United Nations in Myanmar

The Sustainable Development Goals are a global call to action to end poverty, protect the earth’s environment and climate, and ensure that people everywhere can enjoy peace and prosperity. These are the goals the UN is working on in Myanmar:

Learn more

Publication

01 September 2021

2020 UN Country Annual Results Report Myanmar

The UN Annual Results Report for Myanmar highlights the UN’s contribution to the advancement of the Sustainable Development Goals in 2020. The report summarizes the key results achieved by the UN in terms of contributions to Myanmar’s COVID-19 response as well as other national development priorities. In addition, it provides an overview of the UN’s key development and humanitarian partners and an overview of the UN’s spending across agencies in 2020.

1 of 2

Press Release

29 September 2021

Myanmar: UN report calls for urgent action to end human rights catastrophe

Released for the 48th regular session of the UN Human Rights Council, the report describes the situation in Myanmar, which is also facing an economy in freefall and the devastating impact of the COVID-19 pandemic – as “a human rights catastrophe that shows no signs of abating.” Relying heavily on the use of lethal force and mass arrests, military authorities have perpetrated the vast majority of human rights violations documented since the 1 February coup. Serious violations have been committed – of the rights to life, liberty and security of person, the prohibition against torture, the right to a fair trial, as well as the rights to freedom of expression and freedom of peaceful assembly. In recent weeks, there has been further intensification of military activity, as well as resistance by armed groups. “There is no sign of any efforts by the military authorities to stop these violations nor implement previous recommendations to tackle impunity and security sector reform,” High Commissioner Michelle Bachelet said. “This underscores the urgent need for strong accountability measures. It also runs in the face of commitments made to ASEAN leaders to cease the violence and begin a constructive dialogue among all parties,” she added, referring to the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN). The report, which covers the period ranging from the coup until mid-July, is based on interviews with over 70 victims and witnesses to human rights violations, as well as remote monitoring, credible open sources, and meetings with a range of stakeholders. When peaceful protests began nationwide in February, military authorities initially used less-lethal weapons in an unnecessary and disproportionate manner and conducted neighbourhood raids, creating an atmosphere of terror. But the tactics swiftly evolved into systematic, targeted killings and relying on lethal force - including semi-automatic rifles and snipers against protesters. More than 1,120 people have been killed since the coup. In multiple incidents on 27 March, for example, as the nation marked Armed Forces Day, the military attacked peaceful protesters in 12 of Myanmar's 15 states, regions and union territory, killing at least 130 people in the single bloodiest day since the coup. Opening fire without warning, security forces shot people as they were running away or helping the injured. Among the dead were at least 17 children. Victims of attacks carried out by security forces have often sustained wounds to their heads and torsos, indicating that they were targeted for maximum harm. Security forces have attacked medical equipment and facilities and health workers. The military has also used, against protesters, weapons that are designed to be employed in military confrontations. On 9 April, security forces in the central town of Bago fired grenade launchers and artillery shells into residential areas where demonstrators had erected roadblocks, reportedly killing at least 82 people. Military authorities have also arrested over 8,000 people, including elected officials, protesters and journalists during arrests and raids. At least 120 people have reportedly died in custody, and some have been denied access to medical treatment. Credible reports indicate that security forces have consistently used interrogation techniques that may amount to torture or ill-treatment, among them beating detainees, depriving them of food, water and sleep for days at a time. The military's use of lethal force against protesters has prompted some opponents of the coup to take up arms, leading to clashes across the country. Fighting between the military and ethnic armed groups has also increased exponentially since the coup, displacing thousands, particularly in Kayin, Shan and Kachin State, where the military has carried out indiscriminate airstrikes and artillery barrages, killing civilians. “The national consequences are terrible and tragic – the regional consequences could also be profound," Bachelet said. “The international community must redouble its efforts to restore democracy and prevent wider conflict before it is too late.” ENDS * Full report to the Human Rights Council Bachelet’s statement to the Human Rights Council delivered at 10h00 Thursday (23 September 2021) in Geneva Video interview James Rodehaver, head of the Myanmar team at the UN Human Rights Office:

1 of 2

Story

18 October 2021

UNICEF relief supplies reach desperate families cut off in Chin State, Myanmar

အောက်တွင် မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်။ *The names of the family have been changed to protect confidentiality. When conflict escalated between local armed groups and the Myanmar Armed Forces in the small mountain town of Mindat in the western State of Chin, Hay Mar, and her family decided to flee their home like most residents of the town. As the sounds of gunfire and explosions became louder, Htun, her five-year-old son, froze with fear and Hay Mar had to put him on her back and run as fast as she could into the dense forest near their home with the rest of the family. Those left behind were the most vulnerable - mostly the elderly and heavily pregnant women. “My mother-in-law could have run with us, but she said she didn’t want to. She wanted to stay in her home”, said Hay Mar. Like thousands of others, Hay Mar and her husband made makeshift shelters for their three children in the forest, but they had little protection from the monsoon rains that had just begun. Fortunately, after a couple of weeks, the family found refuge in a friend’s home in a nearby village. Humanitarian aid getting through despite conflict and pandemic In Mindat, martial law has been declared since May 2021 and alongside continuing armed clashes, the town has also been caught up in Myanmar’s devasting third wave of the COVID-19 pandemic. According to a United Nations humanitarian report, an estimated three million people in Myanmar need assistance and Mindat is reportedly one of the worst affected places in the country. This means there are several families like Hay Mar who are in urgent need of support. In August, The United Nations Children’s Fund (UNICEF) gained access to Mindat for the first time since February 2021 to deliver urgent humanitarian relief supplies to displaced persons in 10 camps for internally displaced people. UNICEF distributed critical supplies including multi-micronutrient tablets to pregnant and lactating women, a four-month supply of multi-micronutrient powder sachets for children under the age of five, hygiene kits that included 10-litre and 20-litre plastic buckets and water purification sachets, child protection and early childhood education kits for children and adolescents, including stationery and toys for the younger children. During this mission, UNICEF had hoped to reach more camps, but the continued operational disruptions did not allow the agency to access them. UNICEF, however, will remain committed to providing help to many children and families who are being forced to make temporary homes in these camps, often without even the most basic services. What does the future hold? “If we live in this situation, how will my children grow? I’m very worried about their future. I just want to live in peace.” Over two weeks had passed since Hay Mar and her family had to flee Mindat and she began to worry about her mother-in-law. With her three children, Hay Mar decided to return to the town to look for her. Htun, her youngest, was petrified as they re-entered their hometown, but he is now slowly showing signs of overcoming the trauma and returning to being the lively boy he once was, said Hay Mar. But while she is happy to see these positive changes in her son, she is unsure how long this period of peace and calm will last. Like most of the other children in Mindat, her two older children, aged 12 and 17, have now been out of school for almost two years. First, it was the pandemic that halted their education and lives, and now, there is a security situation threatening their safety. “If we live in this situation, how will my children grow? I’m very worried about their future. I just want to live in peace,” said an anxious Hay Mar, echoing the thoughts and voices of mothers across Myanmar. မြန်မာနိုင်ငံ၊ ချင်းပြည်နယ်ရှိ ပဋိပက္ခများကြောင့် စားနပ်ရိက္ခာများ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ဖြတ်တောက်ခံထားရသည့် မိသားစုများထံသို့ ယူနီဆက် ကယ်ဆယ်ရေးပစ္စည်းများရောက်ရှိ (လုံခြုံရေးအရ မိသားစု၏ အမည်များကို ပြောင်းလဲထားပါသည်) ချင်းပြည်နယ်အနောက်ပိုင်းက တောင်ပေါ်မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ဖြစ်တဲ့ မင်းတပ်မြို့မှာ ဒေသခံ လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့တွေနဲ့ မြန်မာစစ်တပ်ကြား ပဋိပက္ခများ အရှိန်မြင့်လာချိန်မှာ ဟေမာနဲ့ သူ့မိသားစုဟာ မြို့ခံအများစုလိုပဲ အိမ်တွေကိုစွန့်ခွာထွက်ပြေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါးနှစ်အရွယ် သူ့သားအငယ်ဆုံးလေး ထွန်းဟာ သေနတ်သံတွေနဲ့ ပေါက်ကွဲသံတွေ ပိုပြီးကျယ်လောင်လာချိန်မှာ အကြောက်လွန်ပြီး အငိုအရယ်မရှိ ကြက်သေသေသွားခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဟေမာက သားလေးကို ကျောပိုးပြီး ကျန်တဲ့မိသားစုတွေနဲ့အတူ အိမ်အနီးက တောထဲကို တတ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး ပြေးခဲ့ရပါတယ်။ ကျန်နေခဲ့ကြတဲ့သူတွေကလဲ အားနည်းထိခိုက်လွယ်ဆုံးသူတွေဖြစ်ပြီး အများစုကတော့ သက်ကြီးရွယ်အိုတွေရယ်၊ ကိုယ်ဝန်အရင့်အမာနဲ့ အမျိုးသမီးတွေရယ်ပဲဖြစ်ပါတယ်။ “ကျွန်မယောက္ခမကြီးက ကျွန်မတို့နဲ့အတူ ပြေးလို့ရပေမဲ့ သူကမပြေးချင်ဘူး၊ သူ့အိမ်မှာပဲနေခဲ့ချင်တယ်လို့ပြောတယ်” လို့ ဟေမာက ပြောပြပါတယ်။" အခြားထောင်ပေါင်းများစွာသောလူတွေလိုပဲ ဟေမာနဲ့ ခင်ပွန်းဖြစ်သူက တောထဲမှာ သူတို့ကလေးသုံးယောက်အတွက် ယာယီတဲလေးတစ်ခုဆောက်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့သည့်အချိန်မှ စကာစ မုတ်သုန်မိုးအတွက်တော့ အကာအကွယ်က မလုံလောက်ပါဘူး။ ကံကောင်းတာက နှစ်ပတ် သုံးပတ်ကြာပြီးနောက်မှာ ဟေမာတို့မိသားစု အနီးအနားရွာတစ်ရွာက မိတ်ဆွေတစ်ဦးရဲ့အိမ်မှာ ခိုလှုံခွင့်ရခဲ့တာပဲဖြစ်ပါတယ်။ ပဋိပက္ခနဲ့ ကပ်ဘေးများကြားမှပင် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားရေး အကူအညီများ ရောက်ရှိ မင်းတပ်မြို့မှာ မာရှယ်လောအမိန့်ကြေညာထားပြီး လက်နက်ကိုင်တိုက်ပွဲများ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားနေသလို ဒီဒေသမှာ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ ကိုဗစ်-၁၉ တတိယလှိုင်း ရိုက်ခတ်တဲ့ဒဏ်ကိုလည်း ခံခဲ့ရပါတယ်။ ကုလသမဂ္ဂ လူသားချင်းစာနာထောက်ထားရေးအစီရင်ခံစာအရ မြန်မာနိုင်ငံက လူပေါင်း သုံးသန်းခန့်နီးပါးက အကူအညီလိုအပ်မယ်လို့ မှန်းဆထားပါတယ်။ မင်းတပ်မြို့ဟာ မြန်မာနိုင်ငံက အဆိုးဝါးဆုံး ထိခိုက်ခံရတဲ့နေရာတွေထဲက တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာ ဟေမာတို့မိသားစုလိုပဲ အရေးပေါ် အကူအညီတွေ လိုအပ်နေတဲ့ မိသားစုတွေ အများကြီးရှိနေတယ်ဆိုတာကို ပြနေပါတယ်။ သြဂုတ်လထဲမှာ ယူနီဆက်က မင်းတပ်မြို့ရှိ စစ်ရှောင်စခန်း ၁၀ ခုရှိ နေရပ်စွန့်ခွာသူများထံ ၂၀၂၁ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလ မှစပြီး ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် အရေးပေါ် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားရေး အကူအညီများ ပေးပို့နိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ယူနီဆက်က ကိုယ်ဝန်ဆောင်နဲ့ နို့တိုက်မိခင်တွေအတွက် ဘက်စုံအနုအာဟာရဆေးပြားများ၊ အသက် ငါးနှစ်အောက်ကလေးတွေအတွက် လေးလစာ အနုအာဟာရမှုန့်အထုပ်ငယ်များ၊ ၁၀ လီတာနဲ့ လီတာ ၂၀ ဆန့် ပလတ်စတစ်ရေပုံးများနဲ့ ရေသန့်ဆေးအထုပ်ငယ်များ ပါဝင်တဲ့ တစ်ကိုယ်ရေသန့်ရှင်းရေးသုံးပစ္စည်းများ၊ ကလေးငယ်များနဲ့ ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်များအတွက် ကလေးသူငယ်များအား အကာအကွယ်ပေးခြင်းနှင့် အစောပိုင်းကလေးဘဝအရွယ်ဆိုင်ရာ ပညာရေးပစ္စည်းများ၊ စာရေးကိရိယာများနဲ့ ကစားစရာများ စတဲ့ အရေးပါတဲ့ ပံ့ပိုးရေးပစ္စည်းများကို ဖြန့်ဝေပေးခဲ့ပါတယ်။ ယူနီဆက်က နောက်ထပ်စစ်ဘေးရှောင်စခန်းများထံ အကူအညီများပေးနိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ထားခဲ့ပေမဲ့ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အခက်အခဲများစွာကြောင့် မရောက်ရှိနိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့လည်း အခြေခံအကျဆုံး ဝန်ဆောင်မှုတွေကိုတောင် မရရှိဘဲ စစ်ရှောင်စခန်းတွေမှာ ယာယီနေထိုင်နေကြရသူ ကလေးများစွာနဲ့ မိသားစုတွေအတွက် အကူအညီများပေးနိုင်ရန် ယူနီဆက်က မရပ်မနား ဆက်လက်ဆောင်ရွက်သွားမှာဖြစ်ပါတယ်။ အနာဂါတ်ကာလမှာ ဘာတွေဖြစ်လာမှာလဲ..? “ကျွန်မတို့ ဒီအခြေအနေမှာ ဆက်နေမယ်ဆိုရင် ကျွန်မကလေးတွေ ဘယ်လိုကြီးပြင်းလာရမှာလဲ ကျွန်မတို့အနာဂတ်အတွက် သိပ်စိတ်ပူတယ်၊ ကျွန်မ အေးအေးချမ်းချမ်းလေးပဲ နေချင်တာပါ။” ဟေမာတို့မိသားစု မင်းတပ်မြို့ကနေ စွန့်ခွာထွက်ပြေးလာတာ နှစ်ပါတ်ကျော်ကာလကိုရောက်လာပါပြီ။ ‌မြို့ထဲမှာကျန်ခဲ့တဲ့ ယောက္ခမဖြစ်သူကို စိုးရိမ်တဲ့အတွက် ကလေးသုံးယောက်နဲ့အတူ မင်းတပ်ကိုပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဟေမာ့ရဲ့ အငယ်ဆုံးသားလေးဖြစ်တဲ့ ထွန်းက သူတို့ဇာတိမြို့ကိုပြန်ဝင်လာချိန်မှာပဲ အကြောက်လွန်ပြီး တုန်လှုပ်သွားခဲ့ပါတယ်။ အခုကတော့ သူရဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာကို ကျော်ဖြတ်နိုင်တဲ့ လက္ခဏာတွေကို ပြသလာပြီး အရင်ကလို ပျော်ပျော်နေတတ်တဲ့ကလေးလေး ပြန်ဖြစ်လာပါပြီလို့ ဟေမာက ပြောပြပါတယ်။ ထွန်းရဲ့ ကောင်းတဲ့ပြောင်းလဲမှုတွေအတွက် ဟေမာက ပျော်ပေမယ့် ဒီအခြေအနေကဘယ်လောက်ထိ ကြာမလဲဆိုတာ သူသေချာမသိဘူးလို့ ဖြည့်စွက်ပြောပါတယ်။ မင်းတပ်က ကလေးအများစုလိုပဲ သူ့ရဲ့နောက်ကလေးနှစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ အသက် ၁၂ နှစ်နဲ့ ၁၇ နှစ်အရွယ် ကလေးနှစ်ယောက်က ကျောင်းမတက်ရတာ နှစ်နှစ်နီးပါးရှိနေပါပြီ။ အစကတော့ ကပ်ရောဂါကြောင့် သူတို့အိမ်ပြန်လာကြတာပါ၊ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာတော့ လုံခြုံရေးအခြေအနေ ခြိမ်းခြောက်မှုတွေကြောင့်ဖြစ်ပါတယ်။ “ကျွန်မတို့ ဒီအခြေအနေမှာ ဆက်နေမယ်ဆိုရင် ကျွန်မကလေးတွေ ဘယ်လိုကြီးပြင်းလာရမှာလဲ” လို့ စိုးရိမ်ပူပန်စွာနဲ့ ဟေမာက မေးခဲ့ပါတယ်။ “ကျွန်မတို့အနာဂတ်အတွက် သိပ်စိတ်ပူတယ်၊ ကျွန်မ အေးအေးချမ်းချမ်းလေးပဲ နေချင်တာပါ။” လို့ မြန်မာနိုင်ငံက မိခင်အများစုရဲ့ သောကတွေကို ထင်ဟပ်အောင်ပြောပြသွားပါတယ်။

