ဝင်ငွေ ဆုံးရှုံးမှုတို့ကို ရင်ဆိုင်နေကြရခြင်း၊ စားသောက်ကုန်ဈေးနှုန်းများ အဆမတန် မြင့်တက်လာသည့် အကျပ်အတည်းများကြားတွင် စားနပ်ရိက္ခာ ဖူလုံမှုမရှိခြင်း နှင့် ကျန်းမာရေး ဝန်ဆောင်မှုများ ရရှိရန် ခက်ခဲနေခြင်းတို့ကို ရင်ဆိုင်နေကြရပါသည်။ အထူးသဖြင့် အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေးသူငယ်များအပါအဝင် ထောင်ပေါင်း များစွာ သော ပြည်သူတို့ အနေဖြင့် အခြေခံ စားနပ်ရိက္ခာနှင့် ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုဆိုင်ရာ လိုအပ်ချက်များ မရရှိနိုင်တော့သဖြင့် ရန်ကုန် မြို့ပြဝန်းကျင်ဒေသတွင် အာဟာရဖွံ့ဖြိုးမှုနှင့် ကျန်းမာရေး ဆိုင်ရာအကျပ်အတည်းများ ဖြစ်ပေါ်လာတော့မည့် ခြိမ်းခြောက်မှု အန္တရာယ်မှာ မလွဲဧကန်ပင် ဖြစ်ပါသည်။
COVID-19 ကပ်ရောဂါ မဖြစ်ပွားမီကတည်းကပင် မြန်မာနိုင်ငံတွင် လူဦးရေ၏ ၄၀ ရာခိုင်နှုန်းကသာ အာဟာရဖွံ့ဖြိုးမှုဆိုင်ရာ လိုအပ်ချက် ပြည့်မီအောင် စားသုံးနိုင်ကြပါသည်။[1] ရန်ကုန် မြို့ပြဝန်းကျင်ဒေသ အပါအဝင် နိုင်ငံအတွင်းရှိ နေရာအချို့တွင် ၂၀၂၀ခုနှစ်မတိုင်မီ အာဟာရဖွံ့ဖြိုးမှု အခြေအနေမှာ အထူးသဖြင့် ကလေးသူငယ် ကျုံလှီမှုနှုန်း (၉.၃%) ပုညှက်မှုနှုန်း (၂၈.၈%) နှင့် မိခင်လောင်း ကိုယ်အလေးချိန် မပြည့်မီမှုနှုန်း (၁၃.၇%) အထိ မြင့်တက်ခဲ့ခြင်း အပါအဝင် အားနည်းထိခိုက်လွယ်မှု ကို ထင်ဟပ်ခဲ့ပြီး ရန်ကုန်ရှိ ကျူးကျော်ရပ်ကွက်များတွင် မရှိမဖြစ် လိုအပ်သည့် အာဟာရ ဖွံ့ဖြိုးမှုနှင့် ကျန်းမာရေး ဝန်ဆောင်မှု လွှမ်းခြုံနိုင်မှုမှာလည်း နိမ့်ကျလျက် ရှိပါသည်။ COVID-19 ကမ္ဘာ့ကပ်ရောဂါ ဖြစ်ပွား မှုကြောင့် အာဟာရ ဖွံ့ဖြိုးမှု အခြေအနေမှာ ဆိုးဆိုးရွားရွား ယုတ်လျော့ သွားခဲ့ပြီး နောက်ထပ် အသက်ငါးနှစ်အောက် ကလေးသူငယ် ၁၁၀,၀၀၀ခန့်မှာ ကျုံလှီမှုကို ခံစားရနိုင်ချေ ရှိမည် ဟု ခန့်မှန်း ထားပါသည်။ ဖြစ်ပွားနေသည့် နိုင်ငံရေး အကျပ်အတည်းကြောင့် အထူးသဖြင့် မြို့ပြ ဝန်းကျင်ဒေသရှိ မြို့နယ်များတွင် တိုးတက် များပြားလာလျက်ရှိသည့် အားနည်းထိခိုက်လွယ် အိမ်ထောင်စုများကြားတွင် ငတ်မွတ်မှုနှင့် ကလေးသူငယ် အာဟာရ ချို့တဲ့မှုတို့ အား ထပ်မံ၍ သိသိသာသာ ဆိုးရွား လာမည် ဆိုသည်မှာ ယုံမှားဖွယ်မရှိပါ။
စားနပ်ရိက္ခာ လက်လှမ်းမီ ရရှိနိုင်မှု ပိုမို ခက်ခဲလာခြင်း
ဈေးများ၊ ဆိုင်များ နှင့် ကုန်စုံဆိုင်များ အများအပြား ပိတ်ခြင်းကြောင့် အထူးသဖြင့် အားနည်း ထိခိုက်လွယ်မှု အများဆုံး မိသားစု များအတွက် အစားအစာ လက်လှမ်းမီရရှိမှုအား အကန့်အသတ် ဖြစ်စေခဲ့ပါသည်။ စားနပ်ရိက္ခာများ ရရှိနိုင်သည့် နေရာများတွင်မူ ကုန်ဈေးနှုန်းများ မြင့်တက်နေပြီး အထူးသဖြင့် ဆန်၊ဆီ နှင့် လောင်စာဆီကဲ့သို့သော အဓိက စားသောက်ကုန်များမှာ ပျမ်းမျှ ၁၀ ရာခိုင်နှုန်းမှ ၁၅ ရာခိုင်နှုန်းအထိ မြင့်တက်နေပြီး ဖြစ်သည့်အပြင် ဆက်လက်၍လည်း ဈေးနှုန်းမြင့်တက်လျက်ရှိရာ ဆင်းရဲနွမ်းပါးမှု အဆိုးရွားဆုံးသော မိသားစုများ ၏ စားနပ်ရိက္ခာ မဖူလုံမှုကို ပိုမိုဆိုးရွားစေပါသည်။ မိသားစုအများအပြားမှာ အမည်စုံအာဟာရရှိစေမည့် အခြားစားသောက်ကုန်များကို မဆိုထားနှင့် အခြေခံ စားသောက်ကုန်များကို ဝယ်ယူရန်ပင် ခက်ခက်ခဲခဲ ရုန်းကန်နေကြရပါသည်။ ယင်းအခြေအနေကြောင့် အာဟာရ ဖွံ့ဖြိုးမှုဆိုင်ရာတွင် အားနည်းထိခိုက်လွယ်သည့် အုပ်စုများ အထူးသဖြင့် ငယ်ရွယ်သည့် ကလေးသူငယ်များ၊ ဆယ်ကျော်သက်များ နှင့် မျိုးဆက်ပွားနိုင်သည့် အသက်အရွယ် အတွင်းရှိသော အမျိုးသမီးများအတွက် ကြီးမားသည့် အာဟာရ ချို့တဲ့မှု အန္တရာယ် ရှိပါသည်။
ရွှေပြည်သာမြို့နယ်မှ အသက် ၆ ရက်အရွယ် မွေးကင်းစ ကလေးငယ်၏ မိခင်က “တခါတလေ ကျွန်မ အသား စားချင်စိတ် ဖြစ်မိတာ အမှန်ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ အသားဝယ်စားဖို့ မတတ်နိုင်ဘူး” ဟု ပြောပါသည်။
ဝင်ငွေ ဆုံးရှုံးမှုများ အများအပြား ဖြစ်နေခြင်း
တချိန်တည်းမှာပင် ရန်ကုန် မြို့ပြဝန်းကျင် ဒေသရှိ အလုပ်သမားအများအပြားမှာ ဝင်ငွေ လျော့ကျမှုနှင့် ရင်ဆိုင်နေကြရပါသည်။ “အခု အချိန် ကျွန်မတို့ မိသားစု မှာ ဘယ်သူမှ အလုပ်မရှိဘူး။ ကျွန်မ ယောကျာ်းက အရင်က သဲကားမောင်းပါတယ်. အခုတော့ ကျွန်မတို့ ငွေရေးကြေးရေး မပြေလည်တော့ဘူး” ဟု ရွှေပြည်သာမြို့နယ်နေ ၁၅လသားကလေးငယ် ၏ မိခင်က ပြောပါသည်။
မြို့ပြဝန်းကျင် ဒေသနေ မိသားစုများအား ရှင်သန် ရပ်တည်နိုင်စေခဲ့သည့် စက်ရုံအများအပြားမှာ အမှာစာများ လျော့ကျခြင်းနှင့် ကုန်စည်စီးဆင်းမှု ကွင်းဆက် ပြဿနာများကြောင့် ပိတ်သိမ်းခဲ့ကြပြီး အချို့စက်ရုံများမှာလည်း ငွေကြေးလည်ပတ်မှုဆိုင်ရာ ပြဿနာများအား ကြီးကြီးမားမား ကြုံတွေ့နေကြရပါသည်။ အဆိုပါ ဖြစ်ရပ်များကြောင့် အလုပ်သမားအများအပြား (အဓိက အားဖြင့် အမျိုးသမီး ရွှေ့ပြောင်း လုပ်သား အများအပြား) အား အလုပ်လက်မဲ့ ဖြစ်စေခဲ့ပြီး စက်ရုံအများအပြားမှ ပေးရန်ကျန်ရှိ နေသည့် လုပ်ခလစာများ ပေးချေရန် ငြင်းဆိုခြင်း (သို့) မပေးနိုင်တော့ခြင်းတို့ကိုပါ ရင်ဆိုင်နေကြရပါသည်။
စားနပ်ရိက္ခာ ပြတ်လပ်ခြင်း၊ အလုပ်လက်မဲ့ ဖြစ်ခြင်း နှင့် အကြမ်းဖက်မှုများ ပို၍ များပြားလာခြင်းတို့ကို ကြုံတွေ့ရသဖြင့် ယခင်က စက်မှု ကဏ္ဍတွင် အလုပ်အကိုင် ရရှိခဲ့ကြသည့် ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သား အများအပြား ရန်ကုန်မြို့ကို စွန့်ခွာခဲ့ကြရာ မြို့ပြရှိ ပျံကျ ဈေးသည် အများအပြား၏ ဝင်ငွေကို ထိခိုက်စေပါသည်။ ရန်ကုန်မြို့တွင် ဆက်လက်နေထိုင်သူ အများအပြား အနေဖြင့်လည်း အကြွေးတင်ခြင်း (သို့) ပိုင်ဆိုင်မှုများ ဖျက်ဆီးခံကြရခြင်းတို့ကြောင့် အသက်မွေးမှုအတွက် စိန်ခေါ်မှုများ ထပ်မံရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့ နေကြရပါသည်။ ဘဏ်စာရင်းများဖွင့်၍ ငွေစုဆောင်းနိုင်သူများ (သို့) လူမှုဖူလုံရေး အစီအစဉ်များအပေါ် မှီခိုနေသူများမှာလည်း ဘဏ်ခွဲ အများအပြား ပိတ်ထားခြင်းကြောင့် ငွေထုတ်ယူရာတွင် စိန်ခေါ်မှုများ ရင်ဆိုင်နေကြရပါသည်။ ခင် သည် အရွယ်ရောက်ပြီးသူ နှစ်ဦး၏ လစာအပေါ်တွင် မှီခိုနေရသော မိသားစုဝင် ဆယ့်နှစ်ဦး ရှိသည့် အိမ်ထောင်စု (လူကြီး ၉ ယောက် နှင့် ကလေး ၃ ယောက်) ၏ အိမ်ထောင်ဦးစီး ဖြစ်ပါသည်။ သူမက လက်ရှိတွင် မိသားစုအနေဖြင့် အစားအသောက်များ ဝယ်ယူနိုင်သော်လည်း ဘဏ်များ ပိတ်ထားပြီး အလိုအလျောက် ငွေထုတ်စက် (ATM)များမှာ ငွေထုတ်ယူနိုင်ရန် မသေချာခြင်းတို့ကြောင့် ၎င်းတို့အနေဖြင့် ငွေထုတ်ယူ နိုင်ခြင်း မရှိပါဟု ပြောပါသည်။
ဝင်ငွေလျော့ကျသည့်အပြင် အသွားအလာများ ကန့်သတ်ထားခြင်းကြောင့် ပြည်သူတို့ အနေဖြင့် ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှု၊ ဆေးဝါး နှင့် အခြား အခြေခံ လိုအပ်ချက်များအား လက်လှမ်းမီ ရယူနိုင်ရန် ထပ်ဆင့်၍ အဟန့်အတား ဖြစ်စေပါသည်။
အာဟာရ ဖွံ့ဖြိုးရေးနှင့် ကျန်းမာရေး ဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများ ရပ်တန့်နေခြင်း