1 of 5

Story

15 October 2021

The ILO in Action: Boosting family finances to tackle child labour

This year, the International Labour Organization (ILO), in collaboration with the Alliance 8.7 global partnership, launched the International Year for the Elimination of Child Labour 2021 to encourage legislative and practical actions to eradicate child labour worldwide. The ILO in Myanmar has been spearheading efforts with partners to implement action to ensure children are protected from child labour within the current constraints and challenges brought about by the military takeover as well as COVID-19. The ILO is providing direct services in three pilot areas including formal and non-formal education support for children, vocational training and life skills to youth, and livelihoods training for adults. In addition, more than 150 households have received management and skills training. The ILO’s SCORE Project also delivered Business Eye Opener training of trainers to be rolled out in remote villages to support youth and vulnerable families with starting small businesses using locally available resources. A key emergency response has also been supporting families in coping with the pressure of COVID-19 on their economic livelihoods, including awareness-raising and supporting seed funds to kickstart pilot initiatives during 2020 and 2021. The International Year was unanimously adopted in a UN General Assembly resolution in 2019. A main aim of the year is to urge governments to do what is necessary to achieve Target 8.7 of the UN Sustainable Development Goals (SDGs), which includes ending child labour in all its forms by 2025." ILO Myanmar delivers three child labour projects: The Myanmar Project on the Elimination of Child Labour (My-PEC), funded by the US Department of Labour, Achieving Reduction of Child Labour in Support of Education: Programme to reduce the worst forms of child labour in agriculture, funded by the Government of Japan, and Asian Regional Child Labour Programme (ARC), funded by the Foreign, Commonwealth and Development Office of the UK Government. For more information, please contact Anne Boyd boyda@ilo.org

1 of 5

Story

15 October 2021

In Photos: Rising food insecurity hits the poorest hard in Myanmar's urban areas (Burmese)

ကုလသမဂ္ဂစားနပ်ရိက္ခာအစီအစဉ် (WFP) သည် စားနပ်ရိက္ခာအထောက်အပံ့မစ်ရှင်တစ်ခုအနေဖြင့် ရန်ကုန်မြို့အစွန်အဖျားရှိ ဆင်းရဲနွမ်းပါးသော ရပ်ကွက်တစ်ခုကို မကြာသေးမီကသွားရောက်ခဲ့စဥ်တွင် လူငယ်မိသားစုတစ်စုနှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ရသည်။ ကိုမင်းနှင့် မမိုးတို့တွင် ကလေးငယ်နှစ်ယောက်ရှိပြီး၊ အိမ်နီးချင်းမိသားစုများကဲ့သို့ပင် ဖေဖေါ်ဝါရီလကတည်းက ဝမ်းရေးအတွက် ကြိုးစားရုန်းကန်နေရသည်။ WFP အနေဖြင့် ၎င်းတို့မိသားစု၏ နေ့စဉ်ဘ၀နေထိုင်လှုပ်ရှားမှုများအကြောင်း တစေ့တစောင်းမြင်တွေ့ခွင့်ရရှိခဲ့သလို၊ WFP ၏ အထောက်အပံ့ဖြင့် တစ်မိသားစုလုံးအတွက် လုံလောက်သောစားနပ်ရိက္ခာ ရရှိခဲ့သည်ကြောင့် ၀မ်းနည်းခြင်းနှင့်ပျော်ရွှင်ခြင်း ဖြစ်စေခဲ့ရကြောင်း သိရှိခွင့်ရရှိခဲ့ပါသည်။ နိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံး၌ ဖြစ်ပွားနေသောကိစ္စများစွာထဲမှ ကိုမင်းနှင့်မမိုးတို့၏ ဇာတ်လမ်းသည် ဥပမာတစ်ခုသဖွယ်ဖြစ်ပါသည်။ ပဋိပက္ခဖြစ်ပွားနေသည့် ဒေသများနှင့် မြို့ပြဒေသများရှိ ထိခိုက်ခံရသောလူထုအတွက် စားနပ်ရိက္ခာအထောက်အပံ့များကို ဆက်လက်တိုးမြှင့်ပေးအပ်သွားရမည်ဖြစ်ပါသည်။ ရန်ကုန်မြို့အစွန်အဖျား ဆင်းရဲနွမ်းပါးသောရပ်ကွက်တစ်ခုရှိ မိသားစုအိမ်မှ မမိုး အပြင်ထွက်သွားလာခြင်းမရှိသည်မှာ လအတန်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမင်းသည် ပန်းရံအလုပ်သမားတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး၊ ယခုအခါ ကြုံရာကျပန်း အလုပ်များစွာကို လုပ်ကိုင်ရင်း ဝင်ငွေရှာဖွေနေရသည်။ ယနေ့တွင်လည်း မမိုးတစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း သား၊ သမီးတို့နှင့်အတူ အိမ်တွင်ရှိနေသည်။ ကိုမင်းသည် မိသားစုဝမ်းရေးအတွက် အပြင်ထွက်သွားသော်လည်း ငွေအနည်းငယ်မျှသာရှိသော ၎င်းတို့ မိသားစုအဖို့ စျေးသို့သွားနိုင်ဦးမည် မဟုတ်ပေ။ ကိုမင်းတစ်ယောက် အနီးအနားရှိရွှံ့ဖုံးနေသောမြေကွက်လပ်တစ်ခုတွင် ကန်စွန်းရွက် လက်တစ်ဆုပ်စာဆွတ်ခူးပြီး အိမ်အပြန်လမ်းတွင် ရပ်ကွက်ထဲရှိ စျေးဆိုင်မှ မိသားစု‌လေးယောက်စားလောက်ရုံ ကြက်ဥလေးလုံးနှင့် ဆီအနည်းငယ် ၀င်ဝယ်သည်။ ၂၀၂၁ ခုနှစ် ဖေဖော်ဝါရီလမှစတင်၍ မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံးတွင် စားသောက်ကုန်ဈေးနှုန်းများ မြင့်တက်လာခဲ့ပြီး အဆင်းရဲဆုံးသောသူများအနေဖြင့် အခြေခံအစားအစာများကိုပင် ဝယ်ယူရန်လက်လှမ်းမမီတော့ပေ။ ဇန်နဝါရီလနှင့်ယှဥ်လျှင် စားဆီဈေး ၆၀ ရာခိုင်နှုန်းမြင့်တက်ခဲ့ပြီး၊ ဆန်စျေး ၁၆ ရာခိုင်နှုန်းနီးပါး မြင့်တက်ခဲ့သည်။ ယေဘူယျအားဖြင့် အခြေခံစားသောက်ကုန်များ၏ ကုန်ကျစရိတ်‌စျေးနှုန်းသည် ဇန်နဝါရီလနှင့်နှိုင်းယှဥ်လျှင် ၂၀ ရာခိုင်နှုန်းအထိ မြင့်တက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုမင်းအိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ မမိုးက နေ့လယ်စာအတွက်စတင် ပြင်ဆင်တော့သည်။ သူမသည် ကြက်ဥမွှေကြော်လုပ်ရန်အတွက် ကြက်ဥများကိုဖောက်လိုက်ပြီး လှီးထားသော ကြက်သွန်နီများဖြင့် ‌ရောကြော် သည်။ ထို့နောက် လွန်ခဲ့သောရက်အနည်းငယ်က WFP ထံမှ ရရှိထားသော ဆန်ဖြင့် ထမင်းချက်ကာ ကန်စွန်းရွက်ရေ‌နွေးဖျော၊ ငါးပိရည်တို့ဖြင့် နေ့လည်စာပြင်ဆင်သည်။ “ကျွန်မတို့မိဘတွေက မစားဘဲ နေလို့ရတယ် ကလေးတွေက နေမှ မနေတာ။ အဲ့လိုပဲ လိုက်ရှာပြီးတော့ ကျွေးရတာပဲ။” ဟု မမိုးကပြောသည်။ ကိုမင်းနှင့် မမိုးတို့ကဲ့သို့ပင် အခြားသောမိဘများသည် ၎င်းတို့၏ ကလေးများအား ထမင်းဟင်းဝဝလင်လင်ကျွေးမွေးနိုင်ရေးအတွက် အစားလျှော့စားရခြင်း၊ နေ့စာညစာပေါင်းစားရခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်နေကြရသည်။ ထို့အတူ ဝမ်းရေးကိစ္စအတွက်ပင် ငွေချေးခြင်း၊ စုဆောင်းထားသည်များကို ထုတ်သုံးရခြင်း၊ ပိုင်ဆိုင်မှုများအား ရောင်းချရခြင်းတို့ကို လုပ်ဆောင်နေကြရသည်။ “ဒီနားက ပတ်ဝန်းကျင်တော်တော်များများကတော့ အဆင်မပြေဘူး။ ရုန်းကန် နေကြရတာပဲ။” ဟု မမိုးကဆိုသည်။ “အဲ့လိုမျိုး မရှိတဲ့အချိန်ကြရင်တော့ မျှတစားရတာပဲ ထမင်းတစ်ပန်းကန်ရရ။ အဲ့လိုမျိုး။” အဆိုပါစိန်ခေါ်မှုများကို ကူညီဖြေရှင်းပေးရန်အတွက် WFP သည် အဓိကအားဖြင့် မြို့ပြလူဦးရေ (၂) သန်းအတွက် အထောက်အပံ့များကို တိုးမြှင့်ပေးအပ်သွားနိုင်ရေး ကြိုးပမ်းလျက်ရှိပါသည်။ WFP အနေဖြင့် ယခုအချိန် ထိ ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး လှိုင်သာယာမြို့နယ်၊ ဒဂုံဆိပ်ကမ်းမြို့နယ်၊ ဒလမြို့နယ် နှင့် မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး မဟာအောင်မြေမြို့နယ်နှင့် အောင်မြေသာဇံမြို့နယ် တို့တွင်နေထိုင်ကြသော လူဦးရေပေါင်း (၁) သန်း ခန့်အတွက် စားနပ်ရိက္ခာများ ပေးအပ်ထောက်ပံ့နိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ “ဒီလိုလာပြီးတော့ လှူပေးတဲ့အတွက်လည်း အဲ့နေ့တုန်းကဆို သမီး မျက်ရည်တောင်ကျတယ် ။ လာမေးပြီး နေ့ခင်းကျ လိုက်စဉ်းစားပြီးတော့ စိတ်ထဲမကောင်းဘူး ၊ ဝမ်းလည်းဝမ်းသာပြီးတော့ သမီး မျက်ရည်တောင်ကျတယ် အဲ့နေ့တုန်းက” ဟု မမိုးက ပြောသည်။ ကုလသမဂ္ဂကမ္ဘာ့စားနပ်ရိက္ခာအစီအစဉ် (WFP) သည် ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး ဒလမြို့နယ်ရှိ အထိခိုက်လွယ်ဆုံးသော နွမ်းပါးသူ မြို့နေလူဦးရေ ၁၅၀,၀၀၀ အတွက် ကယ်ဆယ်ရေး စားနပ်ရိက္ခာအ‌ထောက်အပံ့များကို ပြီးခဲ့သည့်စက်တင်ဘာလမှ စတင်၍ ဖြန့်ဝေပေးအပ်လျက်ရှိပါသည်။ မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး အောင်မြေသာဇံမြို့နယ်နှင့် မဟာအောင်မြေမြို့နယ်တို့ရှိ ဆင်းရဲနွမ်းပါးသောမြို့နေမိသားစုများအတွက် ဒုတိယအကြိမ်မြောက်အဖြစ် စားနပ်ရိက္ခာအထောက်အပံ့များကို ဖြန့်ဝေပေးအပ်လျက်လည်းရှိပါသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် WFP သည် ရွှေပြည်သာမြို့နယ် နှင့် မြောက်ဥက္ကလာပမြို့နယ်တို့တွင် မကြာမီ ကူညီထောက်ပံ့ပေးနိုင်ရန် စီစဉ်လျက်ရှိပါသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် WFP သည် ကချင်၊ ချင်း၊ ရခိုင် နှင့် ရှမ်းပြည်နယ်တို့ရှိ ပဋိပက္ခဒဏ်ခံရသူ လူဦးရေပေါင်း ၃၆၀,၀၀၀ တို့အား လစဥ် စားနပ်ရိက္ခာအထောက်အပံ့များကို ဆက်လက်ပေးအပ်လျက်ရှိပြီး၊ ချင်း၊ ကယား/ရှမ်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်း နှင့် စစ်ကိုင်းတိုင်းဒေသကြီးတို့တွင် မကြာသေးခင်က ဖြစ်ပွားခဲ့သော ပဋိပက္ခများကြောင့် စားဝတ်နေရေးထိခိုက်ခဲ့ရပြီး နေရပ်စွန့်ခွာခဲ့ရသူထောင်ပေါင်းများစွာကိုလည်း ကူညီထောက်ပံ့ရန် အရေးပေါ်ကြိုးစားဆောင်ရွက်လျက်ရှိပါသည်။ WFP ၏အဓိကစိန်ခေါ်မှုများတွင် အကူအညီလိုအပ်နေသူများထံ အချိန်မီသွားရောက်ကူညီထောက်ပံ့ခွင့်ရရှိရေးနှင့် ပေးအပ်နေသောအထောက်အပံ့များ ရပ်တန့်မသွားရအောင် လုံလောက်သည့်အရင်းအမြစ်များ ရရှိရေးတို့ပါဝင်သည်။ ဂျပန်၊ တောင်ကိုရီးယားသမ္မတနိုင်ငံနှင့် အခြားသောအလှုရှင်များ၏ ရက်ရက်ရောရောပံ့ပိုးမှုဖြင့် WFP သည် ရန်ကုန်နှင့် မန္တလေးရှိ အဆင်းရဲဆုံးဒေသများမှ ထိခိုက်လွယ်သော လူဦးရေ (၁)သန်းခန့်ဆီသို့ အရေးပေါ်စားနပ်ရိက္ခာအထောက်အပံ့များကို လက်ဝယ်အရောက် တိုက်ရိုက်ပေးအပ်နိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်မှုများ တိုးပွားလာပြီး၊ စားနပ်ရိက္ခာကုန်စျေးနှုန်းများ၊ COVID-19 ၏ သက်ရောက်မှုနှင့် အကြမ်းဖက်မှုများ မြင့်တက်နေချိန်တွင် မြန်မာနိုင်ငံ၏ အထိခိုက်အလွယ်ဆုံးသောလူမှုအသိုင်းအဝိုင်းများသည် အဆိုပါရိုက်နှက်ချက်များကို အခံရဆုံးဖြစ်သည်။ WFP ၏ စားနပ်ရိက္ခာ အထောက်အပံ့ကိုရရှိကြသူအများစုမှာ မိခင်များ၊ ကလေးငယ်များ၊ မသန်စွမ်းသူများနှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများဖြစ်ကြပါသည်။

1 of 5

Story

13 October 2021

In Photos: Rising food insecurity hits the poorest hard in Myanmar's urban areas

Recently, the United Nations World Food Programme (WFP) visited an impoverished neighbourhood located on the outskirts of Yangon during a food assistance mission and encountered a young family. Ko Min and Ma Moe have two children and like many in their neighbourhood, they have been struggling to even put food on the table since February. The family offered WFP a small glimpse into their daily lives at home, and how the support from WFP – of being able to have enough food for the entire family – left them with both sadness and joy. Ko Min and Ma Moe’s story is just one of many across the country and for WFP, it remains clear that there must be increased efforts of the ongoing food assistance to affected populations in conflict-affected areas as well as urban areas. It’s been months since Ma Moe left her home in an impoverished neighbourhood on the outskirts of Yangon. Her husband, Ko Min, worked as a bricklayer, but now he can only hope to bring in income doing several odd jobs. Today, as usual, Ma Moe stays at home with their son and daughter. Ko Min heads out to get food for his young family. With barely any money between them, there are no trips to the market. At a nearby swamp, Ko Min plucks a handful of water spinach and on the way back home, he stops by a neighbourhood kiosk and buys half four eggs and some oil, enough for a meal for the family of four. Since February 2021, food prices have been rising throughout Myanmar, placing basic foods out of reach for the most impoverished population. The price of cooking oil increased by 40 percent while rice is up almost 16 percent since January. Overall, the cost of a basic food basket has increased by 20 percent since January. When Ko Min gets back home, Ma Moe starts to prepare lunch. She cracks open the eggs to make an omelette with chopped onion. And then she serves the gently boiled water spinach and fish paste together with the rice that was received during a WFP food-assistance pack. “We parents can live without food, but children can't, so we must find a way to feed them”, says Ma Moe. More and more parents like Ko Min and Ma Moe are eating reduced meal portions or skipping meals entirely so that their children can eat. They are borrowing money, spending savings, or selling properties, just to put food on the table. “Most people in my neighbourhood are also struggling. When we don’t have enough to eat, we just share what we have with others. Life is like this,” said the young mother. In response to this situation, WFP has ramped up its support, with the intention of reaching an additional 2 million people, mainly in urban areas. WFP has so far reached nearly a million people with food assistance in Dagon Seikkan, Dala and Hlaing Tharyar in Yangon, and Aungmyay Tharzan and Mahar Aung Myay in Mandalay. "I had tears of joy in my eyes on that day WFP donated to us. That afternoon, when receiving the food, I had mixed feelings of sorrow and happiness," says Ma Moe. Last month WFP commenced relief food distributions targeting over 150,000 vulnerable urban poor in Yangon’s Dala township, located on the southern bank of the Yangon River. WFP is also currently distributing a second round of food assistance to an urban poor population in Aungmyay Tharzan and Mahar Aung Myay in Mandalay. WFP also plans to expand support soon to Shwe Pyi Thar and North Okalapa townships. In other efforts, WFP is sustaining monthly food assistance for 360,000 people in conflict-affected areas of Chin, Kachin, Rakhine and Shan States, while urgently attempting to provide relief food to many thousands of newly displaced persons in Chin, Kayah/southern Shan States, and Sagaing Region where lives and livelihoods have been disrupted by recent violence. At this stage, the main challenges for WFP include securing timely access to those in need and obtaining sufficient resources to ensure uninterrupted support. With generous support from Japan, the Republic of Korea and other donors, WFP has so far successfully placed much-needed food assistance directly into the hands of nearly 1 million vulnerable people from highly impoverished areas in Yangon and Mandalay. Amid a rise in unemployment, food prices, violence and the impact of the COVID-19 pandemic, vulnerable sections of Myanmar’s population are suffering the most. The majority of WFP food recipients are mothers, children, persons with disabilities and the elderly.