ရန်ကုန်မြို့ နေရာ အများအပြား၌ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုပေးသည့် ဌာနများမှာ လုပ်ငန်းလုပ်ဆောင်နိုင်မှု လုံးဝ မရှိခြင်း (သို့) ဝန်ထမ်းအင်အား လျော့နည်းနေသဖြင့် ကောင်းစွာ ဆောင်ရွက်နိုင်မှု မရှိပါ။ တစ်မြို့နယ်နှင့် တစ်မြို့နယ် သွား ရောက် ရန် ခက်ခဲသဖြင့် ကျန်းမာရေး ဝန်ထမ်းများအနေဖြင့် လူနာများထံ သွားရောက်နိုင်မှု မရှိခြင်းကြောင့် အထူးသဖြင့် သားဖွားဆရာမ များ အနေဖြင့် ကိုယ်ဝန်ဆောင် အမျိုးသမီးများ ကလေးမွေးဖွားရာတွင် ဘေးကင်းစိတ်ချရပြီး သန့်ရှင်းစွာ စောင့်ရှောက် ပေးနိုင်သည့် အခြေအနေ ဖန်တီးပေးနိုင်မှု မရှိသည့် ပြဿနာနှင့် အိတ်ချ်အိုင်ဗွီ ရောဂါပိုး ရှိသူများအနေဖြင့် အိတ်ချ်အိုင်ဗွီ ရောဂါဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများနှင့် အေအာရ်တီဆေး ရရှိနိုင်ရန် စိန်ခေါ်မှုများ ကြုံတွေ့ရခြင်းတို့ ဖြစ်စေပါသည်။ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှု ပေးသည့် ဌာနများမှာ လုပ်ငန်း ဆောင်ရွက်နိုင်သော်လည်း ရင်းမြစ်များ မရှိခြင်း (သို့) လျော့နည်းခြင်း၊ ပြည်သူ့ ဆေးရုံများတွင် စစ်တပ်မှ တပ်စွဲထားခြင်း နှင့် အသွားအလာ ထိန်းချုပ်ထားခြင်းတို့ကြောင့် အခြားကျန်းမာရေးဝန်ဆောင်မှုများ အနက်မှ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နှင့် မွေး လူနာ စောင့်ရှောက်ခြင်း၊ အာဟာရ မပြည့်ဝခြင်း အတွက် ကုသမှုပေးခြင်း၊ မိခင်နို့တိုက်ကျွေးရန် နှစ်သိမ့် ဆွေးနွေးခြင်း နှင့် ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်း အပါအဝင် ပုံမှန် နှင့် အရေးပေါ် အာဟာရ ဖွံ့ဖြိုးမှု နှင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှု များအား လက်လှမ်းမီ ရရှိမှုတွင် အကန့်အသတ်ရှိခြင်းနှင့် လုံးဝမရှိခြင်းဆီသို့ ဦးတည်စေခဲ့ပါသည်။
အသက် ခြောက်လ အရွယ် ကလေးငယ်၏ မိခင်က “နိုင်ငံရေး အခြေအနေတွေကြောင့် အခုအချိန်မှာ ဆေးရုံဆေးခန်းသွားရမှာ ကြောက်နေရပါတယ်” ဟု ပြောပါသည်။
အမျိုးသမီးများအပေါ် အကြမ်းဖက်မှုများ မြင့်တက်လာခြင်း
မြို့ပြဝန်းကျင်ရှိ မြို့နယ်အများအပြားတွင် စစ်အုပ်ချုပ်ရေး ကြေညာထားသဖြင့် မြို့နေလူထုမှာ လမ်းများ၊ လုပ်ငန်းခွင်များ နှင့် ၎င်းတို့၏ နေအိမ်များတွင် တစ်စထက်တစ်စ ပို၍ ရန်မူခံရခြင်း နှင့် ပရမ်းပတာ အကြမ်းဖက်ခံရခြင်း တို့ကို ရင်ဆိုင်နေကြရပါသည်။ စစ်တပ်ကို ဆန့်ကျင်သည့် ဆန္ဒ ပြပွဲများတွင် အမျိုးသမီး အထည်ချုပ် လုပ်သားများ သည် အဓိက အခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့ကြပါသည်။ အဆိုပါ ဆန္ဒပြပွဲများအား အကြမ်းဖက် ဖြိုခွင်းမှုကို ရင်ဆိုင်ရသည့် အပြင် ကျား-မ အခြေပြု အကြမ်းဖက်မှု နှင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိပါးနှောင့်ယှက်မှုများ ပိုမို များပြားလာခြင်းတို့ကြောင့် အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေးသူငယ်များ၏ အာဟာရဖူလုံမှု အတွက် နောက်ထပ် ခြိမ်းခြောက်မှု တစ်ရပ် ဖြစ်နေပါသည်။
လုံခြုံမှု မရှိခြင်းကြောင့် စိတ်လူမှုဆိုင်ရာ ဖိစီးမှုများ မြင့်တက်စေခြင်း
အရှိန်မြင့်တက်လာသည့် အကြမ်းဖက်မှုများကြောင့် အမျိုးသမီးများ၏ ကျန်းမာရေးနှင့် ပြုစုစောင့်ရှောက်မှုပေးနိုင်စွမ်းရည် ကို ထိခိုက်စေလျက် ရှိပါသည်။ ထို့ပြင် ယခုအခါ ကလေးသူငယ်များ အနေဖြင့် ကျောင်းမတက်ရသည်မှာ တစ်နှစ်ရှိပြီ ဖြစ်သည့်အပြင် ပို၍ ပို၍ မလုံခြုံသည့် အခြေအနေ တွင် ပိတ်မိနေကြသဖြင့် ကလေးသူငယ်များ ၏ စိတ်ကျန်းမာရေးနှင့် ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာ ချမ်းသာရေးမှာ အဓိက စိုးရိမ်ပူပန်ရမည့် အချက်ဖြစ်ပါသည်။
ရန်ကုန်မြို့ရှိ စက်မှုဇုန်မှ ငယ်ရွယ်သည့် မိခင်တစ်ဦးက “ငွေပြတ်နေလို့ ကျွန်မ စိတ်ဓာတ်ကျမိပါတယ်။ ညဖက်ကျရင် ဆူညံသံ တွေကြောင့် လူကြီးတွေက ကြောက်နေကြရပြီး ကျွန်မကလေးက တချိန်လုံး ငိုပါတယ်” ဟု ပြောပါသည်။
ရန်ကုန် မြို့ပြဝန်းကျင်အတွက် အာဟာရ ဖွံ့ဖြိုးမှုဆိုင်ရာ ပေါင်းစပ်ညှိနှိုင်းသည့် တုံ့ပြန်ဆောင်ရွက်မှု လိုအပ်နေခြင်း
ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးမှုနှင့် အာဟာရ ချို့တဲ့မှု တို့ တဟုန်ထိုး များပြားလာခြင်းမှ တားဆီးကာကွယ်ရန် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုနှင့် စားနပ်ရိက္ခာ ဖူလုံရေး ရန်ပုံငွေ (LIFT) သည် လတ်တလော လိုအပ်ချက်များအား လေ့လာဖော်ထုတ်ရန် နှင့် တုံ့ပြန်ဆောင်ရွက်ရန် တို့အတွက် ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှု လက်လှမ်းမီ ရရှိရေး ရန်ပုံငွေ (Access to Health Fund) နှင့် လူသားချင်း စာနာ ထောက်ထားမှု အကူအညီ နှင့် ပြန်လည်ထူထောင်နိုင်စွမ်း ထောက်ပံ့မှု အစီအစဉ် (HARP-F) တို့နှင့် အနီးကပ် ပေါင်းစပ်ညှိနှိုင်း ၍ မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများနှင့် လက်တွဲဆောင်ရွက်လျက် ရှိပါသည်။ မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများအနေဖြင့် ပြည်သူ့ ဝန်ဆောင်မှု လုပ်ငန်းများ ဆောင်ရွက်နိုင်ခြင်း မရှိချိန်တွင် လိုအပ်သည့် ပစ္စည်းများ ပေးလှူခြင်း၊ ကူပွန်ဘောက်ချာများ နှင့်/(သို့) ငွေကြေး ပံ့ပိုးပေးခြင်း၊ အာဟာရဖွံ့ဖြိုးမှုဆိုင်ရာ ဆွေးနွေးပေးခြင်း၊ မိခင် နို့တိုက်ကျွေးရန် ကူညီပံ့ပိုးပေးခြင်း နှင့် လတ်တလော အာဟာရ ချို့တဲ့မှုအား ကုသပေးခြင်းတို့ကဲ့သို့သော လူမှုကာကွယ် စောင့်ရှောက်ရေး စီမံကိန်း လုပ်ငန်းစဉ် အများအပြားအား ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ရန် စီစဉ်ဆောင်ရွက်လျက် ရှိပါသည်။ တုံ့ပြန်ဆောင်ရွက်မှုများတွင် ဘေးကင်းစိတ်ချရသည့် ရေ နှင့် ပတ်ဝန်းကျင် သန့်ရှင်းရေး ဆိုင်ရာ ဝန်ဆောင်မှုများနှင့် ကျန်းမာရေး နှင့် အာဟာရ ဖွံ့ဖြိုးမှု စောင့်ရှောက်ပေးနိုင်ရန် လိုအပ်သည့် အထောက်အပံ့ပစ္စည်းများ အား ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် လက်လှမ်းမီ ရရှိစေရန်တို့အတွက် ကိုလည်း အလေးထား ဆောင်ရွက်သွားမည် ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ရွက်နိုင်သည့် အခြေအနေရှိသည့် နေရာတိုင်းတွင် ကောင်းမွန်သည့် အာဟာရဖွံ့ဖြိုးမှု၊ ကျန်းမာရေးနှင့် တစ်ကိုယ်ရေ သန့်ရှင်းရေး ဆိုင်ရာ အမူအကျင့်များ အား ကျင့်သုံးနိုင်ရန်အတွက် ကူညီပံ့ပိုးပေးရန် အာဟာရနှင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ အမူအကျင့် ပြောင်းလဲရေး အသိပညာပေးလုပ်ငန်း များအား ဆက်လက် ဆောင်ရွက်သွားမည် ဖြစ်ပါသည်။ ယင်းလုပ်ငန်းစဉ်အား ရုပ်ပိုင်း နှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဒဏ်ရာ ရထားသည့် အမျိုးသမီးများ၊ ကလေးသူငယ်များ၊ လူငယ်များနှင့် အခြားသူများအတွက် နှစ်သိမ့်ဆွေးနွေးပေးသည့် ဝန်ဆောင်မှုကဲ့သို့သော ဥပဒေရေးရာ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ခြင်း၊ စိတ်လူမှုဆိုင်ရာ ကူညီပံ့ပိုးမှုနှင့် ကလေးသူငယ် ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ရေး စီမံကိန်း လုပ်ငန်းများနှင့် ပေါင်းစပ်ဆောင်ရွက်သွားမည် ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်ရွက်နိုင်သည့် အခြေအနေရှိသည့် နေရာတိုင်းတွင် ထိခိုက်လွယ်မှု အများဆုံးရှိသူများအတွက် ခိုလှုံရာ နေရာထိုင်ခင်းကိုလည်း ပံ့ပိုးပေးသွားမည် ဖြစ်ပါသည်။
[1] ကမ္ဘာ့စားနပ်ရိက္ခာအစီအစဉ် (၂၀၁၉)- အာဟာရဖွံ့ဖြိုးမှုကွာဟချက်များအား ဖြည့်ဆည်းခြင်း ဆိုင်ရာ စစ်တမ်း
1 of 5
Story
11 January 2021
Supporting greater access to healthcare in Myanmar
With a focus on sustainability, the funding will support a new project that will improve the capacity of ethnic health organizations to deliver key health services to vulnerable people.
"This investment from Takeda is an opportunity for UNOPS to extend the work of the Access to Health Fund into new places, serving more of the most underserved communities," said Andrew Kirkwood, Director and Representative of UNOPS in Myanmar.