1 of 5

Story

01 October 2021

The International Organization for Migration continues to provide essential humanitarian and livelihoods assistance to migrants and migrant communities in need

Humanitarian assistance Myanmar has always been a country of significant human mobility and one in four people are internal or international migrants. It is therefore not uncommon to see many leveraging migration to complement their income and livelihoods as Ko Kyaw Latt*, a young internal migrant from Mandalay Region explained: “I was a household electrician and regularly travelled from my village to other townships for work. Although this was tiring, I could earn a worthy salary”. However, the ability of internal migrants and communities to benefit from the positive impacts of migration, such as the diversification of livelihoods and incomes, remittances, and the circulation of skills and knowledge, has been disrupted by the multiple crises. COVID-19 control measures such as travel bans and stay-at-home orders continue making migration difficult. As a result, many migrants have lost their jobs and sources of income, leaving them with few options but to put migration plans on hold or return home. The International Organization for Migration (IOM) and partners have been providing humanitarian assistance to internal migrants and migrant families in situations of vulnerability. In 2021, 9,508 internal migrants and migrant-sending families, primarily from Rakhine and Ayeyarwady, have been supported with safe return, food and cash allowances, and hygiene kits. International migrants face similar challenges to those of internal migrants when returning to Myanmar. Renewed outbreaks of COVID-19 in neighbouring countries, particularly in Thailand, have resulted in less job opportunities at usual migrant destinations. Facing decreasing incomes and unable to send regular remittances, an increasing number of migrants have returned despite the challenging socioeconomic and COVID-19 situation in Myanmar in recent months, with estimates of over 50,000 migrants having returned through official border crossings at the Thai-Myanmar border since February. Having left much behind and facing quarantine immediately upon return, many returning migrants are in need of urgent humanitarian assistance. Through its network of Migrant Resource Centres across the country, IOM has mobilized humanitarian assistance to support migrants returning to Myanmar due to the increasingly difficult livelihoods situation abroad. Since May, a total of 7,434 migrants have been supported with migration information services and humanitarian assistance, including onward transportation to their communities of origin, as well as with meals, clothes and hygiene kits. Migration in Myanmar Most Myanmar nationals migrate for better economic opportunities, and 4.25 million Myanmar migrants are abroad, according to a 2019 estimate by MOLIP. Myanmar is a country of vast internal migration, with around 9.4 million Myanmar nationals migrating within the country – approximately 17 per cent of the population. The majority of remittances in Myanmar are received from abroad, and 2020 estimates by MOLIP indicate USD 2.8 billion and USD 5.2 billion remittances were received last year through formal and informal channels, respectively. Livelihood assistance The strengthening of migrants’ skills to enable access to improved livelihood opportunities, remains a key priority for supporting the resilience of migrant households and communities in light of heightened socio-economic vulnerabilities. While operational constraints remain, IOM has maintained skills development programming and in 2021, IOM and partners have supported 1,130 internal and returned migrants to gain enhanced skills and livelihood opportunities through skills development training on a range of topics, including electrical wiring, sewing, food and beverage, English and Japanese language training, among others. Kyaw Kyaw was one of the beneficiaries of the skills training. After he was unable to continue as an electrician due to the crises since February, he undertook the motorbike repair training. “It was very useful for me. Though I had no skills in motorbike repair, I have become sufficiently skilled that I now train others at my village and can gain some income”, he said. IOM and partners in Chin, Shan, Mon and Kayin States and Mandalay, Magway, and Tanintharyi Regions have also been providing micro-enterprise coaching to migrants who successfully complete skills development training. A total of 616 migrants have successfully completed micro-enterprise coaching and launched small businesses. While the context remains challenging, migrants like Kyaw Kyaw retain their aspirations for the future. “My future goal is setting up my own motorbike repair shop. When all this passes, I plan to migrate with the skills I have learned and practice motorbike repair in other places.” IOM and its partners remain committed to support all migrant populations and communities and will continue doing their utmost to ensure essential assistance reaches those in need across Myanmar. * Name changed to protect identity. IOM’s critical work in Myanmar has been made possible thanks to the generous support of the United States Agency for International Development (USAID), the Government of Japan, the European Union, Swiss Development Cooperation (SDC), the Global Fund, and the Livelihoods and Food Security Fund (LIFT). ရွှေ့ပြောင်းသွားလာ နေထိုင်သူများနှင့် ၎င်းတို့၏ရပ်ရွာလူထုများအား လိုအပ်သော လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုနှင့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ အကူအညီများကို IOM မှ ဆက်လက်ထောက်ပံ့ပေးလျက်ရှိ လက်ရှိတွင်ဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသော စိန်ခေါ်မှုများကြားမှ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်ခြင်းဆိုင်ရာ နိုင်ငံတကာအဖွဲ့အစည်း (IOM) နှင့် ၎င်း၏ မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများသည် အကူအညီများကို အားနည်း၍ လိုအပ်ချက်များပြားသည့် အခြေအနေတွင်ရှိနေသော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများနှင့် ၎င်းတို့၏ရပ်ရွာလူထုများအား ဆက်လက်ပံ့ပိုးလျက်ရှိနေပါသည်။ လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှု အကူအညီ မြန်မာနိုင်ငံသည် လူဦးရေအရ ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်မှု အစဉ်အမြဲ သိသာများပြားသော နိုင်ငံတစ်ခုဖြစ်ပြီး လူလေးဦးတွင် တစ်ဦးသည် ပြည်တွင်း (သို့) ပြည်ပသို့ ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်နေကြသည်။ ထို့ကြောင့် များစွာသောသူတို့သည် ၎င်းတို့၏ ဝင်ငွေနှင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းလိုအပ်ချက်များကို ဖြည့်စွက်ရန် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်နေကြသည်ကို မြင်ရခြင်းမှာ အဆန်းမဟုတ်တော့ကြောင်း မန္တလေးတိုင်းမှ ပြည်တွင်းရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူ လူငယ်တစ်ဦးမှ ဆိုသည်။ "ကျွန်တော်အရင်က အိမ်တွေမှာ လျှပ်စစ်ပညာရှင်အနေနဲ့ အလုပ်လိုက်လုပ်တယ်။ ကျွန်တော့ရွာကနေ တခြားမြို့တွေကို ခရီးပုံမှန်သွားရတာဆိုတော့ ပင်ပန်းတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ထိုက်တန်တဲ့ လစာတော့ရတာပေါ့" ဟု ကိုကျော်ကျော်လတ်က ဆိုသည်။ သို့သော်လည်း ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်ခြင်းမှ ရနိုင်သော အကျိုးကျေးဇူးများဖြစ်သည့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုရန်နှင် ဝင်ငွေရရှိနိုင်ရန် အခွင့်အလမ်းများတိုးပွါးလာခြင်း၊ အိမ်သို့ ငွေပြန်ပို့နိုင်ခြင်း၊ အတတ်ပညာနှင့် ဗဟုသုတများ ဖြန့်ဝေပေးနိုင်ခြင်း စသည်တို့ကို ခံစာနိုင်ရန် အနှောင့်အယှက် အကျပ်အတည်းမျိုးစုံရှိနေခြင်းကြောင့် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများနှင့် ၎င်းတို့၏ရပ်ရွာလူထုများမှ အပြည့်အဝ မခံစားရဘဲ ရှိနေသည်။ COVID-19 ထိန်းချုပ်ရေး အစီအမံများဖြစ်သည့် ခရီးသွားလာခွင့် ပိတ်ပင်ခြင်းနှင့် stay-at-home ကဲ့သို့သော အိမ်တွင်းသာနေထိုင်ရန် အမိန့်များကြောင့် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်မှုပြုလုပ်ရန် ခက်ခဲလျက်ရှိနေသည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် များစွာသော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူတို့သည် အလုပ်အကိုင်နှင့် ဝင်ငွေများ ဆုံးရှုံးနေပြီး ရွေးချယ်နိုင်သည့် အခွင့်အလမ်း နည်းပါးကာ ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်မှုပြုလုပ်ရန်အစီအစဥ်များအား ဆိုင်းငံ့၍ မိမိနေရပ်သို့ ပြန်ရသည်များရှိနေသည်။ IOM နှင့် ၎င်း၏ မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများအနေဖြင့် အားနည်းသော အခြေအနေတွင်ရှိသော ပြည်တွင်းရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများနှင့် ၎င်းတို့၏ မိသားစုဝင်များကို စဉ်ဆက်မပြတ် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှု အကူအညီများ ပေးလျက်ရှိပါသည်။ ၂၀၂၁ ခုနှစ်အတွင်း ၉၅၀၈ ဦးသော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများနှင့် ၎င်းတို့၏ မိသားစုဝင်များ (ရခိုင်နှင့် ဧရာဝတီတိုင်းမှ အများစု) ကို ငွေကြေးအထောက်အပံ့၊ တစ်ကိုယ်ရည်သန့်ရှင်းမှုသုံး ပစ္စည်းများနှင့် လုံခြုံစွာဖြင့် နေရပ်ပြန်နိုင်ရေးတို့ ကူညီပံ့ပိုးပေးခဲ့ပါသည်။ ပြည်တွင်းရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများနည်းတူ ပြည်ပရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူတို့သည်လည်း မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပြန်လာရာတွင် အခက်အခဲများ ကြုံတွေ့ကြရသည်။ အထူးသဖြင့် ပုံမှန်ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်မှုများသောနေရာများဖြစ်သည့် အိမ်နီးချင်း ထိုင်းနိုင်ငံကဲ့သို့သော နိုင်ငံများတွင် COVID-19 ကူးစက်မှုအသစ်များ ဖြစ်ပွါးမှုကြောင့် အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်းများ ရှားပါးလာခဲ့သည်။ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းလူမှုစီးပွားအခက်အခဲများနှင့် COVID-19 အခြေအနေများ ရှိနေသည့်သော်လည်း ဝင်ငွေလျော့နည်းလာခြင်းနှင့် မိမိအိမ်သို့ ပုံမှန်ငွေလွှဲခြင်းများ မပြုလုပ်နိုင်ကြသဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပြန်လာကြသည့် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူ အရေအတွက်မှာ ပြီးခဲ့သည့်လများအတွင်း ပို၍ပင် တိုးလာခဲ့ပြီး ဖေဖော်ဝါရီလမှ စတင်ကာ ခန့်မှန်းခြေ ၅၀၀၀၀ ကျော်သော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများသည် ထိုင်း-မြန်မာ တရားဝင်နပ်စပ်ဖြတ်ကျော်မှုမှတစ်ဆင့် မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းသို့ ပြန်လည် ဝင်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ များစွာသောအရာတို့ကို မျက်နှာလွှဲ ချန်ထားခဲ့ရပြီး မြန်မာနိုင်ငံသို့ ရောက်ရောက်ချင်းတွင် COVID-19 ရောဂါ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုကာကွယ်ရန်အတွက် သတ်မှတ်ထားသောနေရာများတွင် သီးသန့်ခွဲခြားထိုင်ရသဖြင့် ပြန်လည်ရောက်ရှိလာကြသော ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူအများအပြားသည် အရေးပေါ် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှု အကူအညီများလိုအပ်နေခဲ့ပါသည်။ ပြည်ပတွင် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုရန် အခက်အခဲများ ပိုမိုများပြားလာ၍ မြန်မာနိုင်ငံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသော ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများကို နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းရှိ ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သား ထောက်ပံ့ကူညီရေး ဗဟိုဌာနများမှတစ်ဆင့် IOM သည် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှု အကူအညီများ ပံ့ပိုးပေးခဲ့ပါသည်။ မေလမှစတင်ကာ စုစုပေါင်း ၇၄၃၄ ယောက်သော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများကို နေရပ်ပြန်ရန်လိုအပ်သည့် ပို့ဆောင်ဆက်သွယ်ရေးပံ့ပိုးမှု၊ အစားအသောက်၊ အဝတ်အထည်နှင့် တစ်ကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှု အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများ စသည့် လူသားခြင်းစာနာထောက်ထားမှု အကူအညီများနှင့် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်မှုနှင့်ဆိုင်သာ သတင်းအချက်အလက် ဝန်ဆောင်မှုများကိုလည်း ပံ့ပို့ပေးခဲ့ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံ၏ ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်မှု အခြေအနေ အများစုသော မြန်မာနိုင်ငံသားများသည် ပိုမိုကောင်းမွန်သော စီးပွါးရေး အခွင့်အလမ်းများအတွက် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်ခြင်းကို ပြုကြသည်။ ၂၀၁၉ ခုနှစ် အလုပ်သမား၊ လူဝင်မှုကြီးကြပ်ရေးနှင့် ပြည်သူ့အင်အား ဝန်ကြီးဌာန၏ ခန့်မှန်းချက်အရ ၄.၂၅ သန်းသော မြန်မာနိုင်ငံသားများသည် ပြည်ပရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများဖြစ်သည်။ မြန်မာနိုင်ငံသည် ပြည်တွင်း ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူ ၉.၄သန်းခန့်ရှိသည့် ပြည်တွင်းရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်မှု ကျယ်ပြန့်များပြားသော နိုင်ငံတစ်ခုဖြစ်ပြီး ၎င်းမှာ နိုင်ငံလူဦးရေ၏ ၁၇ ရာခိုင်နှုန်းခန့်ရှိသည်။ မြန်မာနိုင်ငံသည် လွှဲငွေအများစုကို ပြည်ပမှ လက်ခံရရှိပြီး အလုပ်သမား၊ လူဝင်မှုကြီးကြပ်ရေးနှင့် ပြည်သူ့အင်အား ဝန်ကြီးဌာန၏ ၂၀၂၀ ခန့်မှန်းချက်အရ ယမန်နှစ်အတွင်း အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၂.၈ ဘီလီယံ နှင့် ၅.၂ ဘီလီယံ တန်ဖိုးရှိ လွှဲငွေများကို တရားဝင်လမ်းကြောင်း နှင့် အလွတ်သဘောမဟုတ်သော လမ်းကြောင်းအသီးသီးတို့မှ ရရှိခဲ့သည်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းဆိုင်ရာ အကူအညီ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအခွင့်အလမ်းများ များပြားလာစေရန်အတွက် ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သားများ၏ ကျွမ်းကျင်မှုများကို အားသန်လာအောင်ထောက်ပံ့ပေးခြင်းသည် လက်ရှိဖြစ်ပေါ်လျက်ရှိသော လူမှုစီးပွား အားနည်းချက်များကြားမှ ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများရှိသည့် အိမ်ထောင်စုများနှင့် ရပ်ရွာလူထုများ ကြံ့ကြံ့ခံ ရပ်တည်နိုင်ရန်အတွက် အဓိကကြသော အထောက်အပံ့တစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ လုပ်ငန်းလည်ပတ်မှု ကန့်သတ်ချက်များ ရှိနေသည့်ကြားမှ ၂၀၂၁ ခုနှစ်တွင် IOM အနေဖြင့် ကျွမ်းကျင်မှု ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စေရေး အစီအစဉ်များကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး IOM ၏ မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများနှင့်အတူ ပြည်တွင်း ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူနှင့် နေရပ်ပြန် ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သား စုစုပေါင်း ၁၁၃၀ ဦးကို ကျွမ်းကျင်မှုနှင့် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအခွင့်အလမ်းများ မြှင့်တင်နိုင်ရန် လျှပ်စစ်ဝါယာသွယ်တန်းခြင်းသင်တန်း၊ စက်ချုပ်သင်တန်း၊ အစားအစာနှင့် အဖျော်ယမကာ၊ အင်္ဂလိပ်စာ၊ ဂျပန်စာ စသည့် သင်တန်းများအပါအဝင် သင်တန်းအမျိုးမျိုးတို့ဖြင့် ပံ့ပိုးနိုင်ခဲ့ပါသည်။ ကျော်ကျော်သည် ထိုသင်တန်းများမှ အကျိုးခံစားရသူ တစ်ဦးဖြစ်ပါသည်။ ဖေဖော်ဝါရီလမှ စတင်ကာ ဖြစ်ပွါးခဲ့သည့် အကျပ်အတည်းကြောင့် ကျော်ကျော်သည် လျှပ်စစ်ပညာရှင်အဖြစ် ဆက်လက်ရပ်တည်ရန် ခက်ခဲခဲ့ပြီးနောက်တွင် မော်တော်ဆိုင်ကယ်ပြုပြင်ခြင်း သင်တန်းကို တက်ရောက်ခဲ့ပါသည်။ "ဒီသင်တန်းက ကျွန်တော့်အတွက် အရမ်းအထောက်အကူဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်အရင်က ဆိုင်ကယ်မပြင်တတ်ခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ လိုအပ်တဲ့ ကျွန်းကျင်မှုလည်း ရှိလာတော့ ရွာမှာ တခြားသူတွေကိုလည်း ပြန်သင်ပေးတယ်။ အဲ့တော့ ဝင်ငွေလည်း ရလာတာပေါ့" IOM နှင့်တကွ ချင်းပြည်နည်၊ ရှမ်းပြည်နည်၊ မွန်ပြည်နည်၊ ကရင်ပြည်နည်၊ မန္တလေးတိုင်း၊ မကွေးတိုင်းနှင့် တနင်္သာရီတိုင်းတို့တွင်ရှိသော မိတ်ဖက်အဖွဲ့အစည်းများ ပူးပေါင်းကာ ကျွမ်းကျင်မှုတိုးတက်ရေးသင်တန်းများ ပြီးစီးထားသော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများကို အသေးစား စီးပွားရေးလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်ပုံသင်တန်းကိုလည်း ယခုအခါ ပြုလုပ်ပေးလျက်ရှိပါသည်။ ယခုအခါ ထိုအသေးစား စီးပွါးရေးလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်ပုံ သင်တန်းမှ ၆၁၆ ယောက်သော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူတို့သည် သင်တန်းကို အောင်မြင်စွာ ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်၍ အသေးစားစီးပွါရေးလုပ်ငန်းများကို စတင်အကောင်အထည်ဖော် လုပ်ဆောင်နေပြီလည်း ဖြစ်ပါသည်။ အခက်အခဲများ ရှိနေသည့်ကြားမှ ကျော်ကျော်ကဲ့သို့သော ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူများသည် ၎င်းတို့၏ မျှော်မှန်းချက်များကို ဆက်လက် ထားရှိနိုင်ခဲ့ကြပါသည်။ "ကျွန်တော့်ရဲ့ ရည်မှန်းချက်ကတော့ ကိုယ်ပိုင် ဆိုင်ကယ်ပြင်ဆိုင်လေး ဖွင့်နိုင်ဖို့ပါပဲ။ အခုအခြေအနေတွေအားလုံးပြီးသွားတဲ့အခါ ကျွန်တော်သင်ယူတတ်မြောက်ထားတဲ့ကျွမ်းကျင်မှုနဲ့ တခြားနေရာတွေကို ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်ပြီးတော့ ဒီဆိုင်ကယ်ပြုပြင်တဲ့ အလုပ်ကို လုပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားပါတယ်။" IOM နှင့် ၎င်း၏ မိတ်ဆက်အဖွဲ့အစည်းများအနေဖြင့် ရွှေ့ပြောင်းသွားလာနေထိုင်သူ လူထုအားလုံးနှင့် ၎င်းတို့၏ရပ်ရွာလူထုများကို တစိုက်မတ်မတ် ကူညီပံ့ပိုးလျက်ရှိပြီး ဆက်လက်၍လည်း လိုအပ်လျက်ရှိသော အကူညီများ မြန်မာနိုင်ငံတစ်ဝှမ်း အနှံ့အပြားရောက်ရှိနိုင်ရန် အစွမ်းကုန် ဆက်လက်ကြိုးပမ်းသွားမည် ဖြစ်ပါသည်။ * အမည်လွှဲကို အသုံးပြုထားပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း IOM ၏ အရေးပါသော လုပ်ဆောင်ချက်များသည် United States Agency for International Development (USAID)၊ the Government of Japan၊ the European Union၊ Swiss Development Cooperation (SDC)၊ the Global Fund နှင့် the Livelihoods and Food Security Fund (LIFT) တို့၏ ရက်ရောသော ပံ့ပိုးမှုတို့ကြောင့် ဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