The project will help strengthen maternal, newborn and child healthcare systems and healthcare for vulnerable people by constructing and improving healthcare infrastructure, providing training and support for healthcare workers, and implementing a strategic purchasing system to improve access to and the quality of care in ethnic areas of Myanmar's Shan State.
It is funded through the Global Corporate Social Responsibility Program of Takeda – a global, values-based, research and development-driven biopharmaceutical leader headquartered in Japan, committed to bringing better health and a brighter future to patients by translating science into highly innovative medicines.
More than 70 per cent of people in Shan State – the largest of Myanmar’s states and regions – live in rural areas. Conflict in many of these areas, remoteness, low health literacy and health system challenges have greatly impacted people’s ability to access quality health services. Most health indicators in Shan State are below Myanmar’s average.
In rural areas, ethnic health organizations* are critical service providers. The new project will work with ethnic health organizations and implementing partners to help strengthen the healthcare system in six townships of Shan State. This will help contribute to the sustainability of universal health coverage in Myanmar. Better access to quality services and systems will also help improve the health of communities and increase their resilience to health shocks.
The investment from Takeda is in addition to $220 million in funding from the governments of the United Kingdom, Sweden, the United States and Switzerland. Over the years, these four countries have come together to improve healthcare in Myanmar, especially among the most vulnerable populations in conflict-affected areas.
*Ethnic health organizations serve conflict-affected populations in the border areas of Myanmar. They were established by various ethnic armed organizations, which are governing bodies representing various ethnic groups that operate outside the auspices of the government of Myanmar.
1 of 5
Story
06 January 2021
Myanmar launches the National Youth Policy Strategic Plan (2020-2024)
It was organized virtually by the Ministry of Social Welfare, Relief and Resettlement, with the support of the United Nations Population Fund (UNFPA). The ceremony was attended by Union Minister for Social Welfare, Relief and Resettlement Dr. Win Myat Aye, Union Minister for Education Dr. Myo Thein Gyi, Union Minister for Health and Sports Dr. Myint Htwe, high level officials from respective departments, development partners, youth-led organizations and UNFPA.
State Counsellor Daw Aung San Suu Kyi, in her Video Message at the opening of the event highlighted, “Implementation of this policy is aimed for youths to play a major role in striving for the emergence of a Democratic Federal Union with multi-sectoral development that meets international standards which is essential for the young generations. If we look at how populations have changed and developed, it may be seen that the number of youths has exceeded that of other age levels in most of the developing countries. I wish to urge the ministries, departments, investors and all youths to work towards taking advantage of this opportunity.”
The United Nations Population Fund (UNFPA) has supported the Government of Myanmar in formulating the Myanmar Youth Policy Strategic Plan - through a youth-led process. This Youth Policy Strategic Plan represents not only a collaborative effort of thousands of young people for the development of Myanmar but also an important step that will guide the implementation of the Myanmar Youth Policy.
“The Youth Policy Strategic Plan takes Myanmar one step closer to achieving this double dividend, and we at UNFPA are committed to support both the Government and young people in this regard. Indeed, this Youth Policy Strategic Plan also provides a compass for the Government of Myanmar, for Myanmar’s young people, and for stakeholders who must now work closely together toward the achievement of Sustainable Development Goals”, said Mr. Ramanathan Balakrishnan, UNFPA Representative for Myanmar.
Myanmar’s young people play a critical role in combating COVID-19 pandemic. Not only as frontline volunteers, they actively participate in different roles in prevention, control and treatment of COVID-19. During the pandemic, Myanmar youth show their strength, leadership and unity through their actions and commitments. Kaung Sithu, a youth volunteer from FXB Myanmar said, “We, young people of Myanmar, have set of innovative skills and ideas to build the nation’s future. We have power to change the community. We have the voice to make everyone heard and be united. What we need is a space to show that we are the future!”
In delivering its mandate of Sexual and Reproductive Health & Rights, within the overarching framework of the International Conference on Population and Development (ICPD) Programme of Action and its follow-up convention of ICPD+25, promoting youth leadership and participation is one of the key areas of UNFPA’s work. UNFPA supports and advocates for the inclusion of youth from diverse backgrounds and identities in Myanmar including the disadvantaged and marginalized to fulfill every young person’s potential and achieve sustainable peace and development for the country.
1 of 5
Press Release
28 June 2021
UN Special Representative Patten expresses grave concern over reports of sexual violence in detention setting in Myanmar
Night raids, arbitrary arrests, sieges of townships and neighborhoods, torture and deaths in detention, attacks on locations and sites where civilians are gathered or have fled, and reports of sexual violence in detention sites, particularly sexual assault, torture, physical and verbal abuse and intimidation, have become an alarming feature of daily life. These alleged reports of sexual violence may amount to violations of international criminal law for those who commit, command, or condone them.