1 of 5

View all

Press Release

08 October 2021

Spokesperson for the UN High Commissioner for Human Rights: Ravina Shamdasani

Alarming reports indicate that there has been substantial deployment of heavy weapons and troops by the Myanmar military, the Tatmadaw, over the past few weeks in Kanpetlet and Hakha townships in Chin State; Kani and Monywa townships in the central Sagaing region; and Gangaw township in Magway.. Two high-level commanders have also been deployed to the area and the Internet has been shut down. We are gravely concerned by these developments, particularly given the intensifying attacks by the military that we have documented over the past month in these areas, including killings, raiding of villages and burning of houses, apparently to seek out armed resistance elements and as reprisals against villages perceived to be sympathetic to people’s defence forces or ethnic armed groups. There have been reports of mass arrests, as well as torture and summary executions. Military “clearance operations” have involved the use of artillery barrages and airstrikes against villages. The Internet shutdowns have also meant that millions of people have lost the means to communicate and obtain information necessary for their survival, and cast an information blackout over potential abuses. As the High Commissioner has already noted, there has been an established pattern of attacks by the Tatmadaw against unarmed individuals using lethal force, destruction of residential properties, mass arbitrary detention and deaths in military custody. We urge the international community to speak with one voice, to prevent the commission of further serious human rights violations against the people of Myanmar. Influential states must prevail on the Tatmadaw to de-escalate the situation, protect civilian lives and property, and ensure access to humanitarian aid for those who need it. ENDS

1 of 5

Press Release

06 August 2021

Funding gaps hampers WFP's lifesaving operations as hunger deepens in Myanmar

YANGON – The United Nations World Food Programme (WFP) today warned that its lifesaving operations in Myanmar are being held back by a major funding shortfall, with over 70 percent of its funding needs over the coming six months still unmet. A massive wave of COVID-19 infections currently surging throughout the country is compounding hunger, as families struggle amid job losses, rising food and fuel prices, political unrest, violence and displacement. In April, WFP estimated that the number of people facing hunger could more than double to 6.2 million in the next six months, up from 2.8 million prior to February. Subsequent monitoring surveys carried out by WFP have shown that since February, more and more families are being pushed to the edge, struggling to put even the most basic food on the table. “We have seen hunger spreading further and deeper in Myanmar. Nearly 90 percent of households living in slum-like settlements around Yangon say they have to borrow money to buy food; incomes have been badly affected for many,” said WFP Myanmar Country Director Stephen Anderson. Starting in May, WFP launched a new urban food response, targeting 2 million people in Yangon and Mandalay, Myanmar’s two biggest cities. The majority of people to receive assistance are mothers, children, people with disabilities and the elderly. To date, 650,000 people have been assisted in urban areas. More than 220,000 people have fled violence since February, and are in urgent need of humanitarian assistance. WFP has reached 17,500 newly-displaced people and is working to assist more in August. In total, 1.25 million people in Myanmar have received WFP food, cash and nutrition assistance in 2021 across urban and rural areas. However, with US$86 million more required over the next six months, it is uncertain how far these operations can go. “The people of Myanmar are facing their most difficult moment in living memory. It is critically important for us to be able to access to all those in need and receive the funding to provide them with humanitarian assistance,” Anderson explained. “Now more than ever, the people of Myanmar need our support. We are deeply grateful for the backing of the international community – the people of Myanmar will never forget your generosity and solidarity.,” said Anderson. Broadcast quality footage available here. Photos available here. Long-form story available on wfp.org here. WFP Yangon food security monitoring – May 2021 available here. # # # The United Nations World Food Programme is the 2020 Nobel Peace Prize Laureate. We are the world’s largest humanitarian organization, saving lives in emergencies and using food assistance to build a pathway to peace, stability and prosperity for people recovering from conflict, disasters and the impact of climate change. Follow us on Twitter @WFP_Media and @WFPAsiaPacific မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း ဆာလောင်ငတ်မွတ်မှု ပိုမိုမြင့်တက်လာသည်နှင့်အမျှ ရန်ပုံငွေလိုအပ်ချက်ကြောင့် WFP ၏ အသက်ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းများ အဟန့်အတားကြုံတွေ့လျက်ရှိ ရန်ကုန်။ ။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် အကောင်အထည်ဖော်ဆောင်ရွက်လျက်ရှိသော ကုလသမဂ္ဂ ကမ္ဘာ့စားနပ်ရိက္ခာအစီအစဥ် (WFP) ၏ အသက်ကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းများအတွက် လျာထားသည့် ခြောက်လတာကာလ ရန်ပုံငွေ၏ (၇၀) ရာခိုင်နှုန်းသည် ပြည့်မှီခြင်းမရှိသေးသည်ကြောင့် အဆိုပါလုပ်ငန်းများဆက်လက်ဆောင်ရွက်ရန် အခက်အခဲကြုံတွေ့နေရကြောင်း WFP က ယနေ့ ထုတ်ပြန်သတိပေးသည်။ မြန်မာနိုင်ငံရှိ မိသားစုများသည် အလုပ်အကိုင်ဆုံးရှုံးမှု၊ စားနပ်ရိက္ခာနှင့် လောင်စာဆီဈေးနှုန်းမြင့်တက်မှု၊ နိုင်ငံရေးမငြိမ်သက်မှု၊ အကြမ်းဖက်မှုနှင့် နေရပ်စွန့်ခွာရမှုများအကြားတွင် ခက်ခဲစွာရုန်းကန်နေရချိန် ယခုအခါ နိုင်ငံအတွင်း COVID-19 ကူးစက်မှုများ ပြင်းထန်ကျယ်ပြန့်စွာဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့် ငတ်မွတ်မှုဘေးဒဏ်ကို ပိုမိုမြင့်တက်စွာ ခံစားနေကြရပါသည်။ ဆာလောင်ငတ်မွတ်မှုကို ရင်ဆိုင်နေရသော လူဦးရေသည် ဖေဖော်ဝါရီလမတိုင်မီ (၂.၈) သန်း ရှိခဲ့ရာမှ လာမည့်ခြောက်လအတွင်းတွင် နှစ်ဆတိုးပြီး (၆.၂) သန်းအထိ ရှိလာနိုင်သည်ဟု ဧပြီလတွင် WFP က ခန့်မှန်းခဲ့ပါသည်။ WFP ဆောင်ရွက်လျက်ရှိသော နောက်ဆက်တွဲစောင့်ကြည့်စစ်တမ်းများအရ ဖေဖော်ဝါရီလမှစတင်ကာ အကျဥ်းအကျပ်ထဲရောက်နေသည့် မိသားစုများ ပိုမိုများပြားလာပြီး မိသားစုထမင်းဝိုင်းအတွက် အခြေခံအကျဆုံး အစားအစာများ ရရှိနိုင်ရေးကိုပင် ရုန်းကန်နေကြရပါသည်။ “မြန်မာနိုင်ငံမှာ ဆာလောင်ငတ်မွတ်မှုဟာ ပိုမိုတိုးများလာသလို ပိုဆိုးရွားလာတာကို ကျွန်တော်တို့ တွေ့မြင်နေရပါတယ်။ ရန်ကုန်မြို့တစ်ဝိုက်က ပျံကျရပ်ကွက်တွေမှာ နေထိုင်တဲ့ အိမ်ထောင်စု (၉၀) ရာခိုင်နှုန်း နီးပါးဟာ ငွေချေးယူပြီး အစားအစာဝယ်ယူနေကြရပါတယ်။ သူတို့ ဝင်ငွေဟာလည်း တော်တော်လေးကို ကျဆင်းသွားပါတယ်။” ဟု WFP ၏ မြန်မာနိုင်ငံဆိုင်ရာ ဌာနေကိုယ်စားလှယ် Mr. Stephen Anderson က ပြောပါသည်။ မေလမှ စတင်၍ WFP သည် မြန်မာနိုင်ငံ၏ အကြီးဆုံးမြို့ကြီးနှစ်မြို့ဖြစ်သော ရန်ကုန်နှင့် မန္တလေးမြို့တို့ရှိ လူဦးရေ (၂) သန်းကျော်အတွက် စားနပ်ရိက္ခာအထောက်အပံ့ စီမံချက်အသစ်တစ်ခုကို စတင်အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့ပါသည်။ အဆိုပါအထောက်အပံ့များကို အများစုအနေဖြင့် မိခင်များ၊ ကလေးငယ်များ၊ မသန်စွမ်းသူများနှင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများက လက်ခံရရှိကြသည်။ ယနေ့အထိဆိုလျှင် မြို့နေလူဦးရေ ၆၅၀,၀၀၀ ခန့်အား ကူညီပေးနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ ဖေဖော်ဝါရီလမှစ၍ လူဦးရေပေါင်း ၂၂၀,၀၀၀ ကျော်သည် အကြမ်းဖက်မှုများကြောင့် နေရပ်စွန့်ခွာထွက်ပြေးခဲ့ရပြီး လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုအကူအညီများအား အရေးပေါ်လိုအပ်လျက်ရှိသည်။ WFP သည် မကြာမီက နေရပ်စွန့်ခွာရွှေ့ပြောင်းခဲ့ရသူ ၁၇,၅၀၀ ဦးကို ထောက်ပံ့ကူညီနိုင်ခဲ့ပြီး၊ သြဂုတ်လတွင် တိုးချဲ့ကူညီသွားရန် ကြိုးပမ်းလျက်ရှိသည်။ ၂၀၂၁ ခုနှစ်အတွင်း WFP သည် မြို့ပြဒေသများနှင့် ကျေးလက်ဒေသများရှိ လူဦးရေ စုစုပေါင်း (၁.၂၅) သန်းအတွက် စားနပ်ရိက္ခာ၊ ငွေသားနှင့် အာဟာရ အထောက်အပံ့များကို ပေးအပ်ထောက်ပံ့နိုင်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း လာမည့်ခြောက်လအတွက် ရန်ပုံငွေလိုအပ်ချက် အမေရိကန်ဒေါ်လာ (၈၆) သန်း ရှိသောကြောင့် အဆိုပါကူညီကယ်ဆယ်ရေးလုပ်ငန်းများအား မည်မျှအထိ ဆက်လက်ဆောင်ရွက်နိုင်မည်ကိုမူ တပ်အပ်မပြောနိုင်ပေ။ “အခုချိန်မှာ မြန်မာပြည်သူပြည်သားတွေဟာ သူတို့ရှင်သန်ခဲ့တဲ့ ကာလတစ်လျှောက် အခက်ခဲဆုံးအခိုက်အတန့်ကို ရင်ဆိုင်နေကြရပါတယ်။ လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှု အကူအညီတွေပေးနိုင်ဖို့အတွက် ရံပုံငွေရရှိရေးနဲ့ အထောက်အပံ့လိုအပ်နေတဲ့သူတွေအားလုံးထံ သွားရောက်ထောက်ပံ့ခွင့်ရရေးဟာ ကျွန်တော်တို့အတွက် အင်မတန်မှအရေးကြီးပါတယ်။” ဟု Mr. Stephen Anderson က ပြောသည်။ “အခုဆိုရင် မြန်မာပြည်သူပြည်သားတွေဟာ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အကူအညီအထောက်အပံ့တွေကို အရင်ကကြုံတွေ့ဖူးသမျှထက် ပိုမိုပြီး လိုအပ်နေပါတယ်။ နိုင်ငံတကာအသိုင်းအဝိုင်းရဲ့ ကူညီပံ့ပိုးပေးမှုကိုလည်း ကျွန်တော်တို့အနေနဲ့ အထူးပဲကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ မြန်မာပြည်သူပြည်သားတွေဟာ သူတို့အတွက် ရက်ရက်ရောရော ကူညီပံ့ပိုးတာ၊ သူတို့နဲ့ တစ်စည်းတစ်လုံးထဲ အတူရှိပေးတာကို ဘယ်တော့မှမေ့မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ” ဟု Mr. Stephen Anderson က ပြောပါသည်။ ရုပ်သံထုတ်လွှင့်နိုင်မည့် ဗွီဒီယိုဖိုင်များကို ဤနေရာတွင် ရယူပါ သတင်းဓာတ်ပုံများကို ဤနေရာတွင် ရယူပါ ဇာတ်လမ်းဆောင်းပါးကို wfp.org မှတစ်ဆင့် ဤနေရာတွင် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည် WFP ရန်ကုန်၏ စားနပ်ရိက္ခာ ဖူလုံရေးစောင့်ကြည့်မှု မှတ်တမ်း (၂၀၂၁ ခုနှစ် မေလ) ကို ဤနေရာတွင် ရယူပါ # # # ကုလသမဂ္ဂ ကမ္ဘာ့စားနပ်ရိက္ခာအစီအစဉ်သည် ၂၀၂၀ ခုနှစ် ငြိမ်းချမ်းရေးနိုဘယ်ဆုရှင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကမ္ဘာ့အကြီးမားဆုံး လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှု အကူအညီပေးအပ်ရေး အဖွဲ့အစည်းဖြစ်သည်။ အရေးပေါ် အခြေအနေများတွင် လူ့အသက် ကယ်တင်ခြင်းနှင့် စားနပ်ရိက္ခာအထောက်အပံ့များမှတစ်ဆင့် ပဋိပက္ခ၊ သဘာဝဘေး အန္တရာယ်များနှင့် ရာသီဥတုပြောင်းလဲခြင်း အကျိုးသက်ရောက်မှုများမှ ပြန်လည်ထူထောင်ကာ ငြိမ်းချမ်းရေး၊ တည်ငြိမ်မှုနှင့် သာယာဝပြောမှုတို့ကို ဖော်ဆောင်တည်ဆောက်ရန် ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်လျက်ရှိပါသည်။ WFP ကို တွစ်တာတွင် @WFP_Media နှင့် @WFPAsiaPacific တို့မှတစ်ဆင့် ချိတ်ဆက်နိုင်ပါသည်။

1 of 5

Press Release

06 August 2021

UNOPS-managed Livelihoods and Food Security Fund estimates that one in six Myanmar workers in low-skilled employment is in a situation of forced labour

Yangon, Myanmar - In the first major study on the prevalence of forced labour in Myanmar since 2015, the UNOPS-managed Livelihoods and Food Security Fund (LIFT) shows that one in six workers in low-skilled employment is in a situation of forced labour due to multiple gaps in existing labour protection frameworks. The LIFT-funded report From the Rice Paddy to the Industrial Park: Working Conditions and Forced Labour in Myanmar’s Rapidly Shifting Labour Market assesses the practical experiences of over 2,400 low skilled workers in relation to freedom of association, wage protection, equal treatment of women, access to justice and other key labour rights. The study reveals that despite advances being made in increasing workers’ rights, 91 percent of interviewed workers had no formal contract and 93 per cent of workers had no access to social security. This is largely attributed to the decades under neglect - leading up to 2000 - when workers in Myanmar were left without access to basic rights and unprotected by an outdated legislative framework. While reforms to labour governance were initiated in 2010, the labour market itself has continued to be dominated by informality and poor working conditions. The research findings showed an alarming prevalence of the two elements of forced labour, ‘involuntary work’, experienced by a staggering 63 per cent of workers and ‘threat or menace of penalty’ among low-skilled workers reported by 19 percent of respondents. Not being told about dangerous working conditions (32 per cent), working for very low wages (25 percent), degrading living conditions in employer-provided housing (16 per cent) and a job that differed to what was agreed upon (11 per cent) are named as the most common forms of involuntary work. These and other findings suggest a high prevalence of exploitative employment practices and a lack of decent work opportunities for workers which are compounded by considerable practical restrictions on freedom of association and collective bargaining as well as by limitations in the reach or effectiveness of available assistance. The study also provides evidence of the informality of the labour market information system, with over 50 per cent of workers reporting having found jobs by word of mouth and 47 per cent securing their employment through direct hire by the employer. Only (1 per cent) of workers interviewed were recruited through a labour broker (pwe sar in Myanmar language). The COVID-19 pandemic further accentuated workers’ vulnerabilities with the survey finding that nearly three-quarters of low-skilled workers (73 per cent) reported some reduction in income during COVID-19, while (43 per cent) lost their jobs entirely. Following the 1 February military takeover of government and the current COVID-19 third wave there has been a further dramatic rise in unemployment amounting to up to 1.2 million job losses in the second quarter of 2021. The sectors hardest hit are those that are the focus of this study, construction, garments, tourism and hospitality. All indications are that the unfolding political and socio-economic crisis will roll back years of hard-fought gains made in expanding labour protection during recent years, particularly through the suppression of trade unions and labour organisations. “The study provides a critical line in the sand for the status of working conditions before the military’s declaration of a state of emergency and the outbreak of the third wave of COVID-19,” remarked LIFT Fund Director Katy Webley. “The situation of forced labour in Myanmar was significant before 1 February, but there were many individuals and organisations working together to create a momentum of change; the past few months however have seen the situation deteriorate dramatically.” Mass loss of employment and increased desperation for income will increase the vulnerability of Myanmar’s workers to exploitative labour practices and forced labour both in Myanmar and abroad. The impact of the political situation on workers in Myanmar must continue to be monitored closely with decisive actions taken to ensure that fundamental labour rights are safeguarded from abuse. LIFT’s donors remain committed to supporting the resilience and sustainable livelihoods of poor and vulnerable groups in Myanmar. The research report can be viewed here: From the Rice Paddy to the Industrial Park: Working Conditions and Forced Labour in Myanmar’s Rapidly Shifting Labour Market