The patterns of sexual violence perpetrated by the Tatmadaw against women from ethnic and religious minority groups, as well as against individuals on the basis of their sexual orientation and gender identity, as documented by the UN Fact-Finding Mission on Myanmar, is extremely concerning. These patterns of sexual violence have also been documented in successive reports of the Secretary-General on conflict-related sexual violence to the UN Security Council since 2011. In 2017, the UN Secretary-General listed the Tatmadaw as a party “credibly suspected of committing or being responsible for patterns of rape or other forms of sexual violence in armed conflict on the agenda of the Security Council” and, with its integrated Border Guard, remains listed to this day.
Special Representative Patten urges the Tatmadaw to cease all acts of sexual violence with immediate effect, which it is required to do following its listing in 2017 and pursuant to UN Security Council resolution 2106 (2013). Relatedly, an arms embargo is also a critical step towards ensuring the cessation of sexual violence. Special Representative Patten recalls that in December 2018, a Joint Communiqué to address and prevent sexual violence in conflict was signed between the then Government of Myanmar and the United Nations. Myanmar is also a signatory to the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women (CEDAW), which entails a positive obligation to prevent, investigate, prosecute, punish and provide reparations for acts of gender-based violence.
“The emerging reports of sexual violence in detention settings are very disturbing. I call for an end to all forms of violence against women, as well as unimpeded access to independently investigate the alleged reports.” Special Representative Patten said.
At a time when Myanmar faces a continued threat from the spread of COVID-19, and access to public health services has been severely impacted by the political crisis, some public health facilities have also suspended their operations due to serious concerns related to attacks on, and the occupation and looting of health facilities and hospitals. “The current crisis is disrupting essential health and social services, including safe pregnancy and childbirth. In the midst of this civilian suffering, and the ongoing COVID-19 pandemic, it is essential that appropriate multi-sectoral services are available to all civilians including non-discriminatory care for survivors of sexual violence, and unimpeded access for humanitarian actors to provide essential lifesaving services,” SRSG Patten added.
“I recognize and commend women’s rights organizations who are on the frontlines providing services and support at a time of heightened individual and collective security risks. The dignity and safety of survivors is paramount including access to timely medical care, as reinforced by Security Council Resolution 2467 (2019). My Office stands ready to support the UN SecretaryGeneral’s renewed call to respect the will of the people and act in the greater interest of peace and stability in the country.”
1 of 5
Press Release
17 June 2021
UN in Myanmar Alarmed at Sharp Deterioration of Human Rights Environment
(Yangon) – The UN in Myanmar is alarmed at recent acts of violence that illustrate a sharp deterioration of the human rights environment across Myanmar.
One such case is the discovery of two mass graves in Myawaddy Township (Kayin State), containing the human remains of twenty-five people who had reportedly been detained on 31 May by the Karen National Defense Organization (KNDO). Another case is the reported burning by security forces of more than 150 homes in Kin Ma Village in Pauk Township (Magway Region) on 15 June, leaving two dead and approximately 1,000 people homeless.
The United Nations in Myanmar reiterates its call on all actors in the current crisis to ensure that international human rights norms and standards are respected. This includes upholding the obligation to minimize collateral harm to civilians and to civilian infrastructure, and prohibiting the application of collective punishments against communities, families or individuals.
The United Nations in Myanmar calls for those responsible for human rights violations to be held accountable, including the perpetrators and their chain of command.
လူ့အခွင့်အရေးများဆိုင်ရာ ဝန်းကျင်အခြေအနေ လျင်မြန်စွာ ယိုယွင်းကျဆင်းလာမှုအပေါ် မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်
(ရန်ကုန်) – မကြာသေးမီက ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော အကြမ်းဖက်လုပ်ရပ်များ သည် မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝှမ်းရှိ လူ့အခွင့်အရေးများဆိုင်ရာ ဝန်းကျင်အခြေအနေ လျင်မြန်စွာ ယိုယွင်း ကျဆင်းလာမှုကို ဖော်ကျူးနေသည့်အတွက် မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများအနေဖြင့် အထိတ် တလန့်ဖြင့် စိုးရိမ်ပူပန်လျက် ရှိပါသည်။
ဖြစ်ရပ်တစ်ခုမှာ မြဝတီမြို့နယ် (ကရင်ပြည်နယ်) တွင် လူ (၂၅) ဦး၏ ရုပ်ကြွင်းများကို မြှုပ်နှံထား သည့် နေရာနှစ်ခုအား တွေ့ရှိရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထိုသူများသည် ကရင်အမျိုးသားကာကွယ်ရေးအဖွဲ့ (KNDO) မှ မေလ (၃၁) ရက်နေ့တွင် ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်းခြင်းခံခဲ့ရသူများ ဖြစ်သည်ဟုဆိုပါသည်။ နောက်ဖြစ်ရပ် တစ်ခုတွင် ရရှိသည့် သတင်းများအရ ဇွန်လ (၁၅) ရက်နေ့က လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များသည် ပေါက်မြို့နယ် (မကွေး တိုင်းဒေသကြီး) ရှိ ကင်းမရွာတွင် လူနေအိမ်ခြေပေါင်း ၁၅၀ ကျော်ကို မီးရှို့ဖျက်ဆီးခဲ့မှုကြောင့် လူ နှစ်ဦး သေဆုံးခဲ့ပြီး လူပေါင်း ၁,၀၀၀ ခန့် အိုးမဲ့အိမ်မဲ့ ဖြစ်ခဲ့ရခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။
မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများအနေဖြင့် လက်ရှိအကျပ်အတည်းတွင် ပါဝင်ပတ်သက် နေသူများအားလုံးအနေဖြင့် နိုင်ငံတကာလူ့အခွင့်အရေးစံများနှင့် စံချိန်စံညွှန်းများကို လေးစားလိုက်ကြရန် ထပ်လောင်းတိုက်တွန်းလိုက်ပါသည်။ နိုင်ငံတကာလူ့အခွင့်အရေးစံနှုန်းများကို လိုက်နာမှုဟု ဆိုရာတွင် စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်မှုများအတွင်း အရပ်သားများနှင့် အရပ်ဘက်ဆိုင်ရာ အခြေခံအဆောက် အအုံများကို ထိခိုက်မှုများ နည်းနိုင်သမျှအနည်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်ရမည့် တာဝန်နှင့် ရပ်ရွာလူထုများ၊ မိသားစုများ သို့မဟုတ် လူပုဂ္ဂိုလ်များအပေါ် သိမ်းကျုံးရောနှော၍ အပြစ်ပေးခြင်းကို တားမြစ်ရန် တာဝန်တို့အား စောင့်ထိန်းခြင်းလည်း ပါဝင်ပါသည်။
လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုများအတွက် ကိုယ်တိုင်ကျူးလွန်သူများ နှင့် အမိန့်ပေးစေခိုင်းသူများအပါ အဝင် တာဝန်ရှိသူများကို တာဝန်ခံမှုရှိစေရန် မြန်မာနိုင်ငံရှိကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့များမှ တိုက်တွန်းပါသည်။
1 of 5
Press Release
12 June 2021
Bachelet issues strong warning of imminent further bloodshed and suffering in Myanmar
GENEVA – UN High Commissioner for Human Rights Michelle Bachelet on Friday warned that a further escalation in violence is unfolding across Myanmar and must be halted to prevent even greater loss of life and a deepening humanitarian emergency. Reports indicate a military build-up, notably in Kayah State in the east and Chin State in the west of the country.
“As I had feared, armed conflict and other violence are intensifying in many parts of Myanmar, including Kayah State, Chin State and Kachin State, with the violence particularly intense in areas with significant ethnic and religious minority groups,” Bachelet said. “State security forces have continued to use heavy weaponry, including airstrikes, against armed groups and against civilians and civilian objects, including Christian churches.
“There appear to be no efforts towards de-escalation but rather a build-up of troops in key areas, contrary to the commitments the military made to ASEAN to cease the violence.”
Credible reports indicate that security forces have used civilians as human shields, shelled civilian homes and churches in Loikaw, Phekon and Demoso in Kayah State and blocked humanitarian access, including by attacking humanitarian actors.
“More than 108,000 people have fled their homes in Kayah State over the last three weeks alone, many into forest areas with little or no food, water, sanitation or medical care. These are people in urgent need of humanitarian assistance,” Bachelet said.
“Myanmar’s military, the Tatmadaw, have a duty to protect civilians. The international community needs to unify in its demand that the Tatmadaw cease the outrageous use of heavy artillery against civilians and civilian objects and respect the principle of distinction. The newly formed “people’s defence forces” and other armed groups must also take all feasible measures to protect civilians.”
The High Commissioner appealed for hospitals, schools and places of worship to be protected throughout the country. The Office has received credible reports of several incidents in which hospitals, schools and religious institutions have been entered and occupied by the Tatmadaw, fired upon and damaged in military actions.
Explosions that have occurred in or near schools are likely to dissuade parents from enrolling their children for the new school year. Thousands of schoolteachers have refused to return to work or have been suspended from their jobs by the military authorities. As a result, the vast majority of children will not be able to access their right to education.
Credible reports indicate that a minimum of 860 people have been killed by security forces since 1 February, mostly in the context of protests.
Meanwhile, sweeping arrests of activists, journalists and opponents of the regime have continued across the country, with credible sources indicating that at least 4,804 people remain in arbitrary detention. The High Commissioner said she was also deeply troubled by reports of detainees being tortured, and of collective punishment of family members of activists – one mother of an activist was sentenced to three years’ imprisonment in place of her son on 28 May.
“Rather than seeking dialogue, the military is branding its opponents as ‘terrorists’ and pursuing politically-motivated charges against the democratic leadership,” Bachelet said.