1 of 5

Press Release

02 August 2021

Joint statement from UNFPA and UN Women in Myanmar: impacts of the compounded political and health crisis on women and girls in Myanmar

Yangon – Six months since the military takeover in Myanmar, the country faces a compounded political and public health crisis, on top of intensification of conflicts, putting the lives of even more women and girls at serious risk with the deteriorating socio-economic situation adding hundreds of thousands of people to those in need of humanitarian assistance in the country who were not previously targeted for humanitarian support. Since February 1, women and girls have been at the frontlines as leaders of civil society organizations, civil servants, activists, journalists, artists and influencers, exercising their fundamental rights to express their hopes for the future of their country. Even before the coup, women, who make up 75 per cent of Myanmar’s healthcare professionals, were at the forefront of the COVID-19 response. Now, during a tragic surge in COVID-19 cases, many women continue in their activism and serve their communities while also assuming significant responsibilities as caregivers for sick family members, and for their children’s home-based learning. Women and children are also expected to bear the heaviest brunt of the combined crises with those most at-risk including single women, pregnant and breastfeeding women and girls, ethnic and religious minorities, older persons, people with disabilities, children and people of diverse gender identities and sexual orientations. The impact on women workers has already been pronounced with 580,000 women estimated to have lost employment since February 1. Women and girls experience challenges to access sexual and reproductive health services due to the collapsed health system, with attacks on hospitals, financial barriers and movement restrictions further jeopardizing their health and well-being. Over 685,000 women are currently pregnant in Myanmar and it is estimated that nearly 250 preventable maternal deaths may occur in the next month alone if they are not able to access appropriate emergency obstetric care. Furthermore, the adolescence of over almost five million girls (10 to 19 years old) in Myanmar has been seriously disrupted by public-health, loss of school-year, and security-related restrictions and fears. LGBTIQ+ populations have flagged serious concerns about their mental health and wellbeing before the coup, and these concerns are now heightened. Moreover, with continued arbitrary arrests and detainment of women and girls and people of diverse gender identities and sexual orientations, serious protection concerns persist with continued reports of sexual harassment and of sexual violence perpetrated against activists and detainees. Conflict-related sexual violence remains a key risk given recent reports on top of evidence of widespread previous allegations. Non-governmental organizations, civil society organizations and women’s organizations/activists have been working very hard to respond to all these increasing safety, health and protection risks faced by women, girls, young people and people of diverse gender identities and sexual orientation. While the need to provide support to these population groups increases, the operational environment is becoming more and more challenging due to the ongoing conflict/insecurity as well as the COVID-19 pandemic, in addition to the banking crisis and the access restrictions. UNFPA and UN Women as co-chairs of the UN Gender Thematic Group in Myanmar stand in solidarity with the women and girls of Myanmar and urge all stakeholders in Myanmar and abroad to listen to their voices and uphold commitments to international human rights for all people. We reiterate the UN Secretary-General’s call to release all who have been arbitrarily detained and echo the Special Representative of the Secretary-General on Sexual Violence to end all forms of violence against women and girls. We will continue to work with our partners to deliver life-saving social and health services to reach women and girls in Myanmar. UNFPA နှင့် UN Women မှ ပူးတွဲ သတင်းထုတ်ပြန်ချက် မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း ပိုမိုဆိုးရွားလာသော နိုင်ငံရေးနှင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ အကျပ်အတည်းများက အမျိုးသမီးနှင့် မိန်းကလေးများအပေါ် သက်ရောက်မှုများ ရန်ကုန် - မြန်မာနိုင်ငံသည် စစ်တပ်မှ အာဏာသိမ်းပြီးနောက် ခြောက်လတာကာလအတွင်း နိုင်ငံရေးနှင့် ပြည်သူ့ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ အကျပ်အတည်းများကို ဆိုးရွားစွာ ရင်ဆိုင်နေရသည်။ ပဋိပက္ခဖြစ်ပွားမှုများ မြင့်တက်လာမှု နှင့်အတူ အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်များ၏ ဘဝများသည် လွန်စွာစိုးရိမ်ရဖွယ်ရှိနေပြီး လူမှုစီးပွားဆိုင်ရာ အခြေအနေများ ယိုယွင်းပျက်စီးလာခြင်းကြောင့် ယခင်က လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အထောက်အပံ့ပေးမှု အောက်တွင် မပါဝင်ခဲ့သည့် လူပေါင်းသိန်းချီကာ လူသားချင်း စာနာထောက်ထားမှုအကူအညီများ လိုအပ်နေပါသည်။ ဖေဖော်ဝါရီလ (၁)ရက်နေ့ ကတည်းက အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်များသည် အရပ်ဘက်လူမှုအဖွဲ့အစည်း ခေါင်းဆောင်များ၊ ပြည်သူ့ဝန်ထမ်းများ၊ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများ၊ သတင်းသမားများ၊ အနုပညာရှင်များနှင့် လူထုကိုသြဇာလွှမ်းမိုးသူများအဖြစ် ရှေ့တန်းမှနေ၍ ၄င်းတို့၏ အခြေခံအခွင့်အရေးများကို ကျင့်သုံးကာ နိုင်ငံတော်၏ အနာဂတ်အတွက် မျှော်လင့်ချက်များကို ထုတ်ဖော်ခဲ့ကြသည်။ အာဏာမသိမ်းမီကပင် မြန်မာနိုင်ငံ၏ ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုဆိုင်ရာ ပညာရှင်များ၏ ၇၅ ရာခိုင်နှုန်းဖြစ်သော အမျိုးသမီးများသည် COVID-19 တားဆီးကာကွယ်ရေး တုံ့ပြန်ဆောင်ရွက်မှုများတွင် ရှေ့တန်းမှ ပါဝင်ခဲ့ကြသည်။ ယခု COVID-19 ဖြစ်ပွားမှုများ တဟုန်ထိုး များပြားလာချိန်တွင် အမျိုးသမီးများစွာသည် ၄င်းတို့၏ လှုပ်ရှားဆောင်ရွက်မှုများကို ဆက်လက်ဆောင်ရွက်ပြီး ၄င်းတို့၏ လူမှုအသိုက်အဝန်းကို အလုပ်အကျွေးပြုနေကြသလို နေမကောင်းသည့်မိသားစုဝင်များကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရေး၊ ကလေးများ နေအိမ်အခြေပြု ပညာသင်ကြားရေး စသည့် အရေးပါသော တာဝန်များကိုလည်း ဆက်လက် တာ၀န်ယူ လုပ်ဆောင်နေကြသည်။ အမျိုးသမီးများနှင့် ကလေးငယ်များသည် နှစ်ခုပြိုင် အကျပ်အတည်းရိုက်ခတ်မှုကို အဆိုးရွားဆုံး ခံစားရဖွယ်ရှိပြီး တကိုယ်ရည်တကာယ အမျိုးသမီးများ၊ ကိုယ်ဝန်ဆောင်မိခင်နှင့် နို့တိုက်မိခင်များ၊ လူနည်းစုဖြစ်သော တိုင်းရင်းသားလူမျိုးစု၊ ဘာသာရေးအုပ်စု၊ သက်ကြီးရွယ်အိုများနှင့် မသန်စွမ်းသူများ၊ ကလေးသူငယ်များနှင့် လိင်စိတ်ခံယူမှုကွဲပြားသူများ၊ လိင်စိတ်တိမ်းညွှတ်မှု ကွဲပြားသူများသည်လည်း ပိုမိုထိခိုက်ခံစားရမည် ဖြစ်သည်။ ဖေဖော်ဝါရီလ ၁ ရက်နေ့နောက်ပိုင်း အမျိုးသမီးအလုပ်သမားများအပေါ် သက်ရောက်မှုအနေဖြင့် ခန့်မှန်းခြေ အမျိုးသမီးဦးရေ ၅၈၀,၀၀၀ ခန့် အလုပ်အကိုင်ဆုံးရှုံးကြရသည်။ ကျန်းမာရေးစနစ်ပြိုလဲခြင်း၊ ဆေးရုံများအား တိုက်ခိုက်ခံရခြင်း၊ ငွေကြေးဆိုင်ရာ အခက်အခဲများ ကြုံရခြင်းနှင့် လှုပ်ရှားသွားလာမှု ကန့်သတ်ချက်များကြောင့် အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်များသည် လိင်မှုနှင့် မျိုးဆက်ပွား ကျန်းမာရေး ဝန်ဆောင်မှုများရရှိရန် စိန်ခေါ်မှုများစွာ ရင်ဆိုင်ကြရသည့် အပြင် တဆက်တည်းမှာပင် သူတို့၏ ကျန်းမာသုခကိုလည်း ထိခိုက်ပျက်စီးစေသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် လက်ရှိ ကိုယ်ဝန်ဆောင်နေသည့် အမျိုးသမီးအရေအတွက် ၆၈၅,၀၀၀ ကျော်ရှိသည်။ ထိုအမျိုးသမီးများသည် သင့်တင့်လျောက်ပတ်သော အရေးပေါ်သားဖွားပြုစုစောင့်ရှောက်မှု မရရှိပါက နောက်လတစ်လထဲ၌ပင် ကြိုတင် ကာကွယ်နိုင်သည့် မိခင်သေဆုံးမှု ၂၅၀ ခန့်ရှိမည် ဖြစ်ကြောင်း ခန့်မှန်းထားသည်။ ထိုမျှသာမက မြန်မာနိုင်ငံရှိ အသက် ၁၀နှစ်နှင့် ၁၉နှစ်ကြားရှိ ဆယ်ကျော်သက် မိန်းကလေးငယ်ပေါင်း ၅ သန်းနီးပါးမှာ ပြည်သူ့ကျန်းမာရေး ထိခိုက်မှု၊ စာသင်နှစ် ဆုံးရှုံးမှုနှင့် လုံခြုံရေးဆိုင်ရာ တားမြစ်ချက်များ၊ အကြောက်တရားများကို ဆိုးရွားစွာ ရင်ဆိုင်နေရသည်။ LGBTIQ+ များသည် ၄င်းတို့ ကြုံတွေ့နေရသည့် စိတ်ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ စိုးရိမ်မှုများကို စစ်အာဏာသိမ်းမှုမတိုင်မီကပင် ထုတ်ဖော်ပြောကြားခဲ့ပြီး ယခုအချိန်တွင်လည်း ပိုမိုစိုးရိမ်ဖွယ် အခြေအနေ ဖြစ်လာသည်။ ထို့အပြင် အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်များ၊ လိင်စိတ်ခံယူမှုနှင့် လိင်စိတ်တိမ်းညွှတ်မှုကွဲပြားသူများကို မတရားဖမ်းဆီးချုပ်နှောင်ခြင်း၊ ထိန်းသိမ်းခြင်းများအား ဆက်တိုက်လုပ်ဆောင်လာမှုနှင့်အတူ တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများနှင့် ဖမ်းဆီး ထိန်းသိမ်းခံ ထားရသူများ အား လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ နှောင့်ယှက်ခြင်း၊ အကြမ်းဖက်ခြင်းများအကြောင်း ဆက်တိုက် သတင်းပေးပို့တင်ဆက်မှုများသည် အထူးအကာအကွယ်ပေးရေးကို လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်ကြောင်း အလေးပေးဖော်ပြနေပါသည်။ ယခင်စွပ်စွဲချက်များနှင့် ဆက်စပ်သည့် ထိပ်တန်းသက်သေခံ အထောက်အထားဆိုင်ရာ အစီရင်ခံစာများအရ ပဋိပက္ခဆိုင်ရာ လိင်အကြမ်းဖက်ခြင်း သည် အဓိက အန္တရာယ်တစ်ခုအဖြစ် တည်ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ အစိုးရမဟုတ်သောအဖွဲ့များ၊ အရပ်ဘက်လူမှုအဖွဲ့များ၊ အမျိုးသမီးအဖွဲ့များနှင့် တက်ကြွလှုပ်ရှားသူများသည် အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်များ၊ လူငယ်လူရွယ်များ၊ လိင်စိတ်ခံယူမှုနှင့် လိင်စိတ်တိမ်းညွှတ်မှု ကွဲပြားသူများ ရင်ဆိုင်ကြုံတွေ့နေရသည့် လုံခြုံရေး၊ ကျန်းမာရေးနှင့် အကာအကွယ်ပေးရေးတို့တွင် ဘေးအန္တရာယ်ဖြစ်နိုင်မှု များပြားလာသည့်အခြေအနေကို တုံ့ပြန်နိုင်ရန် အထူးကြိုးစားဆောင်ရွက်လျက်ရှိသည်။ အဆိုပါအုပ်စုများအား အထောက်အပံ့ပေးရန်မှာ ပိုမိုလိုအပ်လာသလို လက်ရှိဖြစ်ပွားနေသော ပဋိပက္ခအခြေအနေသာမက COVID-19 ကပ်ရောဂါ၊ ဘဏ်လုပ်ငန်း အကျပ်အတည်းနှင့် အသွားအလာ ကန့်သတ်မှုများကြောင့် လုပ်ငန်းဆောင်ရွက်မှုအခြေအနေမှာလည်း တစ်စထက်တစ်စ စိန်ခေါ်မှုများ ပိုမိုများပြားလာပါသည်။ UN Gender Thematic Group တွင် ပူးတွဲသဘာပတိအဖြစ် တာဝန်ယူထားသော UNFPA နှင့် UN Women အဖွဲ့တို့သည် မြန်မာနိုင်ငံရှိ အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်များနှင့်အတူ တသားတည်း ရပ်တည်လျက်ရှိသည်။ ၄င်းတို့၏ အသံကို နားထောင်ကြရန်နှင့် လူသားအားလုံးနှင့် သက်ဆိုင်သော အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လူ့အခွင့်အရေး ကတိကဝတ်များကို လိုက်နာဖော်ဆောင်ရန် မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းနှင့် နိုင်ငံရပ်ခြားတွင်ရှိသော သက်ဆိုင်ရာ ဆက်စပ်ပတ်သက်သူများအားလုံးကို တိုက်တွန်းပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့အနေဖြင့် မတရားဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်းထားသူများအားလုံးကို ပြန်လွှတ်ရန် ကုလသမဂ္ဂ အထွေအထွေအတွင်းရေးမှူးချုပ်၏ တောင်းဆိုမှုနှင့် အမျိုးသမီးနှင့် မိန်းကလေးများအပေါ် အကြမ်းဖက်မှုအားလုံးကို အဆုံးသတ်ရန် ကုလသမဂ္ဂ အထွေထွေ အတွင်းရေးမှူးချုပ်၏ လိင်ပိုင်းအကြမ်းဖက်မှုဆိုင်ရာ အထူးကိုယ်စားလှယ်ထံမှ တောင်းဆိုမှုကို ထပ်လောင်း ဖော်ပြလိုပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် မိတ်ဖက်အဖွဲ့များနှင့်အတူ အသက်ကယ်ဆယ်ရေး လူမှုဘ၀ဆိုင်ရာနှင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာဝန်ဆောင်မှုများကို မြန်မာနိုင်ငံရှိ အမျိုးသမီးများနှင့် မိန်းကလေးငယ်များ ရရှိစေရန် ဆက်လက်ဆောင်ရွက်သွားပါမည်။