The High Commissioner encouraged the intensification of regional diplomacy, including by ASEAN and other influential States, to insist on the immediate cessation of violence and ongoing human rights violations. Dialogue is urgently needed with the National Unity Government and civil society stakeholders.
“In just over four months, Myanmar has gone from being a fragile democracy to a human rights catastrophe. In addition to the loss of life, people are suffering from severe impacts on the social and economic rights. The military leadership is singularly responsible for this crisis, and must be held to account,” Bachelet said.
The High Commissioner will be updating the UN Human Rights Council on the situation in Myanmar on 7 July.
ENDS
မြန်မာနိုင်ငံတွင် သွေးထွက်သံယိုမှုများနှင့် ဘေးဒုက္ခများ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားမည့် အခြေအနေ ရှိနေဟု Bachelet မှ ပြင်းထန်သော သတိပေးချက်တစ်ရပ် ထုတ်ပြန်
ဂျီနီဗာ – မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝှမ်းတွင် အကြမ်းဖက်မှုများ ဆက်လက် တိုးမြင့်ဖြစ်ပွားလာတော့မည်ဖြစ်ပြီး အသက်ဆုံးရှုံးမှုများ ပိုမိုများပြားလာမှုနှင့် လူသားချင်းစာနာ ထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အရေးပေါ်အခြေအနေ ပြင်းထန်ဆိုးရွားလာမှုတို့ကို တားဆီးနိုင်ရန်အတွက် အဆိုပါအကြမ်းဖက်မှုများအား ရပ်တန့်ရန် လိုအပ်သည်ဟု ကုလသမဂ္ဂ လူ့အခွင့်အရေးဆိုင်ရာ မဟာမင်းကြီး Michelle Bachelet က သောကြာနေ့တွင် သတိပေးပြောကြားလိုက်ပါသည်။ သတင်းပေးပို့ချက်များအရ စစ်တပ်အင်အားတိုးချဲ့မှုများပြုလုပ်လျက်ရှိကြောင်း အထူးသဖြင့် နိုင်ငံ၏ အရှေ့ပိုင်းရှိ ကယားပြည်နယ်နှင့် အနောက်ပိုင်းရှိ ချင်းပြည်နယ်တို့တွင် အရှိန်မြှင့်လျက်ရှိကြောင်း ဖော်ပြနေပါသည်။
“မိမိ စိုးရိမ်ခဲ့သည့်အတိုင်း ကယားပြည်နယ်၊ ချင်းပြည်နယ်နှင့် ကချင်ပြည်နယ်အပါအဝင် မြန်မာ နိုင်ငံရှိ နေရာဒေသအများအပြားတွင် လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခနှင့် အခြားသော အကြမ်းဖက်မှုများ အရှိန်မြင့်လာနေကြောင်း၊ အဓိကအားဖြင့် တိုင်းရင်းသားလူနည်းစုများနှင့် ဘာသာရေးလူနည်းစုများ နေထိုင်ကြသည့် ဒေသများတွင် အခြေအနေ ပို၍ဆိုးရွားကြောင်း၊ လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များသည် လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များ၊ အရပ်သားများနှင့် ခရစ်ယာန်ဘုရားကျောင်းများအပါအဝင် အရပ်ဖက်ဆိုင်ရာ အဆောက်အအုံများအား လေကြောင်းတိုက်ခိုက်မှုများနှင့်အတူ လက်နက်ကြီးများ အသုံးပြု၍ ဆက်လက်တိုက်ခိုက်နေကြကြောင်း” Bachelet က ဆိုပါသည်။
“အကြမ်းဖက်မှုများ ရပ်တန့်ပါမည်ဟု အာဆီယံအဖွဲ့ကြီးထံ ကတိကဝတ်ပြုထားမှုများနှင့် ဆန့်ကျင် ကွဲလွဲစွာ စစ်တပ်သည် ပဋိပက္ခများနှင့် အကြမ်းဖက်မှုများ လျော့ကျသွားစေရန် ကြိုးပမ်းအားထုတ် နေသည့်လက္ခဏာ မတွေ့ရဘဲ အဓိကကျသည့် ဒေသများတွင် စစ်အင်အားကို တိုးမြှင့်ချထားလျက် ကြောင်း” လည်း ၎င်းက ဆိုပါသည်။
ယုံကြည်စိတ်ချရသော သတင်းရင်းမြစ်များအရ လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များသည် ကယားပြည်နယ်ရှိ လွိုင်ကော်၊ ဖယ်ခုံနှင့် ဒီမောဆိုတို့တွင် အရပ်သားများအား လူသားဒိုင်းများအဖြစ် အသုံးပြုခြင်း၊ အရပ်သားများ၏ နေအိမ်များနှင့် ဘုရားကျောင်းများကို ဗုံးကြဲခြင်းများ ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး လူသားချင်း စာနာထောက်ထားမှု အကူအညီများ သွားရောက်ပေးအပ်နိုင်ခြင်း မရှိအောင် ပိတ်ဆို့တားဆီး လျက်ရှိရာ လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှု လုပ်ဆောင်သူများကို တိုက်ခိုက်ခြင်းများလည်း ပြု လုပ်နေပါသည်။
“ကယားပြည်နယ်တွင် လွန်ခဲ့သော သုံးပတ်ကာလအတွင်းမှာပင် လူပေါင်း ၁၀၈,၀၀၀ ကျော်သည် ၎င်းတို့၏ နေအိမ်များကို စွန့်ခွာထွက်ပြေးခဲ့ရကြောင်း၊ လူအများအပြားသည် စားနပ်ရိက္ခာ၊ ရေ၊ သန့်ရှင်းရေး သို့မဟုတ် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု အနည်းအကျဉ်းမျှသာ ရရှိနိုင်သော သို့မဟုတ် လုံးဝ မရရှိသော သစ်တောများအတွင်းသို့ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်နေကြရကြောင်း၊ ထိုသူများသည် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုအကူအညီများ အရေးတကြီး လိုအပ်နေကြကြောင်း” Bachelet က ပြောကြားပါသည်။
“မြန်မာစစ်တပ် (တပ်မတော်) သည် အရပ်သားများကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးရန် တာဝန်ရှိ ကြောင်း၊ တပ်မတော်သည် အရပ်သားများနှင့် အရပ်ဘက်ဆိုင်ရာပစ္စည်း၊ အဆောက်အအုံများကို လက်နက်ကြီးများဖြင့် ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်နေသည်မှာ လက်သင့်ခံနိုင်စရာ မရှိသဖြင့် ထိုသို့ တိုက် ခိုက်နေခြင်းကို ရပ်တန့်ရန်နှင့် စစ်ဘက်နှင့် အရပ်ဘက် ခွဲခြားရေးဆိုင်ရာ အခြေခံမူကို လေးစား လိုက်နာရန် နိုင်ငံတကာ အသိုင်းအဝိုင်းအနေဖြင့် တညီတညွတ်တည်း တောင်းဆိုကြဖို့ လိုအပ်ကြောင်း၊ အသစ်ဖွဲ့စည်းပေါ်ပေါက်လာသော “ပြည်သူ့ကာကွယ်ရေးအဖွဲ့များ” နှင့် အခြားလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့များ သည်လည်း ဖြစ်နိုင်သမျှ နည်းလမ်းမျိုးစုံဖြင့် အရပ်သားများကို ကာကွယ် စောင့်ရှောက်ပေးကြရမည် ဖြစ်ကြောင်း” ၎င်းက ဆက်လက်ပြောကြားပါသည်။
နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းလုံးတွင် ဆေးရုံများ၊ စာသင်ကျောင်းများနှင့် ဘာသာရေးအရ ဝတ်ပြုဆုတောင်းရာ နေရာများကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးကြရန် လူ့အခွင့်အရေးဆိုင်ရာ မဟာမင်းကြီးက တောင်း ဆိုပန်ကြားလိုက်ပါသည်။ ဆေးရုံများ၊ စာသင်ကျောင်းများနှင့် ဘာသာရေးအဆောက်အဦများ အတွင်း တပ်မတော်မှ ဝင်ရောက်တပ်စွဲခြင်း၊ စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်မှုများအတွင်း အဆိုပါနေရာများအား ပစ်ခတ်ခြင်းနှင့် ဖျက်ဆီးခြင်းများ ပြုလုပ်ခဲ့သည့် ဖြစ်ရပ်အချို့အား ယုံကြည်စိတ်ချရသည့် သတင်းပေးပို့ အစီရင်ခံမှုများကို ကုလသမဂ္ဂလူ့အခွင့်အရေးရုံးမှ လက်ခံရရှိထားပါသည်။
စာသင်ကျောင်းများအတွင်း သို့မဟုတ် အနီးတွင် ဖြစ်ပွားခဲ့သော ပေါက်ကွဲမှုများသည် မိဘများအနေဖြင့် ၎င်းတို့၏ သားသမီးများကို စာသင်နှစ်အသစ်အတွက် ကျောင်းအပ်နှံလိုစိတ် ပပျောက်စေသကဲ့ ဖြစ်စေသည်။ ထောင်သောင်းချီသော ဆရာ၊ ဆရာမများသည် အလုပ်ခွင် သို့ ပြန်လည်ဝင်ရောက်ရန် ငြင်းဆန်ထားပါသည်။ အချို့မှာမူ စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ အာဏာပိုင်များက အလုပ်မှ ရပ်နားခြင်းကို ခံထားရပါသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ကလေးအများစုသည် ၎င်းတို့၏ ပညာ သင်ကြားပိုင်ခွင့်ဟူသည့် အခွင့်အရေးကို လက်လှမ်းမီ ရရှိနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။
ယုံကြည်စိတ်ချရသော သတင်းများအရ ဖေဖေါ်ဝါရီလ (၁) ရက်နေ့နောက်ပိုင်းတွင် လုံခြုံရေး တပ်ဖွဲ့များကြောင့် သေဆုံးခဲ့ရသူပေါင်း အနည်းဆုံး ၈၆၀ ဦး ရှိနေပြီး အများစုသည် ဆန္ဒပြပွဲများ အတွင်း သေဆုံးရခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သိရှိရပါသည်။
ထိုအချိန်အတောအတွင်းတွင် တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများ၊ သတင်းသမားများနှင့် အတိုက်အခံများ အား ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်းမှု အများအပြားသည်လည်း နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းတွင် ဆက်လက်ဖြစ်ပွားနေပြီး ယုံကြည်စိတ်ချရသော သတင်းရင်းမြစ်များအရ အနည်းဆုံး လူပေါင်း ၄,၈၀၄ ဦးသည် တရား ဥပဒေမဲ့ ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်းခံထားရဆဲ ဖြစ်ပါသည်။ ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်းခံရသူများအား နှိပ်စက်ညှင်းပန်းခြင်း၊ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများ၏ မိသားစုဝင်များကိုပါ သိမ်းကျုံးအပြစ်ပေးခြင်း (မေလ ၂၈ ရက်နေ့တွင် တက်ကြွလှုပ်ရှားသူတစ်ဦး၏ မိခင်ကို သူမ၏ သားကိုယ်စား ထောင်ဒဏ်သုံးနှစ် ချမှတ်ခဲ့သည်) ဖြစ်ရပ်များကို ကြားသိရသဖြင့် များစွာ စိုးရိမ်ပူပန်မိကြောင်း မဟာမင်းကြီးက ပြောကြားခဲ့ပါသည်။
“စစ်တပ်သည် ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းမှုများ ပြုလုပ်ရမည့်အစား ၎င်းကို ဆန့်ကျင်ကန့်ကွက်သူများအား ‘အကြမ်းဖက်သမားများ’ အဖြစ် အမည်တပ်ပြီး ဒီမိုကရေစီခေါင်းဆောင်များကိုလည်း နိုင်ငံရေး ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် စွဲချက်များ တင်ထားကြောင်း” Bachelet က ဆိုပါသည်။
လက်ရှိ ဖြစ်ပွားလျက်ရှိသော အကြမ်းဖက်မှုနှင့် လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုများ ချက်ချင်းရပ်တန့်ရေး တောင်းဆိုတိုက်တွန်းရန်အတွက် အာဆီယံနှင့် အခြားသော ဩဇာရှိသည့် နိုင်ငံများမှ အပါအဝင် ဒေသတွင်း သံတမန်နည်းလမ်းဖြင့် ဆောင်ရွက်မှုများကို အရှိန်အဟုန်မြှင့် လုပ်ဆောင်ကြရန် မဟာမင်းကြီးက တိုက်တွန်းထားပါသည်။ အမျိုးသားညီညွတ်ရေးအစိုးရနှင့်လည်းကောင်း၊ အရပ် ဘက်လူမှုအဖွဲ့အစည်းမှ ဆက်စပ်သက်ဆိုင်သူများနှင့်လည်းကောင်း ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းမှုများ ပြုလုပ်ရန် အရေးတကြီး လိုအပ်လျက်ရှိနေပါသည်။
“လေးလကျော်မျှသာ ကြာမြင့်သည့် ကာလအတွင်းမှာပင် မြန်မာနိုင်ငံသည် နုနယ်အခြေမခိုင်သေးသည့် ဒီမိုကရေစီစနစ်မှ လူ့အခွင့်ရေးဆိုင်ရာ ကပ်ဘေးကြီးတစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီဖြစ်ကြောင်း၊ အသက်များ ဆုံးရှုံးကြရသည့်အပြင် ပြည်သူများ၏ လူမှုရေးနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ အခွင့် အရေးများမှာလည်း ပြင်းထန်စွာ ထိခိုက်ခဲ့ရကြောင်း၊ ဤအကျပ်အတည်းအတွက် တာဝန်ရှိ သည်မှာ စစ်ဘက်ခေါင်းဆောင်များသာလျှင် ဖြစ်ပြီး တာဝန်ခံမှုရှိအောင် ဆောင်ရွက်ကြရမည် ဖြစ်ကြောင်း” Bachelet ပြောကြားခဲ့ပါသည်။
ကုလသမဂ္ဂ လူ့အခွင့်အရေးဆိုင်ရာ မဟာမင်းကြီးသည် ဇူလိုင်လ (၇) ရက်တွင် မြန်မာနိုင်ငံ၏ အခြေ အနေများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ နောက်ဆုံးရအချက်အလက်များကို ကုလသမဂ္ဂလူ့အခွင့်အရေးကောင်စီ သို့ တင်ပြသွားမည်ဖြစ်ပါသည်။
ပြီး
1 of 5
Press Release
08 June 2021
Statement by the United Nations in Myanmar on the humanitarian situation in the south-east
(Yangon): The United Nations in Myanmar is concerned about the rapidly deteriorating security and humanitarian situation in Kayah State and other areas in southeastern Myanmar.
Recent violence in Kayah State, including indiscriminate attacks by security forces against civilian areas, has led to the internal displacement of an estimated 100,000 men, women and children. Many of them are currently seeking safety in host communities and forests across Kayah and southern parts of neighboring Shan state. This crisis could push people across international borders seeking safety, as already seen in other parts of the country.
The United Nations reiterates its earlier calls for all parties to urgently take the necessary measures and precautions to protect civilians and civilian infrastructure, particularly protected objects such as medical units and personnel, and to adhere to the fundamental principles of distinction, necessity, proportionality and protection.
People fleeing and those remaining in locations affected by ongoing hostilities are in urgent need of food, water, shelter, fuel and access to healthcare. The United Nations and its partners have humanitarian supplies, including food, shelter materials and other basic relief items ready to be deployed to complement the local response, which has been immediate, but insufficient to address all needs, particularly for those persons in remote locations. Ongoing insecurity, travel restrictions imposed by security forces, and poor road conditions, however, are delaying the delivery of these supplies.
The United Nations calls on the security forces to allow safe passage of humanitarian supplies and personnel and to facilitate the direct provision of relief assistance by the UN and its partners to all those in need in Kayah, as well as other states and regions across the country where there are urgent humanitarian needs.
The United Nations reiterates the Secretary General’s call for a global ceasefire made in March 2020 and to join forces to respond to the growing risk of another outbreak of COVID-19 and other humanitarian and health challenges.
မြန်မာနိုင်ငံအရှေ့တောင်ပိုင်း၌ ဖြစ်ပေါ်နေသော လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အခြေအနေများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့၏ ထုတ်ပြန်ချက် (ရန်ကုန်) - မြန်မာနိုင်ငံအရှေ့တောင်ပိုင်းရှိ ကယားပြည်နယ်နှင့် အခြားဒေသများတွင် လျင်မြန်စွာဆိုးရွားလာသည့် လုံခြုံရေးနှင့် လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အခြေ အနေများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ကြီးကစိုးရိမ်လျက်ရှိပါသည်။ လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များက အရပ်သားများနေထိုင်ရာနေရာများသို့ ခွဲခြားမှုမရှိဘဲသိမ်းကြုံး တိုက်ခိုက်နေခြင်း များအပါအဝင် ကယားပြည်နယ်တွင် မကြာသေးမီက ဖြစ်ပွားလျှက်ရှိသော အကြမ်းဖက်မှုများကြောင့် ခန့်မှန်းခြေအားဖြင့် အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးနှင့် ကလေးငယ်စသည့် လူဦးရေ ၁၀၀,၀၀၀ ခန့် သည် ပြည်တွင်းတွင် နေရပ်စွန့်ခွာ တိမ်းရှောင်နေရပါသည်။ အိုးအိမ်စွန့်ခွာရသူအများစုမှာ ကယားပြည်နယ်နှင့် ယင်းနှင့်ထိစပ်ရာ ရှမ်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်းရှိ ဘေးကင်းလုံခြုံရာနယ်ခံများနှင့် သစ်တောများထဲတွင် ခိုလှုံနေထိုင်လျက်ရှိကြပါသည်။ ဤအရေးကိစ္စသည် မြန်မာနိုင်ငံ၏ အခြားဒေသများတွင် တွေ့မြင်ရပြီး ဖြစ်သကဲ့သို့ အိုးအိမ်စွန့်ခွာရသူများကို နယ်စပ်ဖြတ်ကျော်ထွက်ပြေးခိုလှုံရသည့် အခြေအနေသို့ တွန်းပို့နိုင်ပါသည်။ ပဋိပက္ခတွင် ပါဝင်ပတ်သက်သူအားလုံးအနေဖြင့် အရပ်သားများနှင့် အရပ်သားများနှင့်သက်ဆိုင်သော အခြေခံအဆောက်အဦများ၊ အထူးသဖြင့် ဆေးကုသရာနေရာများနှင့် ဆေးဝန်ထမ်းများ အစရှိသည့် အကာအကွယ်ပေးရမည့်အရာများကို အကာအကွယ်ပေးရန်အတွက် လိုအပ်သော အစီအမံနှင့် ကြိုတင်ကာကွယ်မှုများကို အရေးတကြီး လုပ်ဆောင်ရန်နှင့် တိုက်ခိုက်သူနှင့်အရပ်သားများအကြား ပစ်မှတ်ခွဲခြားခြင်း၊ လိုအပ်မှသာ ပစ်ခတ်ခြင်း၊ အင်အားအလွန်အကျွံအသုံးမပြုခြင်းနှင့် အရပ်သားများကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ခြင်း အစရှိသည့် အခြေခံမူများကို လိုက်နာရန် ကုလသမဂ္ဂက ထပ်လောင်းတောင်းဆို တိုက်တွန်းအပ်ပါသည်။ ဖြစ်ပွားနေသော တိုက်ပွဲများကြောင့်အိုးအိမ်စွန့်ခွာထွက်ပြေးကြရသူများနှင့် တိုက်ပွဲဒဏ်ခံဒေသများတွင် ကျန်ရှိနေသူများသည် စားနပ်ရိက္ခာ၊ ရေ၊ နေစရာ၊ လောင်စာနှင့် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုများ အရေးပေါ်လိုအပ်လျက်ရှိကြပါသည်။ ဒေသခံများသည် ကူညီတုန့်ပြန်မှုများကို ချက်ချင်းလက်ငင်း လုပ်ဆောင်နိုင်ကြသော်လည်း လိုအပ်ချက်အားလုံး အထူးသဖြင့် ဝေးလံသောနေရာတွင် ရောက်ရှိနေသူများထံသို့ ရောက်ရှိရန် လိုအပ်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဒေသခံများ၏ ကူညီဆောင်ရွက်မှုများကို ပံ့ပိုးဖြည့်ဆည်းပေးရန် ကုလသမဂ္ဂနှင့် ယင်း၏မိတ်ဖက် အဖွဲ့အစည်းများတွင် စားနပ်ရိက္ခာ၊ အိုးအိမ်ဆိုင်ရာပစ္စည်းများနှင့် အခြားအခြေခံ ကယ်ဆယ်ရေးပစ္စည်းများအပါအဝင် လူသားချင်း စာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီများ အဆင်သင့်ရှိနေပါသည်။ ဆက်လက်ပေါ်ပေါက်နေသည့် လုံခြုံရေး အခြေအနေ၊ လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များက ချမှတ်ထားသည့် အသွားအလာကန့်သတ်ချက်များနှင့် လမ်းပန်း ဆက်သွယ်ရေးကောင်းမွန်မှုမရှိခြင်းများကြောင့် ဤအကူအညီများကိုပေးဝေရန် ကြန့်ကြာလျက် ရှိပါသည်။ လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီများနှင့် သွားရောက်ကူညီသူများကို ဘေးကင်းစွာသွားလာခွင့်ပြုရန် နှင့် ကုလသမဂ္ဂနှင့် မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများအား ကယားပြည်နယ်အပါအဝင် နိုင်ငံအတွင်းရှိ အခြားပြည်နယ်နှင့် တိုင်းဒေသကြီးများရှိ လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီများ အရေးတကြီး လိုအပ်နေသူများအားလုံးထံ အကူအညီများတိုက်ရိုက်သွားရောက်ပေးခွင့်ပြုရန် လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များအား ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့က တောင်းဆိုပါသည်။ ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ် မတ်လအတွင်းက ကုလသမဂ္ဂအတွင်းရေးမှူးချုပ်၏ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ အပစ်အခတ်ရပ်ရေး တောင်းဆိုမှုနှင့် ပြန်လည်ဖြစ်ပွားလာသော ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါနှင့် အခြားသော လူသားချင်း စာနာမှုဆိုင်ရာနှင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာပြသနာများကို ပူးပေါင်းရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းကြရန် တောင်းဆိုမှုကို ကုလသမဂ္ဂက ထပ်လောင်းတိုက်တွန်းတောင်းဆိုအပ်ပါသည်။
မြန်မာနိုင်ငံအရှေ့တောင်ပိုင်း၌ ဖြစ်ပေါ်နေသော လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အခြေအနေများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့၏ ထုတ်ပြန်ချက် (ရန်ကုန်) - မြန်မာနိုင်ငံအရှေ့တောင်ပိုင်းရှိ ကယားပြည်နယ်နှင့် အခြားဒေသများတွင် လျင်မြန်စွာဆိုးရွားလာသည့် လုံခြုံရေးနှင့် လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အခြေ အနေများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ကြီးကစိုးရိမ်လျက်ရှိပါသည်။ လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များက အရပ်သားများနေထိုင်ရာနေရာများသို့ ခွဲခြားမှုမရှိဘဲသိမ်းကြုံး တိုက်ခိုက်နေခြင်း များအပါအဝင် ကယားပြည်နယ်တွင် မကြာသေးမီက ဖြစ်ပွားလျှက်ရှိသော အကြမ်းဖက်မှုများကြောင့် ခန့်မှန်းခြေအားဖြင့် အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးနှင့် ကလေးငယ်စသည့် လူဦးရေ ၁၀၀,၀၀၀ ခန့် သည် ပြည်တွင်းတွင် နေရပ်စွန့်ခွာ တိမ်းရှောင်နေရပါသည်။ အိုးအိမ်စွန့်ခွာရသူအများစုမှာ ကယားပြည်နယ်နှင့် ယင်းနှင့်ထိစပ်ရာ ရှမ်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်းရှိ ဘေးကင်းလုံခြုံရာနယ်ခံများနှင့် သစ်တောများထဲတွင် ခိုလှုံနေထိုင်လျက်ရှိကြပါသည်။ ဤအရေးကိစ္စသည် မြန်မာနိုင်ငံ၏ အခြားဒေသများတွင် တွေ့မြင်ရပြီး ဖြစ်သကဲ့သို့ အိုးအိမ်စွန့်ခွာရသူများကို နယ်စပ်ဖြတ်ကျော်ထွက်ပြေးခိုလှုံရသည့် အခြေအနေသို့ တွန်းပို့နိုင်ပါသည်။ ပဋိပက္ခတွင် ပါဝင်ပတ်သက်သူအားလုံးအနေဖြင့် အရပ်သားများနှင့် အရပ်သားများနှင့်သက်ဆိုင်သော အခြေခံအဆောက်အဦများ၊ အထူးသဖြင့် ဆေးကုသရာနေရာများနှင့် ဆေးဝန်ထမ်းများ အစရှိသည့် အကာအကွယ်ပေးရမည့်အရာများကို အကာအကွယ်ပေးရန်အတွက် လိုအပ်သော အစီအမံနှင့် ကြိုတင်ကာကွယ်မှုများကို အရေးတကြီး လုပ်ဆောင်ရန်နှင့် တိုက်ခိုက်သူနှင့်အရပ်သားများအကြား ပစ်မှတ်ခွဲခြားခြင်း၊ လိုအပ်မှသာ ပစ်ခတ်ခြင်း၊ အင်အားအလွန်အကျွံအသုံးမပြုခြင်းနှင့် အရပ်သားများကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ခြင်း အစရှိသည့် အခြေခံမူများကို လိုက်နာရန် ကုလသမဂ္ဂက ထပ်လောင်းတောင်းဆို တိုက်တွန်းအပ်ပါသည်။ ဖြစ်ပွားနေသော တိုက်ပွဲများကြောင့်အိုးအိမ်စွန့်ခွာထွက်ပြေးကြရသူများနှင့် တိုက်ပွဲဒဏ်ခံဒေသများတွင် ကျန်ရှိနေသူများသည် စားနပ်ရိက္ခာ၊ ရေ၊ နေစရာ၊ လောင်စာနှင့် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုများ အရေးပေါ်လိုအပ်လျက်ရှိကြပါသည်။ ဒေသခံများသည် ကူညီတုန့်ပြန်မှုများကို ချက်ချင်းလက်ငင်း လုပ်ဆောင်နိုင်ကြသော်လည်း လိုအပ်ချက်အားလုံး အထူးသဖြင့် ဝေးလံသောနေရာတွင် ရောက်ရှိနေသူများထံသို့ ရောက်ရှိရန် လိုအပ်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဒေသခံများ၏ ကူညီဆောင်ရွက်မှုများကို ပံ့ပိုးဖြည့်ဆည်းပေးရန် ကုလသမဂ္ဂနှင့် ယင်း၏မိတ်ဖက် အဖွဲ့အစည်းများတွင် စားနပ်ရိက္ခာ၊ အိုးအိမ်ဆိုင်ရာပစ္စည်းများနှင့် အခြားအခြေခံ ကယ်ဆယ်ရေးပစ္စည်းများအပါအဝင် လူသားချင်း စာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီများ အဆင်သင့်ရှိနေပါသည်။ ဆက်လက်ပေါ်ပေါက်နေသည့် လုံခြုံရေး အခြေအနေ၊ လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များက ချမှတ်ထားသည့် အသွားအလာကန့်သတ်ချက်များနှင့် လမ်းပန်း ဆက်သွယ်ရေးကောင်းမွန်မှုမရှိခြင်းများကြောင့် ဤအကူအညီများကိုပေးဝေရန် ကြန့်ကြာလျက် ရှိပါသည်။ လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီများနှင့် သွားရောက်ကူညီသူများကို ဘေးကင်းစွာသွားလာခွင့်ပြုရန် နှင့် ကုလသမဂ္ဂနှင့် မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများအား ကယားပြည်နယ်အပါအဝင် နိုင်ငံအတွင်းရှိ အခြားပြည်နယ်နှင့် တိုင်းဒေသကြီးများရှိ လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီများ အရေးတကြီး လိုအပ်နေသူများအားလုံးထံ အကူအညီများတိုက်ရိုက်သွားရောက်ပေးခွင့်ပြုရန် လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များအား ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့က တောင်းဆိုပါသည်။ ၂၀၂၀ ပြည့်နှစ် မတ်လအတွင်းက ကုလသမဂ္ဂအတွင်းရေးမှူးချုပ်၏ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာ အပစ်အခတ်ရပ်ရေး တောင်းဆိုမှုနှင့် ပြန်လည်ဖြစ်ပွားလာသော ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါနှင့် အခြားသော လူသားချင်း စာနာမှုဆိုင်ရာနှင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာပြသနာများကို ပူးပေါင်းရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းကြရန် တောင်းဆိုမှုကို ကုလသမဂ္ဂက ထပ်လောင်းတိုက်တွန်းတောင်းဆိုအပ်ပါသည်။
1 of 5
Press Release
21 May 2021
Statement by the United Nations in Myanmar on the situation in Mindat, Chin State
(Yangon): The United Nations in Myanmar is alarmed by the humanitarian impact of ongoing violence in the town of Mindat in Chin State in western Myanmar, following reports of indiscriminate attacks by the security forces against civilians and resulting population displacement and civilian casualties.