1 of 5

Press Release

19 July 2021

UN Country Team in Myanmar Steps up COVID-19 Response Efforts

အောက်တွင် မြန်မာဘာသာဖြင့် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်။ (Yangon) - The UN Country Team in Myanmar is stepping up its response efforts following an alarming spike in the reported number of COVID-19 cases in the country. Even with very limited testing and people experiencing difficulties in accessing testing, 5497 new cases were reported on July 17 bringing the test positivity rate to 39.12 per cent compared to 22.34 per cent two weeks earlier. In addition, several COVID-19 variants have been detected, including the highly transmissible Delta variant. Stay-at-home orders in over 70 townships across Myanmar have been imposed, as well as nationwide public holidays declared from 17-25 July in efforts to curb virus spread. Access to hospital beds and oxygen is limited due to insufficient supplies and manpower. The UN Country Team is working to address the oxygen shortage through the procurement of oxygen concentrators and other necessary equipment through multiple channels. The immediate scaling up of the provision of critical health services and COVID-19 vaccination efforts, remains an urgent priority. WHO, UNICEF and partners are redoubling their efforts to accelerate COVID-19 vaccination availability through multiple channels, including through the COVAX facility. Myanmar is expected to receive enough COVID-19 vaccines through the COVAX facility during 2021 to cover 20 per cent of the population which is required to be distributed according to WHO guidelines for prioritizing vaccination. The first batch of these vaccines is expected in the current round of allocations. Efforts are underway to re-operationalize testing and COVID-19 treatment centres are being established with available resources and capacities. Currently, COVID-19 testing is occurring in states and regions at the rate of 12,000-15,000 tests per day. With testing at limited levels, however, many cases are expected to be unreported. The current outbreak of COVID-19 is expected to have devastating consequences for the health of the population and for the economy. A renewed ‘whole of society’ approach is needed now more than ever, allowing all health professionals to work in safety, and both public and private providers enabled to contribute to the response. မြန်မာနိုင်ငံရှိကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများ ကိုဗစ်-၁၉ ဆိုင်ရာတုန့်ပြန်ဆောင်ရွက်မှုများကို အရှိန်မြှင့်လုပ်ဆောင်။ (ရန်ကုန်-) မြန်မာနိုင်ငံရှိ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများသည် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါကူးစက်မှုထုတ်ပြန်ချက်များအရ နိုင်ငံအတွင်း ကူးစက်မှုအရေးအတွက်များစိုးရိမ်ဖွယ်မြင့်တက်နေသည့်အပေါ် တုန့်ပြန်ဆောင်ရွက်မှုများကို အရှိန်အဟုန်မြှင့် လုပ်ဆောင်လျက်ရှိပါသည်။ စမ်းသပ်စစ်ဆေးနိုင်မှုမှာလွန်စွာအကန့်အသတ်ရှိနေပြီး စမ်းသပ်စစ်ဆေးမှုပြုရန် ပြည်သူများအခက်အခဲများ ကြုံတွေ့နေရသည့်ကြားမှပင် ဇူလိုင်လ ၁၇ ရက်နေ့တွင် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါ လူနာသစ် ၅၄၉၇ ဦးတွေ့ရှိခဲ့ရာ ပိုးတွေ့ရှိမှုရာခိုင်နှုန်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်ပတ်နှင့်နှိုင်းယှဥ်ပါက ၂၂.၃၄ ရာခိုင်နှုန်းမှ ၃၉.၁၂ ရာခိုင်နှုန်းသို့ မြင့်တက်သွားခဲ့ပါသည်။ ထို့အပြင် ကူးစက်မြန်သော Delta မျိုးကွဲအပါအဝင် အခြားသော မျိုးကွဲများကိုလည်း စမ်းသပ်တွေ့ရှိခဲ့သည်။ မြန်မာနိုင်ငံတစ်၀ှမ်း မြို့နယ်ပေါင်း ၇၀ ကျော်တွင် နေအိမ်တွင်သာနေထိုင်ခြင်းအမိန့်ကို ထုတ်ပြန်ထားပြီး နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းတွင် ဗိုင်းရပ်စ်ပြန့်ပွားမှုထိန်းချုပ်နိုင်ရေးအတွက် အများပြည်သူရုံးပိတ်ရက်ကို ဇူလိုင်လ ၁၇ ရက်မှ ၂၅ ရက်နေ့အထိ ကြေငြာထားသည်။ ဆေးရုံတွင် ဆေးကုသမှုခံယူရရှိနိုင်မှုနှင့် အောက်ဆီဂျင်ရရှိနိုင်မှုတို့တွင် ပစ္စည်းအထောက်အပံ့နှင့်လူအင်အား မလုံလောက်မှုကြောင့် အကန့်အသတ်ရှိနေပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံရှိကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့အစည်းများသည် အောက်ဆီဂျင်လိုအပ်ချက်ကို ဖြေရှင်းနိုင်ရန်အတွက် အောက်ဆီဂျင်စက်များနှင့် အခြားလိုအပ်သော ကိရိယာများကို နည်းလမ်းမျိုးစုံဖြင့်ဝယ်ယူရန် လုပ်ဆောင်လျက် ရှိပါသည်။ အရေးပေါ်ကျန်းမာရေးဝန်ဆောင်မှုများပေးခြင်းနှင့် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါ ကာကွယ်ဆေးထိုးခြင်းဆိုင်ရာ ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုများသည် အဆောတလျင်အရှိန်မြှင့်လျက် ဦးစားပေးလုပ်ဆောင်ရမည့် အရေးကြီးကိစ္စရပ် တစ်ခု အဖြစ်ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့၊ ကုလသမဂ္ဂ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ကလေးများရန်ပုံငွေအဖွဲ့ နှင့် မိတ်ဖက်အဖွဲ့များက ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါကာကွယ်ဆေးထိုးနှံရေးကို အရှိန်အဟုန်မြှင့်လုပ်ဆောင်နိုင်ရန် COVAX အစီအစဥ်အပါအဝင် နည်းလမ်းမျိုးစုံမှတစ်ဆင့် ဆထက်ထမ်းပိုးလုပ်ဆောင်လျက်ရှိပါသည်။ COVAX အစီအစဥ်အရ ၂၀၂၁ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံလူဦးရေ၏ ၂၀ ရာခိုင်နှုန်းကို လွှမ်းခြုံနိုင်သော ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါကာကွယ်ဆေးများရရှိရန် မျှော်မှန်းထားပြီး အဆိုပါကာကွယ်ဆေးများကို ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့၏ ကာကွယ်ဆေးထိုးရာတွင် ဦးစားပေးမှုနှင့်ဆိုင်ရာလမ်းညွှန်ချက်များနှင့်အညီ ကာကွယ်ဆေးကိုဖြန့်ဝေသွားမည်ဖြစ်သည်။ ယခုအသုတ် ဖြန့်ဝေမှုတွင် မြန်မာနိုင်ငံအတွက် ကာကွယ်ဆေး ပထမအသုတ်ရရှိနိုင်မည်ဟု မျှော်မှန်းသည်။ ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါစမ်းသပ်မှုများနှင့်ကုသရေးစင်တာများ လုပ်ငန်းပြန်လည် လည်ပတ်နိုင်ရေးအတွက် ရရှိနိုင်သော အရင်းအမြစ်များ၊ စွမ်းဆောင်ရည်များနှင့် ကြိုးပမ်းဆောင်ရွက်လျက်ရှိသည်။ ယခုအချိန်တွင် ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါ စမ်းသပ်မှုများကို ပြည်နယ်နှင့်တိုင်းများတွင် တစ်ရက်လျှင် ၁၂,၀၀၀ မှ ၁၅,၀၀၀ နှုန်း စမ်းသပ်စစ်ဆေးပေးလျက်ရှိသည်။ စမ်းသပ်စစ်ဆေးမှုတွင် အကန့်အသတ်များရှိနေရာ ကူးစက်မှု အရေအတွက် အမြောက်အများမှာ သတင်းမပို့နိုင်မှု ရှိနိုင်သည်။ ယခုဖြစ်ပွားနေသော ကိုဗစ်-၁၉ ရောဂါ ကူးစက်ပြန့်ပွားမှုသည် ပြည်သူများ၏ ကျန်းမာရေးနှင့် စီးပွားရေးတွင် အကြီးအကျယ်ဆိုးရွားသော သက်ရောက်မှုများရှိနိုင်ပါသည်။ ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာကာကွယ်ကုသသူများအားလုံး ဘေးကင်းစွာ လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်နိုင်ခွင့်နှင့် ကိုဗစ်ရောဂါတုန့်ပြန်ရေးတွင် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာဝန်ဆောင်မှု ပေးလျက်ရှိသော အများပြည်သူပိုင်နှင့် ပုဂ္ဂလိကကတို့မှ ပံ့ပိုးပါဝင်နိုင်စေရန် လူမှုအသိုက်အဝန်းအားလုံး ပါဝင်သည့် ချည်းကပ်ဖြေရှင်းနည်း ‘Whole of society’ ဖြင့် ဖြေရှင်းရန်မှာ ယခုအခါ များစွာလိုအပ်လျက်ရှိသည်။

1 of 5

View all