Local sources indicated that close to 4,000 people have been internally displaced since the hostilities escalated in the town of Mindat on 12 May, with an unconfirmed number, believed to be in thousands, hiding in nearby forests and mountains in search of safety and protection. A higher number of civilians remain in Mindat as they were reportedly not allowed to leave during the height of the hostilities.
There are reports of houses and other civilian property damaged, destroyed or occupied by security forces. An unconfirmed number of men, women, and children have lost their lives or sustained injuries because of the violence. The United Nations is also concerned by reports about the security forces using civilians as human shields and incidents of sexual assault perpetrated against women and girls.
People who have already fled and others who remain are in urgent need of food, water, shelter, access to healthcare and gender-based violence and psychological support. The United Nations and humanitarian partners are making efforts to assess and address these needs; however, humanitarian access challenges, including due to insecurity and road blockages, are complicating these efforts.
The United Nations calls on security forces to urgently take all necessary measures and precautions to spare civilians and civilian infrastructure, and to adhere to the fundamental principles of distinction, necessity, proportionality and protection.
We also call upon security forces to allow civilians who choose to leave areas of danger to do so without obstruction or delay, securing their safety, and to ensure that those who are injured are transferred to a medical facility situated in a safe area.
We urge everyone involved to facilitate the delivery of relief by the United Nations and all humanitarian partners to people fleeing the violence, those trapped in their homes and everyone affected, by ensuring safe and unhindered humanitarian access.
The United Nations reiterates its strong commitment to continue making all efforts to provide humanitarian assistance and protection services to people in need wherever they may be, guided by the internationally recognized principles of humanity, impartiality, neutrality and independence.
ချင်းပြည်နယ်၊ မင်းတပ်မြို့တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသော အခြေအနေများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ မြန်မာနိုင်ငံဆိုင်ရာ ကုသလမဂ္ဂ၏ ထုတ်ပြန်ချက်
(ရန်ကုန်)။ မြန်မာနိုင်ငံ အနောက်ဘက်ရှိ ချင်းပြည်နယ် မင်းတပ်မြို့တွင် လုံခြုံရေး တပ်ဖွဲ့များက အရပ်သားများအပေါ် ခွဲခြားမှုမရှိဘဲ တိုက်ခိုက်မှုကြောင့် နေရပ်စွန့်ခွာထွက်ပြေးခြင်းများနှင့် အရပ်သားများထိခိုက်သေဆုံးမှုများ ရှိကြောင်းသိရှိရပါသည်။ ယင်းကဲ့သို့ ဆက်တိုက်ဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသော အကြမ်းဖက်မှုများ၏ အကျိုးဆက်များ အပေါ် မြန်မာနိုင်ငံဆိုင်ရာ ကုလသမဂ္ဂက စိုးရိမ်လျက်ရှိပါသည်။
မေလ ၁၂ ရက်နေ့မှစ၍ မင်းတပ်မြို့တွင် ပစ်ခတ်မှုများအရှိန်မြင့်တက်လာရာမှ လူပေါင်း ၄,၀၀၀ ခန့် နေရပ်စွန့်ခွာခဲ့ရသည်ဟု ဒေသခံများက သတင်းပေးပို့ခဲ့ပါသည်။ နေရပ်စွန့်ခွာသူ အရေအတွက်ကို အတည်မပြုနိုင်သေးသော်လည်း ထောင်နှင့်ချီမည်ဟု ခန့်မှန်းထားပါသည်။ ၎င်းတို့သည် အနီးအနားရှိ တောတောင်များထဲတွင် ဘေးရန်ကင်းပြီး အကာအကွယ်ရယူနိုင်ရန် ပုန်းခိုနေရလျက်ရှိပါသည်။ မင်းတပ်မြို့တွင်မူ အရပ်သားအများအပြားကျန်ရှိနေပြီး ပစ်ခတ်မှုများ ဖြစ်ပေါ်စဉ်အတွင်း ထွက်ပြေးခွင့်မရှိခဲ့ကြကြောင်း သိရှိရပါသည်။
လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များကြောင့် အရပ်သားများ၏ အိုးအိမ်စည်းစိမ်များ ပျက်စီးခြင်း၊ အဖျက်အဆီးခံရခြင်းနှင့် သိမ်းယူခံရခြင်းများရှိကြောင်း သတင်းပေးပို့ချက်များလည်း ရှိပါသည်။ အကြမ်းဖက်မှုများကြောင့် အပြင်းအထန် ဒဏ်ရာရ၊ အသက်ဆုံးရှုံးသွားသည့် အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးနှင့် ကလေးသူငယ်များရှိပြီး အရေအတွက်ကိုမူ အတည်မပြုနိုင်သေးပါ။ အရပ်သားများကို ပစ်ခတ်မှုများတွင် လူသားဒိုင်းသဖွယ် အကာအကွယ်ယူခြင်းနှင့် အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးများအပေါ် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကျူးလွန်ခြင်းများရှိနေသည်ဆိုသည့် သတင်းများအပေါ်လည်း ကုလသမဂ္ဂက စိုးရိမ်လျက်ရှိပါသည်။
ထွက်ပြေးသွားရသူများနှင့် ကျန်ခဲ့သူများပါ စားနပ်ရိက္ခာ၊ ရေ၊ ခိုလှုံရာနေရာနှင့် ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုများ အရေးတကြီး လိုအပ်လျက်ရှိပြီး လိင်အခြေပြု အကြမ်းဖက်မှုဆိုင်ရာနှင့် လူမှုစိတ္တပိုင်းဆိုင်ရာ အကူအညီများလည်း လိုအပ်နေပါသည်။ ကုလသမဂ္ဂနှင့် လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများသည် လိုအပ်ချက်များ လေ့လာဆန်းစစ်ပြီး ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ရန် ကြိုးပမ်းအားထုတ်လျက်ရှိပါသည်။ သို့ရာတွင် လုံခြုံရေးအခြေအနေနှင့် လမ်းပိတ်ဆို့မှုများအပါအဝင် လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီပေးနိုင်ရေး သွားလာခွင့် အခက်အခဲများကြောင့် နှောင့်နှေးကြန့်ကြာမှုများဖြစ်နေပါသည်။
လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့များအနေဖြင့် အရပ်သားများနှင့် အများပြည်သူပိုင်အဆောက်အဦများကို မထိခိုက်စေရန် လိုအပ်သလို ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း ဆောင်ရွက်ရန်နှင့် တိုက်ခိုက်သူနှင့်အရပ်သားများအကြား ပစ်မှတ်ခွဲခြားခြင်း၊ လိုအပ်မှသာလျှင် ပစ်ခတ်ခြင်း၊ အင်အားအလွန်အကျွံအသုံးမပြုခြင်းနှင့် အရပ်သားများကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ခြင်း အစရှိသည့် အခြေခံ မူဝါဒများကို လိုက်နာရန် ကုလသမဂ္ဂက တောင်းဆိုလိုက်ပါသည်။
ထို့အပြင် အန္တရာယ်ရှိသည့် နေရာများမှ ထွက်ခွာချင်သည့် အရပ်သားများကို တားဆီးခြင်း သို့မဟုတ် ကြန့်ကြာစေခြင်းများမဖြစ်စေဘဲ ခွင့်ပြုပေးရန်၊ ၎င်းတို့၏ ဘေးကင်းမှုအတွက် လုံခြုံရေးယူပေးရန်၊ ဒဏ်ရာရရှိသူများကို ဘေးကင်းလုံခြုံသည့် ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်ရာ နေရာများဆီသို့ လွှဲပြောင်း ပို့ဆောင်ပေးရန် ထပ်မံတောင်းဆိုလိုက်ပါသည်။
အကြမ်းဖက်မှုများမှ ထွက်ပြေးရသူများ၊ မိမိတို့၏ နေအိမ်များထဲတွင် ပိတ်မိနေသူများနှင့် ထိခိုက်သူအားလုံးကို ကုလသမဂ္ဂနှင့် လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာလုပ်ငန်းများ လုပ်ကိုင်သည့် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များက ကယ်ဆယ်ရေး လုပ်ငန်းများ လုပ်ဆောင်ပေးရာတွင် ပါဝင်ပတ်သက်သူအားလုံးအနေဖြင့် အကူအညီပေးရန်နှင့် ဘေးကင်းပြီး နှောင့်နှေးကြန့်ကြာမှုမရှိသည့် လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီပေးနိုင်ရေး သွားလာခွင့်များ ပေးပါရန် မိမိတို့က တိုက်တွန်းလိုက်ပါသည်။
ကုလသမဂ္ဂသည် လူသားချင်းစာနာခြင်း၊ ခွဲခြားမှုမရှိခြင်း၊ ကြားနေခြင်း နှင့် လွတ်လပ်ခြင်း အစရှိသည့် နိုင်ငံတကာ အသိအမှတ်ပြု မူဝါဒများနှင့်အညီ မည့်သည့်နေရာတွင်မဆို အကူအညီလိုအပ်နေသူများကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးသည့်ဝန်ဆောင်မှုများနှင့် လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အကူအညီပေးရေး ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုများကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်သွားမည်ဖြစ်ကြောင်း ခိုင်မာသော သန္နိဌာန်အား ထပ်လောင်း အတည်ပြုလိုက်ပါသည်။
1 of 5
Latest Resources
1 / 11
Resources
12 January 2021
Resources
18 November 2020
1 / 11